Η ώρα είναι 6 τα ξημερώματα. Τα μάτια σου ακόμα κλειστά, αλλά στην πραγματικότητα νιώθεις πιο ξύπνιος από κάθε άλλη στιγμή της μέρας. Νιώθεις ότι νυστάζεις, ότι θες να κοιμηθείς λίγο ακόμα, αλλά πού τέτοια τύχη. Το μόνο που μπορείς να σκεφτείς είναι το ξυπνητήρι που θα χτυπήσει σε μια ώρα και όσα σε περιμένουν μετά. Άλλη μια μέρα με υποχρεώσεις, τρέξιμο και φυσικά άγχος. Όσο κι αν προσπαθούμε να αποβάλλουμε αυτές τις σκέψεις, δεν τα καταφέρνουμε και μένουμε για ώρες ξάγρυπνοι, κολλημένοι στο κρεβάτι μας. Μήπως δε θα έπρεπε ο στόχος μας να είναι να κάνουμε στην άκρη αυτά τα αισθήματα; Μήπως οφείλουμε με κάποιον τρόπο να τα αξιοποιήσουμε υπέρ μας;
Το άγχος είναι κάτι πολύ ιδιαίτερο. Μερικές φορές νιώθουμε πως πνιγόμαστε και δεν μπορούμε να το διαχειριστούμε χωρίς τη βοήθεια των γύρω μας. Άλλες φορές υπάρχει μέσα μας και το κρατάμε κρυφό ακόμα κι απ’ τους ίδιους μας τους εαυτούς. Μας στερεί όρεξη, ώρες ύπνου, ηρεμία και ενίοτε χωρίς καν να το ξέρουμε. Υπάρχουν στιγμές που αναρωτιόμαστε τι πάει στραβά με μας, τι μας φταίει και είμαστε κακόκεφοι. Η απάντηση είναι εκεί κι εμείς την αγνοούμε. Το πρώτο βήμα για να αξιοποιήσουμε δημιουργικά το άγχος μας είναι να αποδεχθούμε την ύπαρξή του. Όσο είμαστε σε άρνηση και λέμε στον εαυτό μας και τους γύρω μας ότι όλα είναι καλά χωρίς να αντιμετωπίζουμε κανένα πρόβλημα, το μόνο που καταφέρνουμε είναι να σπαταλάμε χρόνο. Δεν είναι πάντα εύκολο να κάνουμε αυτό το πρώτο βήμα, αλλά αν τα καταφέρουμε θα έχουμε κάνει σημαντική πρόοδο. Δεν είναι τυχαίο που λένε πως η αρχή είναι το ήμισυ του παντός. Σωστά;
Προχωράμε τώρα στο δεύτερο βήμα. Εφόσον διαπιστώσουμε ότι όντως αντιμετωπίζουμε την επίδραση του άγχους στην καθημερινότητά μας είναι πολύ σημαντικό το τι θα κάνουμε στη συνέχεια. Από τη μία μπορούμε να του επιτρέψουμε να μας κατατρώει καθημερινά και από την άλλη να δούμε πώς μπορούμε να βγάλουμε κάτι καλό από όλα αυτό. Σε αυτό το σημείο επιστρέφουμε στο κρεβάτι μας, με εμάς ξαπλωμένους και το ξυπνητήρι ρυθμισμένο μια ολόκληρη ώρα μετά. Τι κάνουμε; Το μόνο σίγουρο ότι δεν πιεζόμαστε να κοιμηθούμε αφού στην πραγματικότητα ούτε μπορούμε ούτε θα μας κάνει καλό ένας ανήσυχος σύντομος ύπνος. Αντ’ αυτού υπάρχει και μια δεύτερη επιλογή που αρχικά δε φαντάζει ιδανική, όμως θα μας ανταμείψει. Αφήστε το κρεβάτι, φτιάξτε ένα ζεστό καφέ και καθίστε στο μπαλκόνι ή την αυλή σας. Δεν έχει σημασία αν βλέπετε βουνό, θάλασσα ή απλώς την απέναντι πολυκατοικία. Αφεθείτε στην ηρεμία του πρωινού.
Απολαύστε τη μέρα που μόλις χαράζει και αφήστε το μυαλό σας να αδειάσει για λίγο. Βάλτε τις σκέψεις σας σε μια σειρά και προσπαθήστε να οργανώσετε λίγο τη μέρα σας. Κάποιοι προτιμούν να τα γράφουν κιόλας. Γιατί όχι; Όπως βολεύεται ο καθένας. Το ζήτημα είναι να καταφέρετε χωρίς πίεση να αναλογιστείτε όλα όσα σας απασχολούν και πρόκειται να σας απασχολήσουν στη διάρκεια της μέρας. Τις καλύτερες αποφάσεις τις παίρνουμε όταν είμαστε ψύχραιμοι, όταν έχουμε καθαρό μυαλό και δε λειτουργούμε υπό πίεση. Πιστέψτε με, όταν η μέρα χαράζει και το πρωινό αεράκι μάς δροσίζει, είναι η καλύτερη στιγμή για να σκεφτούμε και να οργανωθούμε. Η μέρα που έρχεται θα μας βρει πιο έτοιμους, πιο προετοιμασμένους. Είμαστε σε θέση να αντιμετωπίσουμε καλύτερα όσα θα προκύψουν. Ταυτόχρονα μπορούμε να γίνουμε πιο δημιουργικοί στη δουλειά μας και πιο θετικοί προς τους γύρω μας. Αυτό δεν είναι κάτι που θα καταφέρουμε σε μια μέρα. Εννοείται πως για τον καθένα μας τα επίπεδα του άγχους και πώς αυτό εκδηλώνεται είναι μια διαφορετική ιστορία. Το πρώτο στάδιο της αποδοχής της κατάστασης είναι το κυριότερο. Σε αυτό μπορούν να μας βοηθήσουν και οι γύρω μας.
Θα κατανοήσετε καλύτερα όσα νιώθετε αν μιλήσετε για όσα σας απασχολούν με έναν φίλο σας, με κάποιον που μπορείτε να εκφραστείτε ελεύθερα και θα σας καταλάβει. Το επόμενο στάδιο είναι πιο απλό, είναι μόνο θέμα όρεξης και θέλησης να αξιοποιήσετε κάθε μέρα σας όσο καλύτερα μπορείτε. Το παραδέχομαι πως το να αφήνεις το κρεβάτι σου το πρωί νωρίτερα δεν είναι ό,τι πιο ευχάριστο και κάθε άλλο παρά εύκολο μοιάζει. Αλλά υπάρχει τίποτα στη ζωή μας που να αξίζει πραγματικά και να μην απαιτεί από μας προσπάθεια;
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.