Έρχεται κάποια στιγμή στη ζωή μας που σκεφτόμαστε να προχωρήσουμε τη σχέση μας και να δημιουργήσουμε οικογένεια. Για να γίνει όμως αυτό είναι αναγκαίο η απόφαση μας να γίνεται συνειδητά και από τις δύο πλευρές και να συνεπάγεται από την πραγματική μας επιθυμία να δημιουργήσουμε έναν άνθρωπο μέσα από την αγάπη μας. Πώς όμως θα ξέρεις εάν είσαι έτοιμος να προχωρήσεις σε αυτή τη φάση με το ταίρι σου;
Παρακάτω θα δούμε κάποιους από τους τρόπους/λόγους που μας δείχνουν ότι βαδίζουμε στον σωστό δρόμο.
1) Η μεταξύ μας σχέση ως ζευγάρι πατάει σε υγιείς βάσεις κι επικρατεί ηρεμία
Κάθε πρόβλημα αντιμετωπίζεται με ειλικρίνεια και δείχνουμε σεβασμό ο ενας στη γνώμη του άλλου. Ακόμα κι αν χρειαστεί να χωρίσουμε με το ταίρι μας, η σχέση μας για ό,τι αφορά το παιδί ξέρουμε ότι θα παραμείνει ίδια. Έχουμε ξεφύγει από πλαίσια ανταγωνισμού, ζήλιες και υπάρχει μια διάθεση να σβήνουν οι φωτιές κι όχι να ανάβουν.
2) Δεν είμαστε αρνητικοί στο να ζητήσουμε βοήθεια αν νιώσουμε την ανάγκη γι’αυτό
Ο καθένας μας κουβαλάει διάφορα βιώματα, είτε από την παιδική του ηλικία, είτε τη μετέπειτα πορεία του που μπορεί ως ανεπίλυτα τραύματα να φέρουν προβλήματα στη δημιουργία μιας οικογένειας. Μπορούμε να τα εξαλείψουμε; Μάλλον όχι, όμως καλό θα είναι εάν νιώθουμε οποιαδήποτε αμφιβολία για το πώς θα είμαστε ως γονείς, να είμαστε σε θέση να το συζητήσουμε με έναν ειδικό και να λύσουμε τα θέματα που μας απασχολούν.
3) Έχουμε μια σχετική οικονομική σταθερότητα
Επειδή στην εποχή μας τα έξοδα είναι πολλά, φανταστείτε ότι με ένα παιδί θα είναι τουλάχιστον τα διπλάσια. Επομένως, είναι βασικό να έχουμε μεριμνήσει έτσι ώστε να μπορούμε να προσφέρουμε τα απαραίτητα για το νέο μας μέλος. Ενδεχομένως να ψάξουμε να βρούμε μια δουλειά που θα μας παρέχει όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ασφάλεια, ενώ πριν μπούμε στη διαδικασία εγκυμοσύνης πρέπει να έχουμε ξεκαθαρίσει τι συμβαίνει με επιδόματα, άδειες, αλλά και να είμαστε στην ίδια σελίδα με το ταίρι μας αν χρειαστεί ο ένας γονέας να αφήσει τη δουλειά του και για πόσο.
4) Είμαστε ανοιχτοί στο να αλλάξουν εντελώς οι προτεραιότητές μας μέσα στη σχέση
Κυρίως, να αναλογιστούμε εάν είμαστε διατεθειμένοι να τις αλλάξουμε, καθώς ένα παιδί θα είναι η προτεραιότητά μας από εκεί και πέρα. Οι αλλαγές στη ζωή μας θα είναι πολλές, θα πρέπει επομένως να το γνωρίζουμε και να συμβιβαστούμε με το γεγονός ότι με τον ερχομό ενός παιδιού τα πλάνα μας μπορεί να μην είναι όπως τα σχεδιάζαμε, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι πρέπει να σταματήσουμε να βάζουμε στόχους, κατά μόνας αλλά κι εντός της σχέσης, απλώς ίσως να χρειαστεί να αλλάξουμε κάποιες συνθήκες κι είμαστε οκ με αυτό κι εμείς και το ταίρι μας.
5) Έχουμε συγκατοικήσει τουλάχιστον έναν χρόνο
Κι αυτό για να δούμε αν μπορούμε να ταιριάξουμε ως συγκάτοικοι, καθώς εάν κάποια πράγματα μας ενοχλούν σε σημείο να ξενερώνουμε ή να χρειαζόμαστε χώρο, ας φανταστούμε τι θα γίνει όταν ανάμεσά μας θα βρίσκεται ένα μωρό που ουρλιάζει. Γι’ αυτό το να έχουμε υψηλά αποθέματα υπομονής, κοινή αντίληψη περί καθαριότητας, προσφοράς, κανόνων συγκατοίκησης, ωραρίων κ.λπ. είναι ένα ισχυρό δείγμα πως θα να μπορέσουμε να συνυπάρξουμε αρμονικά ως οικογένεια.
6) Έχουμε κοινή φιλοσοφία ζωής
Κοινώς, δε λέει ο ένας άσπρο κι ο άλλος μαύρο, δεν ψηφίζει ο ένας Βελόπουλο κι ο άλλος Κουτσούμπα. Υπάρχουν κάποιες κοινές αξίες για το πώς θα θέλαμε να είναι η ανατροφή του παιδιού μας, δηλαδή με βάση ποια πρότυπα και ιδέες θέλουμε να μεγαλώσει. Είναι πολύ σημαντικό να συμφωνούμε για το πώς του διδάσκουμε να υπάρχει στον κόσμο, καθώς ένα παιδί έχει ανάγκη να μεγαλώνει σε ένα ισορροπημένο περιβάλλον και να μη διχάζεται ανάμεσα σε θεωρίες που του προκαλούν κάτι παραπάνω από υγιείς προβληματισμούς που είναι ασφαλώς απαραίτητοι.
7) Έχουμε συνυπάρξει με άλλους που έχουν παιδιά κι έχουμε πάρει μια γεύση για το αν μας ταιριάζει αυτός ο τρόπος ζωής σε αυτή τη φάση
Σε αυτό το σημείο θέλω να προσθέσω ότι σίγουρα δεν είναι το ίδιο να μεγαλώνεις ένα παιδί με το να μένεις για κάποιες ώρες με το ανιψάκι σου ή το βαφτιστήρι σου, είναι όμως ένας τρόπος να καταλάβεις εάν μπορείς να αλλάξεις το πρόγραμμά σου με βάση τις ανάγκες ενός παιδιού. Με ένα παιδί τα πράγματα δεν μπορούν να είναι πάντα όπως εμείς θα θέλαμε να είναι κι είναι σημαντικό να έχουμε οραματιστεί τον εαυτό μας από κοινού με το ταίρι μας σε μια συνθήκη με παιδί. Να έχουμε αγαπήσει και την πιθανή κούραση που αυτό θα φέρει, και τις στιγμές φόβου που ενδεχομένως θα ζήσουμε, καθώς και το τρέξιμο, την αϋπνία, τις αλλαγές που είδαμε πρώτα στους φίλους μας, τα αδέρφια μας κ.λπ. να συμβαίνουν, όταν έγιναν γονείς.
8) Είμαστε σωματικά υγιείς
Έχουμε ελέγξει το σώμα μας, έχουμε κάνει τις απαραίτητες εξετάσεις που μας έχει συστήσει ο γιατρός μας και δε δρούμε παρορμητικά. Γνωρίζουμε πως σε μια διαδικασία εγκυμοσύνης, αν δεν προσέξουμε την υγεία μας, είναι πιθανό να θέσουμε σε κίνδυνο κι εκείνη του παιδιού -στην περίπτωση της μητέρας για παράδειγμα. Ομοίως, το να είμαστε καπνιστές δε βοηθάει, ή το να μην μπορούμε να αποχωριστούμε το αλκοόλ, ή το τζανκ φουντ, είναι θεματάκι. Αν ως ζευγάρι είμαστε σε θέση να κινήσουμε για έναν υγιή τρόπο ζωής, τότε είμαστε ένα βήμα πιο κοντά στη γονεϊκότητα.
9) Έχουμε καλό support system
Ξέρουμε ότι δεδομένων των αλλαγών που θα υπάρξουν στη ζωή μας, ειδικά στην αρχή, θα χρειαστούμε άτομα από τον περίγυρό μας που να τα εμπιστευόμαστε ώστε να μας βοηθήσουν όταν το έχουμε ανάγκη. Πάντα είναι χρήσιμο ένα χέρι βοηθείας ή έστω συμπαράστασης σε οτιδήποτε προκύψει.
Κλείνοντας, το σημαντικότερο είναι να θέλουμε να δημιουργήσουμε έναν άνθρωπο ικανό να ανταπεξέλθει στην κοινωνία κι εν συνεχεία να μπορεί να αφήσει τον κόσμο καλύτερο από πριν. Δεν κάνουμε παιδί για να σώσουμε τη σχέση μας, ούτε για να χαρεί η γιαγιά του. Κάνουμε παιδί συνειδητοποιημένοι ότι, κόντρα σε ό,τι λέγεται, δε θα είναι η συνέχειά μας, αλλά ένας ξεχωριστός άνθρωπος που θα χαράξει το δικό του αποτύπωμα.
Συντάκτης: Ειρήνη Φιλανδριανού
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
