Συχνά συνδέουμε την ευαλωτότητα με αδυναμία, στην πραγματικότητα όμως είναι ακριβώς το αντίθετο. Ένας άνθρωπος που είναι ευάλωτος συναισθηματικά, είναι ένας άνθρωπος που γενικά μπορεί κι αντέχει να νιώθει. Όταν λοιπόν δεν μπορούμε να διαχειριστούμε το άγχος και τις φοβίες μας, θεωρούμε ότι είμαστε αδύναμοι απέναντι στο συναίσθημά μας. Στην ουσία, όμως, αυτό σημαίνει ότι έχουμε αναπτύξει ήδη μεγάλα αποθέματα εσωτερικής δύναμης, αλλά παράλληλα φοβόμαστε να μοιραστούμε με τον περίγυρό μας όλα αυτά που μας απασχολούν γιατί πιστεύουμε ότι δε θα μας καταλάβουν, ή θα φανούμε αβοήθητοι. Αυτή η ανασφάλεια μάς οδηγεί σε ένα συναισθηματικό πάγωμα, όπου πια δεν μπορούμε να αισθανθούμε ούτε λύπη αλλά ούτε και χαρά.
Γιατί συμβαίνει αυτό;
Συνήθως τα άτομα που κλειδώνουν τα αισθήματά τους είναι εκείνα που για πολύ καιρό έδιναν απλόχερα στους άλλους, επένδυαν πάνω τους με αγάπη και φροντίδα χωρίς να λαμβάνουν κάτι αντίστοιχο ή δεν κατάφεραν ποτέ να διαχειριστούν το προσωπικό τους τραύμα. Τα αποθέματά τους λοιπόν στέρεψαν κι έτσι αποφάσισαν να μη μοιράζονται τίποτα πια, να μη δείχνουν πως αισθάνονται- άλλωστε γιατί να το κάνουν; Αφού στο τέλος θα τους αγνοούσαν ή θα τους έδιναν ψίχουλα σημασίας. Αυτό δεν τους είναι αρκετό πια κι έτσι προτίμησαν να κάτσουν με την πάρτη τους στην ακρούλα, χωρίς πολλή φασαρία. Είναι αυτά τα άτομα που επειδή όλοι ξέρουν ότι είναι «δυνατά», τα αφήνουν στα δύσκολα να τα βγάλουν πέρα μόνα τους. Έτσι, καταλήγουν αποσωνόμενα και δεν έχουν διάθεση για επαφές, τόσο με τον περίγυρό τους, όσο και για νέες γνωριμίες.
Δεν είναι τυχαίο που τα περισσότερα άτομα που αποφασίζουν να κάνουν ψυχανάλυση είναι αυτά που δεν μπορούν να εκφράσουν πια τα συναισθήματά τους και συνεπώς είναι πιο επιρρεπή σε καταθλιπτικά επεισόδια, κρίσεις άγχους ή πανικού, ψυχοσωματικά, αϋπνίες και πάει λέγοντας. Γι’ αυτό είναι αναγκαίο να αναγνωρίσει κάποιος αν τρέχει μακριά από όσα αισθάνεται, για να μην εκτεθεί. Αν, για παράδειγμα νιώθει συχνά πως του δημιουργεί στρες το να συναναστρέφεται δικούς του ανθρώπους, ή ότι δεν έχει κάποιο κίνητρο να κάνει μια εκ βαθέων συζήτηση. Μπορεί να αποκτήσει τάσεις απομόνωσης ή και φυγής. Πολλές φορές δε, κλείνεται στο σπίτι και παραμελεί τον εαυτό του, ή πασχίζει να είναι τέλειος σε ο,τι κάνει, επιδιώκοντας να έχει συνεχώς τον έλεγχο της κατάστασης, γεγονός που τον κάνει να κρατάει άμυνες για να μην αποκαλυφθούν τα πραγματικά του αισθήματα, ως αποτέλεσμα του φόβου μην πέσει θύμα εκμετάλλευσης και κριτικής.
Σε φιλοσοφικό επίπεδο, ένας τρόπος να βγούμε από το λαβύρινθο ξετυλίγοντας το κουβάρι, είναι να παραδεχτούμε ότι είμαστε ατελείς και πως η ευαλωτότητά μας είναι η δύναμη που παίρνουμε για να απελευθερωθεί ο εαυτός μας από ανησυχίες κι άγχη. Έτσι θα μπορέσουμε να βελτιώσουμε τις σχέσεις μας με τους άλλους και το βασικότερο, με τον εαυτό μας. Σαφέστατα, τον να αποδεχθείς ότι είσαι ένα ευάλωτο άτομο δεν προδικάζει να υπακούς σε ό,τι ξεπερνάει τα όριά σου. Όπως επίσης δε σημαίνει ότι δικαιούσαι πάντα να λειτουργείς όπως επιθυμείς, εντελώς αυθαίρετα. Η αυθεντική πλευρά του εαυτού σου, όμως, είναι αυτή που θα σε κάνει να λάμψεις ξανά και να αρχίσεις να χαίρεσαι όλα εκείνα τα απλά, αλλά παράλληλα τόσο ουσιαστικά.
Τέλος, η εμπιστοσύνη σου απέναντι στους άλλους δεν πρέπει να διαταραχθεί αλλά ούτε να καταπατηθεί. Μάθε όμως να επιδιώκεις να συναναστρέφεσαι ανθρώπους που σε εκτιμούν και σου επιτρέπουν να είσαι ο εαυτός σου, χωρίς υπεκφυγές. Το να δείχνεις τα συναισθήματά σου είναι ευτύχημα στην εποχή που διανύουμε, καθώς φανερώνει ευθύτητα και ειλικρίνεια. Αποφάσισε με ποιους θέλεις και με ποιους αξίζει να μοιράζεσαι όλα τα σημαντικά και ασήμαντα της ζωής σου. Δώσε χώρο μόνο σε ο,τι έχει θετικές βλέψεις προς εσένα για να μπορείς να εξελιχθείς σε μια καλύτερη εκδοχή σου.
Μην αφήνεις τις ευκαιρίες που θα σε κάνουν να ευτυχήσεις, να φεύγουν μέσα από τα χέρια σου, επειδή φοβάσαι μην πληγωθείς. Συμφιλιώσου με την ευάλωτη πλευρά του εαυτού σου, βγες προς τα έξω και φανέρωσε τα συναισθήματά σου. Λάθη κάνουμε όλοι, λίγοι όμως τα αναγνωρίζουν και προσπαθούν να τα διορθώσουν. Δεν έχει νόημα να προσποιείσαι πως δεν έχεις συναισθήματα, δεν ωφελεί, απλώς κουράζει και είναι μια μάχη με τον εαυτό σου που εγγυημένα θα χάσεις.
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου