Γενικά, είναι καλό να κυνηγάει κανείς τα όνειρά του και να φιλοδοξεί ότι θα πετύχει τους στόχους που έχει θέσει. Ο οραματισμός προσφέρει κίνητρο για εξέλιξη και δράση, κάτι το οποίο μας βοηθά να βελτιωνόμαστε στις σχέσεις μας- είτε αυτές είναι επαγγελματικές είτε προσωπικές. Άλλωστε, ποιος δε θέλει να βλέπει τον εαυτό του να ανεβαίνει level; Η θέληση να διαπρέψουμε και να κατακτήσουμε όλα εκείνα που έχουμε φανταστεί δείχνει την αγάπη μας για ζωή και την ελπίδα ότι θα αφήσουμε το αποτύπωμά μας σε αυτόν τον κόσμο.
Τι γίνεται όμως όταν το παρακάνουμε με την επιμονή μας να διεκδικήσουμε πάση θυσία αυτό που επιθυμούμε; Όταν πέφτουμε με τα μούτρα πάνω σε κάτι και κινδυνεύουμε να τα φάμε; Η πεποίθηση και η φιλοσοφία που προμοταρει το να πέφτουμε κατευθείαν στα βαθιά, μάς κάνει να γινόμαστε παράτολμοι, ψυχαναγκαστικοί και πεισματάρηδες, με αποτέλεσμα να μην ψάχνουμε για εναλλακτικές λύσεις ενώ ξέρουμε ότι κάπου έχουμε κολλήσει. Έτσι, καταλήγουμε να βλέπουμε το δέντρο και να χάνουμε το δάσος, που λέει και μια παροιμία. Η τάση αυτή να εμμένουμε σε μια κατάσταση εν τέλει μας απομακρύνει από την ουσία του θέματος που είναι πολλές φορές η ευελιξία, η προσαρμογή αλλά και το ανοιχτό μυαλό απέναντι στις ευκαιρίες. Με τη λογική “πίεσε όσο μπορείς και θα έχεις αυτό που επιθυμείς” δε μελετάμε όλες τις παραμέτρους, πέφτουμε σε σφάλματα κατ’ επανάληψη αλλά και επιμένουμε σε βαθμό παθογένειας και βλακείας.
Είναι λες και το όνειρό σου είναι να γίνεις αστροναύτης, οπότε πας με το έτσι θέλω κι απαιτείς να συμμετάσχεις σε αποστολή που φεύγει αύριο. Πόσο καλά να πάει αυτό; Χρειάζεται δηλαδή μεθοδικότητα κι όχι βιαστικές κινήσεις, αντίληψη κι όχι πείσμα. Ομοίως και σε μια ανθρώπινη σχέση. Επειδή εσύ ενδιαφέρεσαι, επιθυμείς, αισθάνεσαι πως έχεις πράγματα να δώσεις, δε σημαίνει πως ο άλλος είναι έτοιμος να τα λάβει και μπορεί να μην είναι και ποτέ. Τρέχοντας λοιπόν το θέμα και πιέζοντάς το, το πιο πιθανό είναι να τον πανικοβάλλεις και να θελήσει, αντί να έρθει κοντά σου, να φύγει όσο το δυνατόν πιο μακριά γίνεται. Γι’ αυτό κι αυτή η συμβουλή που τόσο διάσημη είναι, φαίνεται ότι δόθηκε από ανθρώπους που είτε δε διεκδίκησαν ποτέ τους, είτε γιατί σε χρειάστηκε, είτε γιατί δεν ήταν αρκετά δυνατοί.
Άλλωστε, σε περίπτωση όπου ύστερα από τη μεγάλη προσπάθεια που έχουμε καταβάλλει, βλέπουμε ότι δεν προχωράει όπως θα θέλαμε το πράγμα, τότε καλό θα ήταν να έχουμε τη διαύγεια να επικεντρωθούμε σε κάτι παρεμφερές ή να το αφήσουμε για λίγο και να επανέλθουμε αργότερα με περισσότερη όρεξη. Διαφορετικά, μπορεί κι εντελώς.
Η επιμονή μπορεί εύκολα να γίνει εμμονή και να μας κάνει να λειτουργούμε απερίσκεπτα ή επεμβατικά και κατά περίπτωση φορώντας παρωπίδες. Υπάρχουν και κάποιες ακραίες περιπτώσεις ανθρώπων που ρισκάρουν μέχρι και την ίδια τους τη ζωή για έναν ευσεβή πόθο. Δεν υπολογίζουν τους διπλανούς τους και πατούν επί πτωμάτων για να αποκτήσουν φήμη, δόξα, χρήματα, ανθρώπους. Συνήθως πρόκειται για άτομα με τάσεις ναρκισσισμού και εκδηλώσεις υπέρμετρου εγωισμού, που αρέσκονται να παρεμβαίνουν στις ζωές των άλλων για να πετύχουν τους απώτερους σκοπούς τους.
Σε κάθε περίπτωση, είναι απαραίτητο να επιδιώκουμε να πετυχαίνουμε αυτά που λαχταρούμε αλλά οι στόχοι μας θα πρέπει να μπαίνουν σε βαθμίδες, ανάλογα με αυτό που θέλουμε να γίνει. Φανταστείτε για παράδειγμα τα σκαλοπάτια• κανείς δεν μπορεί να φτάσει στην κορυφή εάν δεν ανέβει τα προηγούμενα. Σταδιακά και βήμα βήμα έρχεται η κατάκτηση. Όπως ένας αθλητής πηδάει ένα άλμα με γνώμονα την προηγούμενη απόδοσή του, έτσι και σε άλλους τομείς θέτουμε τον πήχη ανάλογα με την περίπτωση. Έτσι, μειώνουμε τον κίνδυνο να αποτύχουμε και να βρεθούμε εκτεθειμένοι και τεστάρουμε ταυτόχρονα και τα θέλω μας στην πορεία.
Σίγουρα χρειάζεται τόλμη για να φτάσει κανείς να κατακτήσει μια επιθυμία του, από την άλλη όμως θα πρέπει να έχουμε και την αίσθηση της πραγματικότητας, την ευθύνη των πράξεών μας, την επίγνωση της κατάστασης και να βαδίζουμε μέχρι εκεί που μας παίρνει. Το σύμπαν δε θα συνωμοτήσει υπέρ σου εάν γίνεις αλαζόνας και παρεμβατικός, να είσαι σίγουρος.
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου