Το κρεβάτι μας θα 'ναι πάντα αυτό στο πατρικό μας

Έρχεται κάποτε αυτή η δύσκολη στιγμή που αναγκάζεσαι να αποχωριστείς το σπίτι που μεγάλωσες. Εκείνο το γεμάτο από όμορφες αναμνήσεις, εκεί που έσβησες τα πρώτα σου κεράκια, εκεί που επέστρεφες απ’ την πρώτη ως και την τελευταία μέρα στο σχολείο. Χριστουγεννιάτικες οικογενειακές γιορτές, συγκεντρώσεις με φίλους, αλλά και κάποιες άσχημες μοναχικές στιγμές που σε έβρισκαν στο κρεβάτι σου ακούγοντας μουσική στη διαπασών να σκέφτεσαι το μέλλον. Όλο αυτά κι άλλα τόσα είναι το πατρικό σου σπίτι.

Έρχεται, όμως, πάντα η ώρα να γυρίσεις σελίδα και να ανοίξεις τα φτερά σου, χωρίς να ξέρεις τι σου επιφυλάσσει το μέλλον και πώς θα είναι από εδώ και πέρα τα πράγματα. Το μόνο που  ξέρεις και σε απασχολεί είναι πως πρέπει να αποχωριστείς το πιο αγαπημένο σου μέρος του σπιτιού, το καταφύγιό σου, το δωμάτιό σου και συγκεκριμένα το κρεβάτι σου.

Αυτό το κρεβάτι που πάνω του ψιθύρισες όνειρα και σκέψεις για πόθους κρυφούς, που άκουσε τα γέλια σου με τις ώρες όταν μιλούσες στο τηλέφωνο με φίλους, αυτό το κρεβάτι που κολλούσε απ’ τα μέλια όταν ήσουν με το εφηβικό ταίρι σου και τον πρώτο σου έρωτα, που φιλοξένησε δάκρυα και παράπονο τις δύσκολες μέρες, που βροντούσες την πόρτα κι έκανες βουτιά σε αυτό μετά από κάθε καβγά με τους γονείς σου, που κοιμήθηκες παραπάνω κάτι Κυριακές και ξύπναγες με δυσκολία όλες τις καθημερινές για το σχολείο, που εξομολογήθηκες τα μυστικά σου στο κολλητάρι σου. Μπορεί να άλλαξε με τα χρόνια επειδή ψήλωσες και μεγάλωσες και τα πόδια σου έβγαιναν απ’ έξω πια, αλλά για σένα ήταν πάντα το ξεχωριστό, δικό σου –και μόνο–, μέρος.

Είτε, λοιπόν, λόγω σπουδών είτε λόγω μιας άλλης νέας αρχής και νέας ζωής, μετακομίζουμε σε καινούργιο σπίτι. Με τα καλά του, την ανεξαρτησία του, τη διακόσμηση σύμφωνα με το δικό μας γούστο, αλλά και τις πολλές υποχρεώσεις. Μαγείρεμα, καθάρισμα, πλυντήριο, μπουγάδα, σιδέρωμα, πότισμα, σου ακούγεται εφιάλτης; Και πού να το δεις στην πράξη όταν θα ψάχνεις να βρεις χρόνο να ξεκουραστείς και δε θα βρίσκεις. Θα αναζητάς τη μαμά σου και το νόστιμο φαγητό της, τα καθαρά ρουχαλάκια και λίγο ξεσκόνισμα και θα βρίσκεται μακριά για να σε βοηθήσει.

Η ανεξαρτησία είναι ωραίο πράγμα, σε σκληραγωγεί και σε ωριμάζει. Ο έλεγχος κι η γκρίνια της Ελληνίδας μάνας, όπως συχνά μεταφράζουμε το υπερβολικό ενδιαφέρον, μπορεί να σε κούραζαν όταν τα είχες σε καθημερινή βάση, αλλά όταν χάνεις κάτι το εκτιμάς. Γιατί είναι ωραίο να έχεις κάποιον να σε περιμένει να γυρίσεις και να ανησυχεί αν άργησες ή έπαθες κάτι.

Δεν είναι, λοιπόν, μόνο ο προσωπικός σου χώρος που θα αποχωριστείς, αλλά κι όλες οι ανέσεις κι η οικογενειακή συμβίωση. Πολλά πράγματα που θα συναντάς θα σου θυμίζουν το πατρικό σου. Σε στιγμές δύσκολες θα θέλεις να λυγίσεις και το καινούργιο σου κρεβάτι δε θα είναι το ίδιο βολικό και φιλόξενο όσο το παλιό. Τα όνειρά σου δε θα είναι πλέον τόσο όμορφα. Θα λείπει πάντα κάτι. Αυτή η οικειότητα κι αυτή η ασφάλεια.

Στο κρεβάτι σου στο πατρικό σου ήσουν πάντα ο εαυτός σου, όσο θαρραλέος κι αντιδραστικός ή αδύναμος ήθελες και σου λείπει αυτό όταν είσαι μακριά. Μετανιώνεις για κείνες τις φορές που το άφηνες για να κοιμηθείς σε κάποιο φιλικό πρόσωπο. Εκτιμάς όλα τα μικρά που τότε θεωρούσες δεδομένα. Γιατί στο πατρικό μας σπίτι, σε εκείνο το εφηβικό μας κρεβάτι θα νιώθουμε πάντα παιδιά κι αυτό θα ‘ναι το καλύτερο άλλοθι για τις φορές που φοβόμαστε να μεγαλώσουμε.