Στην ελληνική τηλεόραση, εδώ και περισσότερα από 30 χρόνια, έχουν δει τα ματάκια μας χιλιάδες σίριαλ. Από κοινωνικά και δράματα, τη λατρεμένη «Λάμψη» και το «Καλημέρα Ζωή» για παράδειγμα, σε κωμωδίες που όσες φορές και να τις δεις πάντα θα γελάς, κανείς μας άλλωστε δεν είπε ποτέ όχι στο «Παρά Πέντε», στο «50-50» ή στα «Εγκλήματα», ή ακόμα και αστυνομικά ή θρίλερ, όπως ο «Κόκκινος Κύκλος» ή η «10η Εντολή».
Υπάρχουν όμως και μερικά σίριαλ που κανείς μας δεν αντέχει να ξαναδεί κι όμως, για έναν παράλογο λόγο που δεν καταλαβαίνουμε, τα κανάλια συνεχίζουν να μας προβάλουν ξανά και ξανά. Ποια είναι εκείνα τα προγράμματα -εβδομαδιαία ή καθημερινά- που θα πέφταμε στα πόδια των υπευθύνων προγράμματος των καναλιών να τα κόψουν και να μην τα επαναφέρουν στον αιώνα τον άπαντα; Η λίστα μας έχει τα παρακάτω σίριαλ, αλλά ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορεί να εμπλουτιστεί και με επιπλέον επιλογές, εφόσον χρειαστεί.
1. «Κωνσταντίνου και Ελένης»
Πρώτη προβολή τις σεζόν 1998-1999 και 1999-2000. Αριθμός επεισοδίων 68. Επαναλήψεις: άπειρες. Θα σταματήσει; Ελπίζουμε «σύντομα», αλλά φανταζόμαστε «ποτέ». Με πρόχειρους υπολογισμούς, βλέπουμε το κάθε επεισόδιο 5 φορές το χρόνο. Οι θρυλικές πλέον ατάκες της «Ημιόνας» και του «Κατακουζίνα» θα μας στοιχειώνουν για πολλά πολλά χρόνια.
2. «Ρετιρέ»
Γιάννης Δαλιανίδης μέρος Α’. Μια Χαρούλα Πεπονάκη που τσιρίζει συνέχεια, μια Κατερίνα Σοφιανού που φωνάζει με το παραμικρό, ένας φαρμακοτρίφτης που είναι το πιο άβουλο ον του πλανήτη, μια ξινή που ανακατεύεται παντού, ένας μπουφετζής που δουλεύει σπάνια, μια διευθύντρια που ζει σε άλλο κόσμο και καμιά δεκαριά δεύτεροι ρόλοι και κανείς μας δεν έχει καταλάβει πιο είναι το θέμα της σειράς.
3. «Εκείνες κι εγώ»
Μια κακή αντιγραφή του αντίστοιχου του 1976, όταν ο αείμνηστος Λάμπρος Κωνσταντάρας έδινε ρέστα ως μπον βιβέρ. Ο σύγχρονος Ζάχος Δόγκανος είναι ένας καρδιοκατακτητής, γλεντζές που απατάει και την αρραβωνιαστικιά Ελένη του αλλά και την επίσημη ερωμένη του Λίτσα, δε δουλεύει ποτέ, ενώ κοροϊδεύει συνεργάτη, θεία Ορτανσία, ανιψιό και τη «Λατρεία» του.
4. «Μικρομεσαίοι»
Γιάννης Δαλιανίδης μέρος Β’. Ίδια φιλοσοφία με το «Ρετιρέ». Μόνο που αλλάζουν τα ονόματα, οι ηθοποιοί και τα σπίτια. Μια εταιρεία που κανείς δε δουλεύει, μια συμπεθέρα που κάνει μπάχαλο το κεντρικό ζευγάρι και νόημα μηδέν σε όλο αυτό. Μια κακή εκδοχή του προγενέστερου του ιδίου σκηνοθέτη, που μόνο κακές κριτικές και εντυπώσεις μας άφησε.
5. «Εμείς κι εμείς»
Κι εμείς κι εμείς επιθυμούμε να μην το ξαναδούμε. Μια παρέα που διανύουν τη δεκαετία των 30κάτι τους ζουν ελαφρώς στον κόσμο τους και κάθε τρεις και λίγο το ρίχνουν στο τραγούδι και το σίριαλ μετατρέπεται σε μιούζικαλ. Η αλήθεια είναι πως δε θυμάμαι κανένα επεισόδιο που κάποιος δεν τραγούδησε τουλάχιστον ένα τραγούδι. Στα εορταστικά δε, ήταν σαν να έβλεπες το «Στην υγειά μας βρε παιδιά», χωρίς τον Παπαδόπουλο όμως.
6. «Λίφτινγκ»
Εντάξει, ο Ρώμας έχει γράψει πολλά κακά σενάρια, αλλά κανένα δε συγκρίνεται με αυτό. Πλοκή μηδέν, θεματολογία άφαντη, υποκριτική που σε κάνει να απορείς γιατί λίγο πολύ όλοι όσοι πρωταγωνιστούν θεωρούνται καλοί στο είδος τους. Σε περίπτωση που δε θυμάσαι καν για ποιο σίριαλ μιλάω, είσαι πολύ τυχερός. Το να βλέπεις όμως τον Ρώμα να κάνει έναν σαραντάχρονο που το παίζει εικοσάχρονο δεν είναι κάτι που το ξεχνάς εύκολα.
7. «Της Ελλάδος τα παιδιά»
Ένα στρατόπεδο, τρεις σμηνίτες ρέμπελοι, ένας ακόμα «γλοιώδες σκουλήκι», ένας σμήναρχος που δεν ξέρει πού του παν’ τα τέσσερα, μια Μπουμπού -ίσως ο μόνος ρόλος που άξιζε εκεί- κι ένας Καραβανέας με IQ σε θερμοκρασία δωμάτιου. Εάν έστω για μια στιγμή θεωρήσεις πως έτσι είναι ο στρατός, την έχεις πατήσει γιατί η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική.
8. «Οι Αυθαίρετοι»
Ούτε αυτό το θυμάσαι και πιθανότατα το μπερδεύεις με τους «Απαράδεκτους». Οι «Απαράδεκτοι» όμως κορυφαίοι ενώ οι «Αυθαίρετοι» ήταν απλώς απαράδεκτοι. Το μόνο σημείο που άξιζε ίσως ήταν η ποιητική συλλογή της Ελεονόρας. Θυμάμαι πως μου είχε φανεί πολύ αστείο, βέβαια πλέον δε θυμάμαι καν για ποιο λόγο. Ναι, τόσο καλή ήταν αυτή η σειρά. Αστειεύομαι φυσικά.
9. «Ευτυχισμένοι μαζί»
Σενάριο τραβηγμένο από τα μαλλιά, ιστορίες που δεν έχουν καμία λογική εξέλιξη και ήρωες που φωνάζουν. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί θα πρέπει οι πρωταγωνιστές να φωνάζουν κι εδώ το κάνουν όλοι συνέχεια. Πολλά παιδιά που γίνονται ακόμα πιο πολλά στην τηλεταινία που δημιουργήθηκε, αντί για τον τρίτο κύκλο -γιατί δε μας έφτανε ούτε ο πρώτος ούτε ο δεύτερος- κι αδέρφια να γίνονται ανίψια και ξαδέρφια ταυτόχρονα. Δεν κατάλαβες; Δεν πειράζει, κανένας τηλεθεατής.
10. «Τι ψυχή θα παραδώσεις μωρή»
Ο μοναδικός λόγος για τον οποίο αυτό το αριστούργημα βρίσκεται σε αυτή τη λίστα είναι επειδή ποτέ δε μάθαμε τη συνέχεια. Τόσο βιτριολικό χιούμορ, τόσα ονόματα της κωμωδίας μαζεμένα, τόσο ελπιδοφόρο να γίνει λατρεία κι όμως οι καβγάδες στα γυρίσματα δεν το άφησαν να ανθίσει και να κερδίσει επάξια μια θέση στο πάνθεον της ελληνικής τηλεόρασης. Κάθε φορά που θα το βλέπουμε θα προσδοκούμε τη συνέχισή του, οπότε ψηφίζουμε το να μην ξαναπροβληθεί για να μη μας αφήνει πάντα με την ίδια πίκρα.
Το ποιο πρόγραμμα θα επιλέξεις να δεις στην τηλεόραση είναι καθαρά δικό σου θέμα, αλλά σίγουρα όλοι μας προτιμούμε κάποιο με έξυπνη πλοκή, ενδιαφέρον σενάριο και φυσικά καλούς ηθοποιούς. Και να μη μας ζαλίζουν με χιλιάδες επαναλήψεις επί επαναλήψεων. Υπάρχουν τόσα πολλά άλλα αξιόλογα σίριαλ να παρακολουθήσουμε, που είναι κρίμα να μένουν κρυμμένα σε ένα ντουλάπι ενώ παρακολουθούμε για χιλιοστή φορά την «Πέγκι μοναδική μου αγάπη» να προσπαθεί να κάνει καριέρα στο θέατρο του Χουβαρδά. Και σίγουρα δε θα μας λείψει εάν δεν την ξαναδούμε.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Ελίνα Μυζίθρα
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
