5 παιδικά παιχνίδια που μας δίνουν υποσυνείδητα μαθήματα

Την εποχή πριν από τα τάμπλετ και τις κονσόλες παιχνιδιών, τα παιδιά, είτε στο σχολείο είτε στις παιδικές χαρές είτε στις γειτονιές, είχαν τους δικούς τους τρόπους να περνούν καλά. Με μπάλες, σκοινιά, ξύλα που έπαιρναν το ρόλο σπαθιού, με μικρά ή μεγάλα αντικείμενα που αποκτούσαν άλλη χρήση και με μπόλικη φαντασία που συνέθεταν ένα ατελείωτο σκηνικό παιχνιδιών και διασκέδασης, τα παιδιά δημιουργούν δεσμούς με συνομηλίκους τους και φυσικά διδάσκονται. Σου κάνει εντύπωση η λέξη; Ναι, διδάσκονται, έστω κι υποσυνείδητα, πολλά πράγματα για την πραγματική ζωή, είτε στην παιδική τους ηλικία είτε μετά την ενηλικίωσή τους. Ποια είναι όμως εκείνα τα παιχνίδια που παίρνεις μια γεύση του τι συμβαίνει όταν μεγαλώσεις κι η αθωότητα σε εγκαταλείψει;

1. Τα μήλα

Ένας παίχτης από τη μια πλευρά κι ένας από την άλλη που με μια μπάλα προσπαθούν να πετύχουν τους παίχτες που είναι στη μέση με σκοπό να τους βγάλουν έξω απ’ το παιχνίδι. Αυτό που μας διδάσκει για την πραγματική ζωή έχεις αρκετές πτυχές. Πρώτον, όσο πιο μπροστά είσαι στη δράση, τόσο πιο πιθανό είναι να χτυπηθείς από τους αντιπάλους σου και να βγεις εκτός παιχνιδιού και μάλιστα γρήγορα. Έπειτα, εάν είσαι κρυμμένος πίσω από κάποιον άλλον παίχτη μπορεί να σωθείς για ένα διάστημα αλλά χάνεις όλη τη διασκέδαση ή ακόμα μπορεί εκείνος που σε προστατεύει και σε κάνει να νιώθεις ασφάλεια, με μια γρήγορη προσποίηση που δε θα πάρεις καν χαμπάρι, να σε «θυσιάσει» και να σε βγάλει από εκτός. Τέλος, πάντα θα υπάρχει κάποιος, είτε από την ομάδα σου είτε από τους «έξω» που θα θέλει διακαώς να σε βγάλει εκτός παιχνιδιού για να νικήσει εκείνος. Κάτι σαν «ο θάνατός σου, η ζωή μου».

2. Η μακριά γαϊδούρα

Δύο ομάδες όπου η μια ομάδα σκύβει και σχηματίζει μια σειρά που τα μέλη της κρατιούνται από τη μέση, ενώ η δεύτερη ομάδα πηδάει με φόρα και κάθεται επάνω στις πλάτες των ατόμων της πρώτης ομάδας. Εάν ένα μέλος της πρώτης ομάδας πέσει, τότε η δεύτερη κερδίζει, ενώ εάν καταφέρουν να σηκώσουν στις πλάτες τους όλους τους «καβαλάρηδες», τότε είναι οι νικητές του παιχνιδιού. Καθόλου δύσκολο να καταλάβει κανείς τον παραλληλισμό με την πραγματική ζωή. Στηριζόμενοι σε πλάτες άλλων πόσοι και πόσοι κάνανε καριέρα, τη βγάλανε καθαροί, χτίσανε βιομηχανίες ολόκληρες. Κι ίσως να μη σκεφτήκαμε και ποτέ τη βάση αυτής της ουράς, που ίσως να έτρεμε από την πίεση, μέχρι που λύγισε.

3. Το κορόιδο

Εάν αυτό δεν είναι το κατ’ εξοχήν παιχνίδι μπούλινγκ, τότε δεν ξέρω ποιο είναι. Ξεκινάμε με το όνομα του παιχνιδιού που κανονικά θα έπρεπε να είναι απαγορευτικό. Έπειτα, το παιχνίδι το ίδιο είναι πολύ ζόρικο για το ίδιο το «κορόιδο». Οι παίκτες παίρνουν κάτι, π.χ. μια μπάλα, ένα μαντίλι, το πετάνε ο ένας στον άλλο, ενώ το «κορόιδο» προσπαθεί να το πάρει πίσω. Σου θυμίζει κάτι αυτή η σκηνή; Όχι, δε μιλάω για τις ώρες που διασκέδαζες στις αλάνες και τα πάρκα. Μιλάω για μια πιο δύσκολη κατάσταση. Που πλέον διώκεται κι από το νόμο- αν κι άργησε να εφαρμοστεί.

4. Η τυφλόμυγα

Μερικοί παίκτες κι ένα μαντίλι είναι όλα όσα χρειάζεστε για να παίξετε. Ένας παίκτης δένει τα μάτια του κι οι υπόλοιποι τρέχουν γύρω του. Ο παίκτης με τα δεμένα μάτια προσπαθεί να πιάσει κάποιον από τους υπόλοιπους και να τους αναγνωρίσει και φυσικά να πάρουν τη θέση του ως η νέα «τυφλόμυγα». Παραλληλισμός με τη ζωή; Εύκολος και καθόλου ευχάριστος. Με κλειστά μάτια πρέπει να κάνεις πολλές σβούρες και να πάρεις πολλά λάθος μονοπάτια κι αυτό -αν φτάσεις- τελικά στον στόχο σου, γιατί μπορεί και να μη. Αλλά ακόμα κι αν επήλθε η επιτυχία με μπόλικη δόση τύχης και καλή ακοή, το λιγότερο που έπαθε κανείς είναι να πέσει μερικές φορές κάτω, να κουτουλήσει σε δέντρα και κολώνες και να γδάρει τα γόνατά του.

5. Η μικρή Ελένη

Κι εγώ ως «Ελένη», δε θα μπορούσα να αφήσω εκτός λίστας αυτό το παιδικό παιχνίδι. Η «μικρή Ελένη», κάθεται κάτω ενώ οι υπόλοιποι παίκτες γυρίζουν γύρω της τραγουδώντας το «Η μικρή Ελένη κάθεται και κλαίει, γιατί δεν την παίζουνε οι φιλενάδες της. Σήκω επάνω, τα μάτια κλείσε και πιάσε όποιον θες». Επίσης ένα παιχνίδι που μας μαθαίνει πολλά για τη ζωή. Όταν οι φίλοι σου δε σε παίζουν και δε σου δίνουν σημασία, εσύ στεναχωριέσαι. Εσύ όμως οφείλεις στον εαυτό σου να σηκωθείς επάνω, να δείξεις το ανάστημά σου και να διεκδικήσεις εκείνο που ποθεί η καρδιά σου. Και μόλις το βρεις, να το κρατήσεις σφικτά και φυσικά να πάψεις πια να κλαις και να δώσεις σε κάποιον άλλο τη θέση σου στη μιζέρια.

Μπορεί αυτά τα παιχνίδια να μην έχουν ξεκάθαρο διδακτικό σκοπό, αφού τα παίζουμε κυρίως για διασκέδαση, αλλά πίστεψέ με, τα μηνύματα που περνάνε είναι τόσο έντονα που δύσκολα μπορεί να τα παραβλέψει κάποιος. Τόσο γνωστά παιχνίδια που λίγο πολύ όλοι μας έχουμε παίξει μεγαλώνοντας, κι όμως θα δεις κι εσύ πως τελικά σου έμαθαν πολλά για το τι σε περιμένει μόλις αφήσεις τις αλάνες πίσω σου. Κι επειδή η ζωή είναι ένα παιχνίδι, το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να διασκεδάζεις όσο περισσότερο μπορείς, να τηρείς τους κανόνες και να προσπαθείς να ρίξεις εσύ τους αντιπάλους σου πριν το κάνουν εκείνοι. Μόνο έτσι θα βγεις εσύ ο νικητής. Κι αν κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού γδάρεις και λίγο τα γόνατά σου, ε κι αυτό μέσα στο παιχνίδι είναι.