Άλλο ένα βράδυ μαζί

Άλλο ένα βράδυ μαζί σου. Αυτό θέλω. Ξέρεις, όπως εκείνα, τα παλιά. Τότε που όλα ξεκινούσαν με μία καλημέρα δική σου, όταν με πίεζες να σηκωθώ απ’ το κρεβάτι, γιατί θα αργήσω πάλι στη δουλειά. Τότε που ανησυχούσες να μην ξεχάσω να φάω πρωινό, να πάρω το τάπερ μου για το μεσημέρι και να ντυθώ καλά, γιατί έχει ψυχρούλα.

Ένα βράδυ από εκείνα, που πριν φτάσουν κάθε δύο ώρες μου έστελνες μήνυμα για να δεις τι κάνω και πώς είναι η μέρα μου, για να μου δείξεις πως με σκέφτεσαι και πως ανυπομονείς να με δεις. Ή και χωρίς λόγο, απλά και μόνο για δηλώσεις την παρουσία σου στην καθημερινότητά μου.

Ένα από εκείνα τα βράδια που δε με χωράει ο τόπος στο γραφείο, που δεν μπορώ να συγκεντρωθώ σε τίποτα, που κοιτάω κάθε πέντε λεπτά το ρολόι κι ο χρόνος μοιάζει να ‘χει κολλήσει και να μην κυλάει για να με φέρει επιτέλους κοντά σου. Κι όταν πια φτάνει η στιγμή, να τρέχω σαν σε αγώνα σπριντ για να φτάσω σπίτι. Κι όταν πια φτάνω, να βιάζομαι να ετοιμαστώ, να γίνω όμορφη για σένα. Να τακτοποιήσω το σπίτι να σε υποδεχτεί και να σε φιλοξενήσει, ελπίζοντας πως αυτή τη φορά θα μείνεις περισσότερο από ό,τι συνήθως. Να σου μαγειρέψω το αγαπημένο σου φαγητό και να βάλω στο ψυγείο το κρασί για να ‘ναι δροσερό.

Ένα βράδυ που θα λάβω μήνυμά σου ότι ξεκίνησες κι έρχεσαι σε μένα, και θα μου κοπούν η ανάσα και τα πόδια απ’ την αγωνία. Που σε αυτά τα δέκα λεπτά της διαδρομής απ’ το σπίτι σου στο δικό μου, εγώ θα κρυφοκοιτάζω απ’ το παράθυρο της κρεβατοκάμαρας να σε δω να παρκάρεις το αυτοκίνητό σου στη γνωστή θέση, κάτω απ’ το μπαλκόνι μου. Και μόλις το δω, να μετράω τα βήματά σου μέχρι να χτυπήσεις το κουδούνι, τότε που επίτηδες θα καθυστερήσω να ανοίξω κι ας είμαι ακριβώς δίπλα, έτσι, για να το παίξω αδιάφορη και χαλαρή -κι ας τρέμω ολόκληρη.

Εσύ να μπεις μέσα, με τον αέρα της σιγουριάς και τη μυρωδιά απ’ το after shave σου να πλημμυρίζει το διάδρομο. Να αφήσεις κάτω τον χαρτοφύλακά σου, να βγάλεις το μπουφάν σου κι εγώ να τα βλέπω αυτά σε αργή κίνηση, σαν σε ταινία. Να με αρπάξεις και να με φιλήσεις με λαχτάρα κι εγώ να χάσω για ακόμα μια φορά τη γη κάτω απ’ τα πόδια μου.

Ένα βράδυ που τα βήματά μας θα μας οδηγήσουν στο κρεβάτι, όπου κάθε κύτταρο του κορμιού μου θα λιώνει στο άγγιγμά σου και τα μάτια μου θα σου ουρλιάζουν όλα αυτά που δε θα ακούσεις απ’ τα χείλη μου. Να μπλεχτούν τα χέρια μας, τα πόδια μας, οι ανάσες μας και να γίνουμε κουβάρι ανάμεσα στα ήδη κουβαριασμένα σεντόνια. Μια φωτιά να καίει τα πάντα και κανείς να μην μπορεί να την σταματήσει. Κι αφού χορτάσουν οι σάρκες μας ηδονή κι ο πόθος καταλαγιάσει, να ξαπλώσεις δίπλα μου, με το στέρνο σου να ακουμπάει στην πλάτη μου, να χώσεις το χέρι σου κάτω απ’ το μαξιλάρι μου, να με τραβήξεις κοντά σου και να κοιμηθούμε αγκαλιά.

Ακόμα ένα βράδυ που θα μείνω ξάγρυπνη να μετράω τις ανάσες σου, όπως κοιμάσαι ήρεμος και γαλήνιος στο πλάι μου, και που θα σκέφτομαι αν στα όνειρά σου βλέπεις εμένα ή εκείνη που σε κρατάει μακριά μου. Που θα μυρίζω το after shave σου ανακατεμένο με ιδρώτα να ποτίζει τα μαξιλάρια μου, το μόνο δικό σου που θα μείνει για μέρες στον χώρο, να μου θυμίζει την παρουσία σου. Όταν θα πνίγω δάκρυα, εν μέρει από ευτυχία που μπορώ να σε αγγίζω αλλά κι από παράπονο που δεν μπορώ να έχω περισσότερο από ‘σένα.

Θέλω άλλο ένα βράδυ μαζί σου. Ένα βράδυ, όμως, που δε θα μου φύγεις μόλις ξημερώσει, αλλά θα μείνεις εδώ, να ανοίξουμε μαζί ένα νέο κεφάλαιο στη δική μας ιστορία. Ένα κεφάλαιο που θα το γράψουμε παρέα αυτή τη φορά.