Απ’ το “it's complicated” στη σχέση!

Είναι μερικές εβδομάδες που γνωριστήκατε. Απ’ την πρώτη στιγμή υπήρξε χημεία ανάμεσά σας και δεν αργήσατε να βγείτε το πρώτο ραντεβού, το οποίο μάλιστα πήγε πολύ καλά. Το ίδιο και το δεύτερο. Ξεκίνησαν τα καθημερινά μηνύματα, τα πολύωρα τηλεφωνήματα κι οι συναντήσεις σε κάθε ευκαιρία. Σου αρέσει πολύ και το ίδιο εισπράττεις κι απ’ την άλλη πλευρά. Ναι, δεν κάνεις λάθος, αυτός ο άνθρωπος δεν ήρθε για να φύγει, να κάνει ένα πέρασμα απ’ τη ζωή σου έτσι απλά. Δεν είναι μια περιστασιακή γνωριμία, είναι κάτι πιο ουσιαστικό και βαθύ.

Παρ’ όλα αυτά, μια αγωνία την έχεις. Το ‘χεις ξαναδεί το έργο και μάλιστα όχι μόνο μία φορά. Ξεκινάει κάτι δυνατά και κάποιος, τελικά, καταλήγει να τρώει τα μούτρα του –συνήθως εσύ–, έτσι, όσο να ’ναι, προτιμάς να κρατάς μικρό καλάθι. Τα συναισθήματα είναι έντονα, οι λέξεις μεγάλες κι οι πράξεις ακόμα μεγαλύτερες, αλλά μια φωνή μέσα σου σού φωνάζει πως μερικά πράγματα είναι πολύ καλά για να ‘ναι αληθινά. Μήπως, όμως, αυτή τη φορά δεν είναι έτσι και μόνο στο δικό σου μυαλό υπάρχει ο δράκος του παραμυθιού;

Δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο να περνάει ένα wannabe ζευγάρι ένα μικρό διάστημα έντονου πάθους, το οποίο με την ίδια ευκολία που ήρθε, έτσι κι έφυγε, αφήνοντας πίσω του έναν απ’ τους δύο να αναρωτιέται πού χάθηκε η μαγεία και πώς είναι δυνατόν αυτός ο άνθρωπος που νόμιζε πως τον ήθελε στη ζωή του, να είναι πλέον ένας ξένος. Πολλές φορές μάλιστα και χωρίς σαφή λόγο κι αφορμή, αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση.

Κι έρχεται μια μέρα, ύστερα από ένα διάστημα –που καμία σημασία δεν έχει πόσο είναι, μιας κι ο χρόνος στη σχέση μεταξύ δύο ανθρώπων είναι πολύ σχετικός–, που οι αμφιβολίες διαλύονται με τον πιο όμορφο τρόπο. Δε φαντάζεσαι, ούτε υποθέτεις∙ γιατί πολύ απλά ξέρεις πού βαδίζετε πλέον κι όσα διαφαίνονται είναι ζωγραφισμένα με τα πιο όμορφα χρώματα.

Δεν είναι απαραίτητο να κάνεις μια συζήτηση, κατάσταση άβολη και για τις δύο πλευρές, θέτοντας ερωτήματα του τύπου «τώρα εμείς είμαστε μαζί;» ή «είμαστε ζευγάρι κι επίσημα;». Τέτοιες κουβέντες προκαλούν αμηχανία κι άγχος. Δεν είναι λίγες οι φορές που τελικά καταλήγουν σε αδιέξοδα και τέλη, ακόμα κι αν κανείς απ’ τους δύο δεν το ήθελε, απλά και μόνο απ’ τον φόβο της ταμπέλας και της δέσμευσης, που ξαφνικά παίρνει γιγαντιαίες διαστάσεις στο μυαλό ενός απ’ τους δύο και τον κάνει να νιώθει πως πνίγεται -έστω κι αν πριν από λίγο δεν αισθανόταν έτσι.

Μερικές φορές, οι λέξεις δεν έχουν καμία σημασία. Όσα πρέπει να ειπωθούν, θα ειπωθούν με πράξεις κι έργα. Και φυσικά όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή. Γιατί ο άνθρωπός σου απλά κι αβίαστα θα σε κάνει κομμάτι της καθημερινότητάς του, θα κυκλοφορείτε μαζί δημόσια, θα σε γνωρίσει σε φίλους και συγγενείς του και θα διαπιστώσεις πως σε έχουν ήδη συμπαθήσει απ’ όσα έχουν ακούσει για ‘σένα -αν αυτό δεν είναι καλό σημάδι για τη σχέση σας, δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να είναι. Ίσως να σε συμπεριλαμβάνει σε μακροχρόνια σχέδια. Είναι πολύ όμορφο να ακούς τον σύντροφό σου, ειδικά όταν δεν είσαστε πολύ καιρό μαζί, να σχεδιάζει διακοπές μαζί σου, ή να αναφέρει όλα τα μέρη που θέλει να σου δείξει ή τις στιγμές που ονειρεύεται να μοιραστείτε.

Το να κάνετε σχέδια για ένα κοινό μέλλον –είτε αφορά μια συναυλία που θέλετε να πάτε σε δύο μήνες είτε κάτι ακόμα πιο μακρινό και δυνατό– είναι που σβήνει κάθε  αμφιβολία για το πού βαδίζετε. Είσαστε μαζί, είτε το ‘χετε ανακοινώσει ο ένας στον άλλο είτε όχι. Κάτι σαν να αλλάζετε το status σας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης από “single” σε «σε σχέση» αλλά σε μια πιο προσωπική τελετή μόνο για τους δύο σας. Κι αυτό έχει ακόμα μεγαλύτερη αξία κι ουσία.

Όπως και να ‘χει, η αρχή μιας σχέσης είναι υπέροχη. Απόλαυσέ την όσο περισσότερο μπορείς, αφήνοντας στην άκρη αμφιβολίες για το πού πάτε και το τι σας ξημερώνει. Είναι το διάστημα που μαθαίνει ο ένας τον άλλο κι η ανακάλυψη κι η εξερεύνηση μιας αχαρτογράφητης περιοχής έχει από μόνη της τις δικές της χάρες. Το «μετά» θα έρθει όταν φτάσει η ώρα του. Και γι’ αυτόν τον λόγο δε χρειάζεται βιασύνη σε τίποτα.