Δεν αποτύχατε αν έστω και για λίγο υπήρξε συναίσθημα

«Άλλος ένας αποτυχημένος έρωτας», σκέφτεσαι, καθώς κλείνεις ένα κεφάλαιο της ερωτικής σου ζωής, κλαίγοντας, σπάζοντας πράγματα, πίνοντας και καπνίζοντας σαν να μην υπάρχει αύριο. Άλλη μια αποτυχία στη ζωή σου, μια πληγή που, όπως και να το κάνουμε, σε πονάει και για καιρό ίσως να είναι ανοιχτή. Ένας έρωτας που δεν είχε την επιτυχία που θα ήθελες, που προσδοκούσες κι ήλπιζες να έχει, το happily ever after που επιθυμούσες. Αλήθεια όμως, ήταν όντως «αποτυχημένος» ο έρωτας; Μπορεί ένας έρωτας να χαρακτηριστεί από επιτυχία ή εν προκειμένω από αποτυχία;

Ένας έρωτας μπορεί να είναι πολλά. Μεγάλος, καυτός, με μικρή διάρκεια, κεραυνοβόλος, καλοκαιρινός, μονόπλευρος ή αμοιβαίος, εφηβικός, παράνομος, φιλική σχέση που κατέληξε σε ερωτική, έρωτας με άδοξο τέλος ή που τελικά κράτησε μέχρι τέλους βιολογικού. Αποτυχημένος όμως δεν μπορεί να είναι σε καμία περίπτωση. Κανένας έρωτας δεν μπορεί να θεωρηθεί αποτυχημένος. Και θα καταλάβεις αμέσως το γιατί.

Ο σοφός Ουίνστον Τσόρτσιλ είπε κάποτε πως «η αποτυχία είναι η μη εκπλήρωση ενός στόχου. Η στάση του ανθρώπου απέναντι στην αποτυχία παίζει καθοριστικό ρόλο στη ζωή του. Θα μπορούσε να οριστεί ως μάθημα ζωής. Πράγματι μαθαίνει κανείς πολύ περισσότερα μέσω των αποτυχιών του και της συνειδητοποίησης αυτών, παρά μέσω των επιτυχιών του. Η επιτυχία είναι βάδισμα από αποτυχία σε αποτυχία, χωρίς να χάνεις τον ενθουσιασμό σου, όμως. Η αποτυχία είναι μοιραία. Αυτό που μετράει είναι η δύναμη να συνεχίζεις.»

Εάν αναλύσουμε τη φράση αυτή του Τσόρτσιλ και την συνδέσουμε με τον «αποτυχημένο» όπως ονομάσαμε τον έρωτα που μόλις έληξε, τότε θα μπορούσαμε ίσως να πούμε πως αποτυχημένος είναι ο έρωτας ο οποίος δεν έφτασε στον στόχο του. Ποιος είναι όμως ο στόχος ενός έρωτα; Να καταλήξει να είναι κοινωνικά αποδεκτός; Όχι, καθώς πολλοί είναι οι παράγοντες που κάτι τέτοιο δεν είναι ζητούμενο. Μήπως ο στόχος ενός έρωτα είναι να μην τελειώσει ποτέ; Ούτε αυτό είναι εφικτό, μιας κι ένας στόχος είναι ένα σημείο -υπαρκτό ή θεωρητικό- στο οποίο κάποια στιγμή πρέπει να φτάσεις. Άρα αλλού θα πρέπει να αναζητήσουμε τον στόχο του έρωτα.

Ο έρωτας λοιπόν έχει έναν και μοναδικό στόχο. Να σε κάνει να νιώθεις ζωντανός. Να νιώθεις σε κάθε κύτταρο του κορμιού σου ένα μούδιασμα, σε κάθε νευρική απόληξη του σώματός σου να αισθάνεσαι ηλεκτρισμό, να μην μπορείς να αναπνεύσεις λες και κάποιος σου ρούφηξε όλον τον αέρα γύρω σου. Κι όλη αυτή η αίσθηση της σχεδόν ασφυξίας, είναι εκείνη που σε κάνει να νιώθεις πιο ζωντανός από ποτέ. Όσο κι αν σου φαίνεται παράλογο, είναι πέρα για πέρα αληθινό.

Ο στόχος λοιπόν επιτυγχάνεται κάθε, μα κάθε φορά. Δεν έχει σημασία εάν είναι μονόπλευρος, εάν ο ένας από τους δύο ένιωσε περισσότερα ή εάν του ενός του τελείωσε νωρίτερα. Σημασία έχει όλα εκείνα που ένιωσες από τη στιγμή που υπήρξε η συνειδητοποίηση ότι αισθάνεσαι. Ακόμα κι ο πόνος που νιώθεις αυτή τη στιγμή, όσο κι αν σου φαίνεται παράδοξο και τρελό, ζωντανό σε κάνει να νιώθεις. Άρα, mission accomplished with great success. Ο έρωτας για ακόμα μια φορά πέτυχε τον σκοπό του, άρα ήταν απόλυτα επιτυχημένος.

Γιατί όπως μας είπε κι ο Τσόρτσιλ πιο πάνω, πήραμε ένα μάθημα ζωής από αυτόν τον έρωτα που -ναι, αυτή είναι η σωστή έκφραση- έκανε τον κύκλο του κι έληξε. Κι από αυτόν τον έρωτα που δεν υφίσταται πλέον πήρες πολλά μαθήματα, έπαθες κι έμαθες, κι όλο αυτό θα προσθέσει ένα μικρό λιθαράκι ώστε ο επόμενος να έχει μεγαλύτερη διάρκεια. Αλλά δεν πρέπει ποτέ να χάνουμε τον ενθουσιασμό μας. Το αντίθετο μάλιστα. Θα πρέπει κάθε φορά να μπαίνουμε σε αυτή τη διαδικασία με όλο και μεγαλύτερο πάθος. Κι ας κινδυνεύουμε να φάμε τα μούτρα μας. Αν δεν πάθουμε, δεν πρόκειται ποτέ να μάθουμε.

Μην κλαις λοιπόν πάνω από τα συντρίμμια ενός χαμένου έρωτα. Πάρε το μάθημα που έπρεπε να πάρεις, ανάλυσέ το εξονυχιστικά, χώνεψε τα λάθη που έγιναν κι αναγκάστηκε να έρθει το τέλος του και προχώρα μπροστά στην αναζήτηση ενός νέου. Για να μπορείς να νιώσεις ζωντανός. Αυτός άλλωστε είναι ο μοναδικός σκοπός ενός έρωτα. Κι αυτή είναι η απόλυτη επιτυχία του.