Διεκδίκηση εκ των υστέρων∙ ευχαριστούμε, δε θα πάρουμε

Γνωρίζεις κάποιον που σου κινεί το ενδιαφέρον και ξεκινάει το παιχνίδι του φλερτ. Προσπαθείς με διάφορους τρόπους να του δείξεις ότι δε σου περνάει απαρατήρητος και πως θα ‘θελες το πράγμα μεταξύ σας να ‘χει μια ρομαντική εξέλιξη. Επιστρατεύεις φίλους και κοινούς γνωστούς, τη γλώσσα του σώματος, δήθεν τυχαία αγγίγματα, βλέμματα και χαμόγελα, στη συνέχεια περνάς σε προσωπική επικοινωνία, με μηνύματα, τηλεφωνήματα, υπονοούμενα και σπόντες. Τέλος, δηλώνεις ξεκάθαρα στο πρόσωπο ότι σε ενδιαφέρει και ζητάς μια συνάντηση για να τα πείτε οι δύο σας τετ-α-τετ. Διεκδικείς αυτό που σου αρέσει, και πολύ καλά κάνεις.

Η άλλη πλευρά, αν και δεν τη λες αμέτοχη, παρατηρείς πως έχει μια περίεργη συμπεριφορά. Σκωτσέζικο ντους, μια κρύο-μια ζέστη. Βλέπεις να ανταποκρίνεται σε κάποιες κινήσεις σου και μετά παγωμάρα. Κι ύστερα ξανά ανταπόκριση, για να σε γειώσει άλλη μια φορά. Κάπου εκεί εσύ, λοιπόν, αρχίζεις και ξενερώνεις. Μια του κλέφτη, δύο του κλέφτη, τρίτη δεν έχει. Έχουμε και μια αξιοπρέπεια στο κάτω-κάτω και κανείς δεν έχει δικαίωμα να μας την πατάει.

Στρέφεις αλλού το ενδιαφέρον σου, σταματάς να ασχολείσαι, αραιώνεις, και στο τέλος κόβεις την επικοινωνία, κι ως εκ θαύματος, το αντικείμενο του αρχικού σου πόθου –εκείνο, ντε, με τα σκωτσέζικα– σαν να ξύπνησε απ’ τον λήθαργό του, νιώθει την απομάκρυνσή σου και ξεκινάει η διεκδίκηση απ’ τη δική του πλευρά. Άτιμο πράγμα αυτός ο εγωισμός.

Όταν νιώθουμε πως χάνουμε έδαφος στο ενδιαφέρον κάποιου, έστω κι αν εμείς τον έχουμε ήδη ξενερώσει κι απομακρύνει με τη συμπεριφορά μας, ο εγωισμός μας δε μας αφήνει σε ησυχία και ξεκινάμε να τον διεκδικούμε. Σε κανένα μας δεν αρέσει να χάνει την προσοχή. Η άλλη πλευρά, βέβαια, που είδε κι απόειδε απ’ τα τερτίπια μας, σηκώνει τα χέρια ψηλά.

Δεν υπάρχει τίποτα πιο ξενερωτικό απ’ το να σε θυμάται εκείνος ή εκείνη που μέχρι πριν λίγο προσπαθούσες να κερδίσεις, όταν πλέον παραδόσεις τα όπλα σου. Χιλιάδες σκέψεις περνάνε απ’ το μυαλό σου, καμία απ’ αυτές θετική∙ όλες συνοψίζονται στο ότι είχε το ενδιαφέρον σου δεδομένο και τώρα που το έχασε, θυμήθηκε ότι ίσως να ήσουν εκείνο που ζητούσε. Χώρια που σου καταρρακώνει την αυτοπεποίθηση όλο αυτό το παιχνιδάκι, σου σπάει και τα νεύρα. Προσπαθείς να επιλέξεις ανάμεσα στο να δώσεις μια ευκαιρία και στο να στείλεις στον αγύριστο το πρόσωπο, αλλά και πάλι επιλέγεις να ‘σαι το ανώτερο άτομο στην ιστορία κι αποφασίζεις να μην ασχοληθείς καθόλου. Κι ίσως αυτό να ‘ναι το σωστότερο που μπορείς να κάνεις. Κυρίως για τη δική σου ψυχική υγεία.

Τα πράγματα στον έρωτα είναι πολύ απλά: Θέλεις; Έχει καλώς, πάμε κι όπου βγει. Δε θέλεις; Δεν είσαι σίγουρος, έχεις αμφιβολίες και δεύτερες σκέψεις; Είσαι χλιαρός; Άσ’ το, ξέχνα το και πάμε παρακάτω. Ούτε εσύ αλλά ούτε κι η άλλη πλευρά χρειάζεται να χάνετε τον χρόνο σας. Ο έρωτας θέλει καυτά πράγματα και καταστάσεις, τα χλιαρά δεν του ταιριάζουν. Είναι ό,τι χειρότερο να παίζεις με τον άλλο. Να του δημιουργείς ελπίδες και προσδοκίες και τελικά να τον αφήνεις μετέωρο, να μην ξέρει πού βρίσκεται στο μεταξύ σας θέμα.

Όπως και να ‘χει το πράγμα, με το φτύσιμο κολλάνε μόνο τα γραμματόσημα. Εφόσον δε σε ενδιαφέρει κάποιος ή αν δεν είσαι σίγουρος αν σε ενδιαφέρει, άσ’ τον να πάει στην ευχή του θεού, να βρει εκείνον ή εκείνη που θα εκτιμήσει το ποιος είναι και το τι έχει να προσφέρει. Αν σε διεκδίκησε κι έπεσε σε τοίχο, το καλύτερο που ‘χεις να κάνεις μόλις σταματήσει τις κινήσεις προς το μέρος σου, είναι να τον αφήσεις στην ησυχία του. Το πουλάκι πέταξε κι εσύ το έδιωξες. Τι τα θες πλέον και γυρίζεις;