Έρχεται να σου δείξει πως έχει κάτι το διαφορετικό

«Πάει, τέλειωσε κι αυτό», σκέφτεσαι. Κλαις, σπας πράγματα, βγαίνεις να ξεδώσεις σε καθημερινή βάση ή κρύβεσαι κάτω από τα σκεπάσματά σου μη θέλοντας να δεις άνθρωπο. Αντιδράς σε αυτό που νιώθεις να σε πνίγει, αλλά δεν έχεις τρόπο να το κάνεις να σταματήσει. Οι φίλοι σου φρικάρουν, αλλά δεν ξέρουν ούτε κι εκείνοι πώς μπορούν να σε βοηθήσουν. Είναι μια φάση που -δυστυχώς- μόνος σου θα την περάσεις, όπως και τις προηγούμενες. Και περνάνε οι μέρες, οι βδομάδες, οι μήνες κι η ανάμνηση δείχνει να ξεθωριάζει σιγά σιγά. Ο πόνος όμως είναι ακόμα εκεί, πάντα παρόν, να σου θυμίζει όλα εκείνα που κάποτε για κάποιον ένιωσες.

Δηλώνεις με στόμφο πως εσύ τελείωσες με το παιχνίδι του έρωτα. Τέρμα για σένα το συναίσθημα, γιατί μόνο εσύ καταλήγεις με πληγές και σημάδια. Φτάνει, αρκετά, ως εδώ ήταν. Θα γίνεις κι εσύ ένα πλάσμα κενό από αισθήματα κι αγάπες. Θα περνάς καλά «για όσο» και μετά θα φεύγεις με ψηλά το κεφάλι για τον επόμενό σου στόχο. Βαρέθηκες να δίνεις χωρίς να παίρνεις ή χωρίς να παίρνεις όσα σου αξίζουν τουλάχιστον. Κουράστηκες να πιστεύεις πως εκεί έξω υπάρχει κάποιος και για σένα, το ιδανικό σου ταίρι.

Κάποιος όμως εκεί ψηλά έχει άλλα σχέδια για σένα, γελάει με ένα πονηρό χαμογελάκι σε κάθε σου δήλωση και σχεδιάζει πώς θα σε κάνει να αναθεωρήσεις. Να θυμάσαι πως το σύμπαν έχει μια περίεργη αίσθηση του χιούμορ και κάθε φορά που εσύ κάνεις μια αμετάκλητη ανακοίνωση πως δε θέλεις να ερωτευτείς ξανά, το προκαλείς να σου στείλει τον έρωτα στην επόμενη γωνία. Κι αυτό ακριβώς κάνει.

Κι εκεί που πλέον έχεις απελπιστεί κι έχεις χάσει κάθε ελπίδα στον έρωτα, έρχεται στη ζωή σου κάποιο άτομο που τα αλλάζει όλα, με μια δύναμη που θα μπορούσες να την περιγράψεις μόνο ως τυφώνα, που δεν αφήνει τίποτα όρθιο στο πέρασμα του. Διαλύει τα ετοιμόρροπα, παίρνει μακριά ό,τι σε ‘χει χάλασε και φυσάει να αλλάξει τα πάντα. Κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να γυρίσει το χαμόγελό σου στα χείλη. Κι απ’ αυτό το χαμόγελο παίρνει κι το ίδιο κουράγιο και δύναμη για να χαμογελάει.

Εσύ από την άλλη βέβαια ούτε να το ακούσεις δε θέλεις. Κρατάς αποστάσεις, αλλά το πρόσωπο δεν κάνει πίσω. Παλεύει, πολεμάει με τα θηρία -το παρελθόν και τις φοβίες σου- αλλά δεν το βάζει κάτω. Είναι αποφασισμένο να νικήσει και θα το κάνει. Έχει βάλει πείσμα να σου αποδείξει πως έχει κάτι διαφορετικό να σου πει και να σου αποδείξει πως δεν έχει καμία σχέση με όλα εκείνα τα άτομα που πέρασαν από τη ζωή σου. Όχι απαραίτητα καλύτερο, αλλά σίγουρα διαφορετικό. Κι αυτό είναι που τελικά μετράει.

Ενώνει τα σπασμένα σου κομμάτια ένα-ένα με μια μαγική κόλλα, έτσι που δε φαίνεται καμία ρωγμή. Κι εάν κάποια κομμάτια έχουν γίνει θρύψαλα κι είναι πλέον δύσκολο να κολλήσουν, δημιουργεί νέα για να καλύψει το κενό. Δουλεύει με υπομονή κι επιμονή για να σε κάνει να πιστέψεις πως δεν έρχονται όλοι δίπλα σου για να σε χαλάσουν και για να καλύψουν ένα δικό τους εγωιστικό κομμάτι αυταρέσκειας. Κάποιοι είναι εκεί γιατί εσύ γίνεσαι ένα σημαντικό κομμάτι της δικής τους ζωής. Ή αυτό θα ήθελαν να γίνεις τέλος πάντων.

Σε φροντίζει, σε νοιάζεται, γίνεσαι η προτεραιότητα κι η μόνιμη έγνοια. Καταλαβαίνεις πώς είναι να σε αγαπούν και να σου χαρίζουν τον κόσμο. Και κάπου εκεί γίνεται το θαύμα. Εσύ ξαναπιστεύεις στον έρωτα και στη μαγεία που σου προσφέρει ένα και μόνο άτομο. Χαλαρώνεις, αναπνέεις ξανά, εμπιστεύεσαι και χαμογελάς με αισιοδοξία ύστερα από -ούτε κι εσύ θυμάσαι πόσο- καιρό.

Δεν έχει σημασία τελικά πόσες φορές θα πέσεις στα πατώματα για έναν έρωτα που δεν είχε την κατάληξη που θα ήθελες. Σημασία έχει ο ένας εκείνος έρωτας που θα σε σηκώσει στα φτερά του και μαζί θα πετάξετε παρέα σε μέρη μαγικά και θα σε κάνει να πιστέψεις πως τα παραμύθια έχουν και μια δόση πραγματικότητας. Κι αυτός ο έρωτας είναι κάπου εκεί έξω. Μη σταματάς να πιστεύεις στα θαύματα. Κι αν τύχει κι αργήσει λίγο παραπάνω από όσο θα ήθελες, να θυμάσαι πως θα σε βρει όσο χρόνο κι αν πάρει. Όπου κι αν κρύβεσαι. Όσα κι αν έχεις περάσει. Και τότε θα δεις πως άξιζε η αναμονή.