Με ένα διαζύγιο δεν τελειώνει η ζωή

Είναι απόγευμα. Είσαι έξω απ’ το γραφείο του δικηγόρου και κάθεσαι σε ένα παγκάκι στο απέναντι πάρκο, μιας και τα πόδια σου δε σε κρατάνε για να φτάσεις μέχρι το αυτοκίνητο. Έχεις μόλις βάλει την υπογραφή σου και σε λίγο καιρό θα σου αποσταλεί ένα χαρτί με τον τίτλο «Διαζευκτήριον» να δεσπόζει στο επάνω μέρος, που θα σημάνει και την οριστική λήξη του γάμου σου. Και τώρα τι;

Τι εννοείς «και τώρα τι;»; Τώρα ξεκινάει ένα νέο κεφάλαιο, γεμάτο εκπλήξεις, κάποιες καλές και κάποιες όχι και τόσο∙ όλα, όμως, μέσα στη ζωή είναι. Πάρε βαθιά ανάσα, μάζεψε τα κομμάτια σου και πάμε να τις ζήσουμε στο έπακρο.

Για να φτάσει μια σχέση, ειδικά ένας γάμος, στο σημείο να λήξει επισήμως, σημαίνει πως τουλάχιστον για έναν απ’ τους δύο –ή και για τους δύο– είχε ήδη τελειώσει καιρό πριν. Είτε το ‘χατε συνειδητοποιήσει είτε όχι, οι σχέσεις δεν τελματώνουν απ’ τη μια στιγμή στην άλλη. Προβλήματα υπέβοσκαν μήνες, ίσως και χρόνια πριν, κι ήρθε η ώρα που δεν αντέξατε το «μαζί» κι είπατε να κατεβάσετε αυλαία σ’ αυτό το θέατρο. Δεν πέφτουν, όμως, κι οι τίτλοι τέλους της ζωής σας ταυτόχρονα.

Το να ‘χει ένας άνθρωπος ένα διαζύγιο στο βιογραφικό του, δεν τον κάνει ακατάλληλο σύντροφο. Δεν είναι ούτε ρετσινιά ούτε μαύρη σελίδα στο βιβλίο της ζωής του. Το αντίθετο μάλιστα, δείχνει έναν άνθρωπο που δε φοβάται τις σοβαρές δεσμεύσεις, αφού για μία έστω φορά στη ζωή του, έφτασε στον γάμο. Το ότι ο γάμος αυτός δεν είχε το “happily ever after” που ήλπιζε, μικρή σημασία έχει.

Θέλει, επίσης, μεγάλα κότσια για να πάρεις την απόφαση να χωρίσεις, πόσο μάλλον όταν υπάρχει μια ιστορία πολλών χρόνων πίσω σας. Σίγουρα, η συνήθεια είναι αποτρεπτική για ένα χωρισμό, αλλά είναι πολύ κακή απόφαση να μένεις σε μια σχέση που δε σε καλύπτει πια, απλά και μόνο γιατί έχεις βολευτεί. Η ζωή είναι πολύ μικρή για να στριμώχνεσαι σε κουτάκια βολέματος, που στην πραγματικότητα είναι και τα πιο άβολα.

Με τις στατιστικές να μιλάνε για έναν στους τρεις γάμους να καταλήγει σε διαζύγιο, το 50% των διαζευγμένων θα τελέσουν ένα δεύτερο γάμο, συνήθως πολύ πιο επιτυχημένο απ’ τον πρώτο. Ή ακόμα και να μη φτάσουν στο σημείο της επισημοποίησης, συνήθως, δημιουργούν πιο σταθερές σχέσεις μετά τη λήξη του γάμου τους. Κάτι σαν ο πρώτος γάμος τους να λειτούργησε σαν πείραμα και τώρα να προχωράνε στην εφαρμογή των όσων διδάχτηκαν κατά τη διάρκειά του.

Ο νέος σύντροφος, ειδικά στις νεότερες γενιές, δε φοβάται να συσχετιστεί με κάποιον που είχε στο ενεργητικό του ένα γάμο που δεν προχώρησε. Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα κι ο ίδιος να ‘ναι διαζευγμένος, αλλά και να μην είναι, δεν παίζει και σπουδαίο ρόλο. Άλλωστε, όλοι μας κουβαλάμε ένα παρελθόν, σε κάποιους αυτό το παρελθόν περιλαμβάνει και κουφέτα.

Αυτό που δεν πρέπει σε κανένα σημείο της διαδρομής να σκεφτείς, είναι τι θα πει ο κόσμος. Ούτε οι γονείς, ούτε οι συγγενείς, ούτε κανένας δε ζει αυτό που ζεις εσύ, άρα είναι όλοι τους εντελώς αναρμόδιοι για να σου πουν αν πρέπει να χωρίσεις ή να μένεις στον γάμο σου. Η απόφαση είναι καθαρά και μόνο των δύο συζύγων. Άλλωστε, οι δικοί σας άνθρωποι μόνο το καλό σας θέλουν. Κι αν το καλό σας είναι να ζείτε χώρια, αυτό ακριβώς θα κάνετε.

Το μεγαλύτερό λάθος που θα μπορούσατε να κάνετε είναι να παραμείνετε σε αυτήν την τελειωμένη σχέση, ως απλοί συγκάτοικοι, που ο κάθε ένας κάνει τη ζωή που του αρέσει, χωρίς να υπολογίζει τον άλλο. Δυστυχώς, αυτή είναι μια κατάσταση που επιλέγουν πολλά ζευγάρια, είτε για οικονομικούς λόγους είτε για τα παιδιά τους. Τα παιδιά, όμως, πληγώνονται πολύ περισσότερο από μια τέτοια συμβίωση παρά από ένα διαζύγιο.

Συνήθως, σε μια οικογένεια που οι γονείς απλά μοιράζονται την ίδια στέγη, υπάρχουν πιο συχνοί καβγάδες και περισσότερες εντάσεις, με αποτέλεσμα τα παιδιά να γίνονται μάρτυρες και, σύμφωνα με ψυχολόγους, εσωτερικοί αποδέκτες καταστάσεων που δεν αρμόζουν και φυσικά δεν πρέπει να ζουν. Είναι πολύ πιο υγιές να μεγαλώνουν σε ένα περιβάλλον που αποτελείται από δύο ξεχωριστά σπίτια, αλλά που επικρατεί η ηρεμία και στα δύο.

Σίγουρα είναι πολύ δύσκολο να πάρεις την απόφαση ενός διαζυγίου, ειδικά στην περίπτωση που υπάρχουν παιδιά, αλλά μην ξεχνάς πως εκτός από γονέας είσαι κι άνθρωπος. Κι ως άνθρωπος έχεις δικαίωμα στην ευτυχία και την αγάπη. Τη στιγμή, όμως, που ο πατέρας ή η μητέρα των παιδιών σου δε σου τα προσφέρει, έχεις κάθε δικαίωμα να τα αναζητήσεις αλλού. Λύνεις πρώτα από όλα τον γάμο σας και ξεκινάς να ψάχνεις αυτό το «αλλού».

Βγάλε, λοιπόν, τον μαύρο μανδύα που φοράς το τελευταίο διάστημα, πήγαινε πιες ένα κρασί στην υγεία της παλιάς σου σχέσης κι ετοιμάσου να υποδεχτείς μια υπέροχη, γεμάτη υποσχέσεις, νέα ζωή, όπως την έχεις ονειρευτεί. Και κυρίως, όπως σου αξίζει.