Μόνο η αγάπη δε φτάνει

«Σ’ αγαπάω τόσο που δε θα αντέξω να σε μισήσω αύριο. Υπάρχουν τόσα πράγματα που θέλω να κάνω, κι όσο είμαι μαζί σου δεν μπορώ, χωρίς εσύ να μου τα ‘χεις απαγορέψει, βέβαια. Γι’ αυτό φεύγω, για να βρω την ευτυχία μου χωρίς εσένα. Αντίο» του είπε κι εκείνος δεν κατάλαβε. Πώς είναι δυνατόν να καταλάβει ότι ενώ τον αγαπάει, ενώ είναι ερωτευμένη μαζί του και το δηλώνει με κάθε της κίνηση, με κάθε της λέξη και με κάθε της πράξη, φεύγει από κοντά του; Μήπως, τελικά, δεν τον αγαπάει όσο νομίζει κι όσο θέλει να πιστεύει; Δηλαδή, τον κοροϊδεύει;

Πολλές φορές μπορεί να αγαπάς κάποιον, να τον λατρεύεις, να σε πονάει η απουσία του, αλλά να μην μπορείτε να είσαστε πια μαζί. Ποιοι είναι, όμως, οι λόγοι που θα πρέπει να αποχωριστείς κάποιον για τον οποίο έχεις αισθήματα, και που μάλιστα θα σε κάνουν να επιλέξεις εσύ αυτό το φινάλε; Είναι η αγάπη αρκετή για να κρατήσει δυο ανθρώπους μαζί και να λύσει όλα τα προβλήματα; Μπορεί να γίνει υποκατάστατο των επιθυμιών σου, σε σημείο που να μην έχεις άλλα όνειρα κι άλλες απαιτήσεις απ’ τη ζωή σου πλέον;

Όταν είσαι σε σχέση με κάποιον, μοιραία αναγκάζεσαι να κάνεις θυσίες κι υποχωρήσεις -είτε ο άλλος το ζητήσει είτε όχι. Οι σχέσεις, μας αρέσει-δε μας αρέσει, είναι ένας αδιάκοπος αμοιβαίος συμβιβασμός. Απ’ το πιο μικρό ως το πιο μεγάλο, δε γίνεται σε όλα να περνάει το δικό σου ή του άλλου. Μία απ’ τις δύο απόψεις υπερτερεί, απ’ τα πιο μικρά, ποια ταινία θα δείτε ή πού θα πάτε για πότο, μέχρι τα πιο μεγάλα, αποφάσεις ζωής και συμβίωσης. Βάζεις νερό στο κρασί σου ανά περίπτωση και το ίδιο οφείλει να κάνει και το ταίρι σου. Τι γίνεται, όμως, όταν έχεις βάλει τόσο πολύ νερό που, τελικά, δεν πίνεις πλέον κρασί αλλά καθαρό νεράκι;

Στις περιπτώσεις που μέσα απ’ τις θυσίες χάνεις τον ίδιο σου τον εαυτό, το μόνο που σου μένει να κάνεις είναι να φύγεις. Όσο κι αν αγαπάς τον σύντροφό σου, οφείλεις να αγαπάς πολύ περισσότερο τον ίδιο σου τον εαυτό. Όταν η αφεντιά σου έρχεται συστηματικά σε δεύτερη μοίρα, όταν κάνεις πίσω στα δικά σου «θέλω» σε μόνιμη βάση, όταν ξυπνάς ένα πρωί κι όλα όσα ονειρευόσουν να γίνεις και να κάνεις έχουν μείνει κλεισμένα σε ένα ντουλάπι, σε αναμονή, μπας και κάποτε μπορέσεις να τα κάνεις, τότε η φυγή είναι μονόδρομος.

Όχι, σε καμία περίπτωση δεν είναι εύκολο να αποχαιρετήσεις μια σχέση μέσα στην οποία υπάρχει ακόμα συναίσθημα. Καμιά φορά, όμως, για να βρεις τη δική σου ευτυχία, πρέπει να αφήσεις πίσω μια κατάσταση που, κακά τα ψέματα, είναι υποκατάστατο πληρότητας, ψευδαίσθηση ή μια ευτυχία κατά πολύ μικρότερη από αυτή που σου αξίζει, και να κυνηγήσεις αυτό που πραγματικά θα σε κάνει να αισθανθείς γεμάτος.

Γιατί αν ήσουν πλήρης, δε θα ένιωθες πως κάτι δεν πηγαίνει καλά, πως κάτι σου λείπει. Θα είχες χώρο και χρόνο για να κάνεις όλα όσα σου αρέσουν, να κάνεις ένα χόμπι, να ταξιδέψεις, να ζήσεις τη ζωή όπως την ονειρεύτηκες, είτε με είτε χωρίς τον σύντροφό σου, μιας και το να ‘σαι ζευγάρι δε σημαίνει επ’ ουδενί πως είσαστε και σιαμαία, αλλά ο καθένας οφείλει να ‘χει προσωπικό χώρο και χρόνο.

Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να σκεφτείς πως είναι αργά. Γιατί θα έρθει μια στιγμή που όλα εκείνα που ήθελες να κάνεις, θα σε ‘χουν πνίξει και τότε θα ‘ναι πολύ χειρότερα τα πράγματα. Θα ξυπνήσεις ένα πρωινό ύστερα από πολλά χρόνια και θα μισήσεις τον άνθρωπο που είχες δίπλα σου γιατί δε σε άφησε να ζήσεις. Ακόμα κι αν ο ίδιος δεν είχε ιδέα για όλα αυτά. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που ένα ζευγάρι χωρίζει, ύστερα από χρόνια κοινής πορείας, γιατί ο ένας από τους δύο καταπίεζε τα «θέλω» του, ενώ ο άλλος δεν είχε καν καταλάβει την κατάσταση.  Και μένει να αναρωτιέται πού έκανε το λάθος, αφού δεν είχε ιδέα τι συνέβαινε στο μυαλό του ανθρώπου του.

Ύστερα από χρόνια, την είδε τυχαία ένα πρωί. Εκείνη δεν ήταν που πέρασε διπλά του; Το ήξερε πολύ καλά αυτό το πρόσωπο. Είχε φιλήσει άπειρες φορές αυτά τα χείλη, είχε χαθεί ατέλειωτες ώρες μέσα σε αυτά τα μάτια, τα χέρια του είχαν αγγίξει κι εξερευνήσει κάθε εκατοστό του κορμιού της. Κι όμως, δεν ήταν η ίδια. Η κοπέλα που πέρασε δίπλα του έλαμπε, το βάδισμά της ήταν ανάλαφρο, μια λάμψη ηρεμίας κι αισιοδοξίας την περιέβαλε. Τότε κατάλαβε.

Όχι, τελικά, η αγάπη δεν είναι πάντα αρκετή για να σε κάνει να βάλεις τις επιθυμίες και τα όνειρα του συντρόφου σου πάνω απ’ τα δικά σου. Η δική σου ευτυχία περνάει πρώτα από ‘σένα. Κι αφού γίνεις εσύ ευτυχισμένος, τότε θα κάνεις και τον άνθρωπο δίπλα σου εξίσου ευτυχισμένο.