Ποιος μας έχει φτύσει ρε παιδιά και πάνε όλα στραβά;

«Είναι να κολλήσεις στην κίνηση όταν έχεις ήδη αργήσει˙ είναι μια σήμανση πως απαγορεύεται το κάπνισμα στο διάλειμμά σου για τσιγάρο˙ είναι σαν δέκα χιλιάδες κουτάλια όταν το μόνο που χρειάζεσαι είναι ένα μαχαίρι˙ είναι να συναντάς τον άντρα των ονείρων σου και στη συνέχεια την όμορφη γυναίκα του. Και δεν είναι ειρωνικό, για σκεφτείτε το. Λίγο πολύ ειρωνικό και, ναι, νομίζω πραγματικά» μας τραγουδά -σε ελεύθερη μετάφραση- η Αλάνις Μορισέτ, κι όσο ένα δάκρυ κυλάει από το μάτι σου, τόσο το σύμπαν γελάει.

Σίγουρα το έχεις ξανακούσει, σίγουρα το έχεις σκεφτεί κι ακόμα πιο σίγουρα το έχεις σιχτιρίσει κιόλας το πώς όλα μπορούν να πάνε τόσο, μα τόσο στραβά όταν θέλεις διακαώς να είναι υπέρ σου το σύμπαν. Παρακαλάς, ζητάς να είναι με το μέρος σου και προσεύχεσαι στο Θεό, όλους τους Αγίους -Ορθόδοξους και Καθολικούς-, στον Αλλάχ, το Βούδα, το Βισνού, ολάκερο το δωδεκάθεο μαζί με τους παρατρεχάμενους, τον Όσιρι και το Ρα, δύο τοτέμ, τον Θωρ και τον πατέρα του τον Όντιν, τους 7 του Game Of Thrones μαζί με το Θεό Χωρίς Πρόσωπο και καμιά δεκαριά άλλους που, όσο να πεις μετράει ο λόγος τους εκεί ψηλά, τα πάντα να πάνε κατ’ ευχήν, αλλά -μάντεψε- υπάρχει ένας νόμος που θα τα ακυρώσει όλα και θα γίνουν θάλασσα. Είναι ο γνωστός Νόμος του Μέρφι.

Καταρχάς ποιος τον ψήφισε αυτόν το νόμο και κυρίως γιατί; Δεν μπορούμε με ένα άλλο ψήφισμα να τον καταργήσουμε; Εδώ άλλους κι άλλους νόμους τους έχουμε ακυρώσει, αλλάξει ή απλά αγνοήσει και συνεχίζουμε ωραιότατα τη ζωή μας, σ’ αυτόν βρήκαμε να μη βρίσκουμε παραθυράκι και μας έχει κατσικωθεί για τα καλά, φέρνοντάς μας κάθε φορά στα όριά μας από τα νεύρα; Πού θα πάει επιτέλους η βαλίτσα;

Μα για σκέψου το λιγάκι. Περιμένεις πόση ώρα το λεωφορείο. Πέντε λεπτά, δέκα λεπτά, είκοσι λεπτά. Δεν το βλέπεις πουθενά. Αποφασίζεις ν’ ανάψεις τσιγάρο. Είναι μαθηματικά βέβαιο πως μόλις το ανάψεις και τραβήξεις την πρώτη τζούρα, το λεωφορείο θα φανεί. Δοκιμασμένο κόλπο. Βέβαια, αυτό μπορεί να λειτουργήσει κι υπέρ σου. Αν βιάζεσαι, βρέχει ή τέλος πάντων βαριέσαι να περιμένεις στη στάση, μόλις φτάσεις, κάνε να πιάσεις πακέτο κι αναπτήρα και σου εγγυώμαι πως το λεωφορείο θα φανεί σε χρόνο ρεκόρ. Αφού κάποιες φορές νομίζω πως μας παρακολουθεί από τη γωνία. Όσο τους βλέπει άκαπνους όλους στη στάση, τόσο δεν κουνιέται. Μόλις όμως δει τη φλόγα κι ακούσει το χαρακτηριστικό ήχο του αναπτήρα, τσουπ, σκάει μύτη.

Δεν καπνίζεις; Σου έχω κι άλλη απόδειξη. Κάθε μέρα βγαίνεις από το σπίτι σου στην πένα. Πεντακάθαρα ρούχα, μαλλί στην εντέλεια, μοσχομυρίζεις από χιλιόμετρα κολόνια και τα δοντάκια σου είναι για διαφήμιση οδοντόπαστας. Σημαντικές συναντήσεις μηδέν. Μια και μοναδική φορά θα κάνεις το λάθος να βγεις με μια χιλιοφορεμένη φόρμα, φούτερ που έχεις από το γυμνάσιο, μαλλί «η ντροπή του Τρύφωνα Σαμαρά» και το γυαλί της Μαρίας της Άσχημης κι ως εκ θαύματος θα συναντήσεις πρώτο και καλύτερο τον έρωτα της ζωής σου, ύστερα την κουτσομπόλα γειτόνισσα, δύο παλιούς συμμαθητές, το αφεντικό σου, τον πρωθυπουργό, τον Πάπα και τον ρεπόρτερ Τσίλι να σου βάζει το μικρόφωνο και την κάμερα στη μούρη να ουρλιάξεις κι εσύ ρυθμικά «Μύκοοοοοοονος».

Θέλεις να σε πάω ένα βήμα παραπέρα; Όχι που θα σε αφήσω. Υπάρχει εκείνο το πρόσωπο. Ξέρεις βρε ποιο εννοώ. Εκείνο ντε, που λιώνεις για χάρη του; Λιώνεις, χτυπιέσαι, παρακαλάς να είστε μαζί ή να γυρίσει -ανάλογα το στόρι σας- κι αυτό ανένδοτο. Πότε θα σου χτυπήσει την πόρτα; Μη μου λες «ποτέ» γιατί κάποιος ή κάτι εκεί επάνω έχει ήδη αρχίσει να γελάει. Λοιπόν, το λατρεμένο μας σύμπαν έχει τόσο χιούμορ που θα του αλλάξει τα μυαλά και θα το δεις φάντη μπαστούνι να σε αναζητά αμέσως μόλις κάνεις το βήμα με νέο πρόσωπο. Εκεί βέβαια έχουμε ένα περιθώριο χρονικού λάθος, μιας και το παλιό αίσθημα μπορεί να εμφανιστεί από τη στιγμή που θα γνωρίσεις το νέο, μέχρι το πολύ το τρίτο σας ραντεβού. Στις δικές μου περιπτώσεις το σύμπαν κοπανιέται στα γέλια, μας και μου στέλνει πρώην πάντα στο πρώτο ραντεβού. Και για να είμαστε ακριβείς, κατά τη διάρκειά του. Εγώ πάντως δε γέλασα καθόλου.

Υπάρχουν χιλιάδες -οκ παραδέχομαι πως το νούμερο είναι μικρό, αλλά προσπαθώ να είμαι επιεικής- παραδείγματα του πώς μπορεί να σου έρθει το πιο απίθανο σενάριο και ν’ ανατρέψει τα δεδομένα. Είτε πρόκειται για τη διπλανή λωρίδα που κινείται πιο γρήγορα από τη δική σου και μόλις αλλάξεις κολλάς εκ νέου, ενώ η προηγούμενη τρέχει, είτε για το λαχείο που ενώ αγόραζες για χρόνια, τη μόνη φορά που το άφησες κλήρωσε το εκατομμύριο, είτε για την απόφαση που απέρριψες και τελικά βγήκε υπέρ κάποιου άλλου, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα.

Αν κάτι είναι να γίνει, θα γίνει και το αντίστροφο. Εσύ χαμογέλα στην τύχη ή την ατυχία σου. Και να θυμάσαι, αν τίποτα δεν μπορεί να πάει στραβά, τότε μάλλον δεν έχεις κοιτάξει όλα τα δεδομένα. Δεν το λέω εγώ, ο Μέρφι το είπε. Τα παράπονά σου λοιπόν στον κύριο.