Σου έστειλε, μα θα απαντήσεις όταν θέλεις εσύ

Μια φορά κι ένα καιρό ήταν ένα προφίλ σε κάποιο μέσο κοινωνικής δικτύωσης. Ανέβαζες τις φωτογραφίες που σου άρεσαν, έπαιζες τα παιχνίδια σου, κάποιες φορές ζητούσες και καμιά επιπλέον ζωή για να συνεχίσεις το παιχνίδι, σου θύμιζε τα γενέθλια των φίλων σου κι όλοι ζούσαμε ευτυχισμένοι. Και τότε εγένετο πράσινο φωτάκι. Το messenger μπήκε δυναμικά στη ζωή μας, αλλάζοντάς την ανεπιστρεπτί.

Στην αρχή μας άρεσε πολύ. Επικοινωνούσαμε δωρεάν -μεγάλη χάρη εκείνου που ανακάλυψε το wifi- με τους φίλους μας και τα δικά μας πρόσωπα και κρατούσαμε διαρκή επαφή με όσους μας ενδιέφεραν. Μόλις το πρόσωπο εκείνο που μας καίει λίγο περισσότερο από τα υπόλοιπα «άναβε το πράσινο φως», κυριολεκτικά και μεταφορικά, η καρδιά μας πετάριζε και ξεκινούσαμε το αδιάκοπο πέρα δώθε μηνυμάτων, emojis’, gifs’, attachments’, βιντεοκλήσεων και πάσης φύσεως συναισθημάτων που μπορούσαν να μεταφερθούν ηλεκτρονικά. Νιώθαμε πως δεν είμαστε ποτέ μόνοι.

Και τότε συνειδητοποιήσαμε την πικρή αλήθεια του πράσινου φωτός: μόλις ανάψει, δεν μπορείς να κρυφτείς από κανέναν. Το να λάβεις κάποιο μήνυμα από κάποιον που θέλεις να του μιλήσεις δε σε τρομάζει τόσο. Εάν όμως εκείνο το χαρακτηριστικό «γκλιν» προέρθει από άτομο που δεν καίγεσαι ιδιαίτερα να επικοινωνήσεις ή ακόμα χειρότερα δε γουστάρεις καν να ασχοληθείς, τότε το πράγμα ζορίζει πολύ. Το γεγονός πως σε είδε online είναι εντελώς εναντίον σου, ενώ κινδυνεύεις να παρεξηγηθείς με το εν λόγω άτομο, μιας κι αφού σε είδε ενεργό, «είσαι μεγάλο γαϊδούρι που δεν απαντάς αμέσως».

Πριν μερικά χρόνια, την εποχή προ των social media, εάν δεν ήθελες να επικοινωνήσεις με κάποιον, απλά δε σήκωνες το τηλέφωνο, προσποιούμενος πως απουσιάζεις. Ή ακόμα καλύτερα, κατέβαζες το ακουστικό με αποτέλεσμα εκείνος που σε καλούσε να ακούει είτε ένα παρατεταμένο βουητό ή την γλυκύτατη κατά τα άλλα κυρία να δηλώνει «ο αριθμός που καλέσατε έχει τεχνική βλάβη, παρακαλούμε καλέστε αργότερα» και ξένοιαζες. Πλέον τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα εάν θέλεις να αποσυρθείς για λίγο.

Επιπλέον, εκείνος ο μεγάλος σπιούνος, το Facebook, δε φτάνει που ανακοινώνει στο κοινό μας πότε είμαστε ενεργοί, τους δηλώνει και πότε δεν είμαστε, εδώ και πόση ώρα έχουμε να μπούμε στο messenger και μάλιστα με ακρίβεια λεπτού. Έλα, μη μου κρύβεσαι κι εσύ έχει τύχει να πεις για κάποιον «έχει να μπει εδώ και 4 ώρες. Πού στα κομμάτια έχει εξαφανιστεί;».

Όλο αυτό βέβαια μας βγάζει ένα ακόμα λόγο για να έχουμε άγχος. Οφείλουμε να απαντήσουμε άμεσα άπαξ κι είμαστε ενεργοί σε κάποιο social media. Ορίστε; Οφείλουμε; Σε ποιον; Και κυρίως, γιατί; Και τώρα θα σου αποκαλύψω ένα πολύ μεγάλο μυστικό: δεν οφείλουμε σε κανέναν και τίποτα. Μπορεί εκείνος να μας έστειλε κάτι, οτιδήποτε, από μια «καλημέρα» μέχρι κάτι σημαντικό ή κάτι που είδε και μας θυμήθηκε. Μπράβο του, να ΄ναι καλά που μας σκέφτηκε. Εμείς μπορεί όμως να κάνουμε κάτι άλλο, να μιλάμε με κάποιον άλλο και να μην θέλουμε να διακόψουμε τον ειρμό μας, να έχουμε μόλις ξυπνήσει και να μην έχουμε όρεξη για κουβέντα, να μην έχουμε καλό σήμα και να μην έχει έρθει ολόκληρο το μήνυμα ή ακόμα μπορεί και να μπήκαμε κατά λάθος σε ενεργή κατάσταση, προσπαθώντας να ανοίξουμε κάτι άλλο στον υπολογιστή. Στο κάτω κάτω της γραφής, μπορεί και να μη θέλουμε καν να μπούμε σε διαδικασία κουβέντας.

Επιπλέον, όλη αυτή η «υποχρέωση» που νιώθουμε πως, όταν είμαστε ενεργοί στα δίκτυα, πρέπει να απαντάμε άμεσα σε κάθε μήνυμα που λαμβάνουμε, μπορεί να μεταφέρει και λάθος μηνύματα προς τον συνομιλητή μας. Κυριαρχεί η άποψη πως όσο περισσότερο σε ενδιαφέρει κάποιος, τόσο πιο σύντομα απαντάς σε μήνυμά του. Τώρα, βάλε στην εξίσωση ένα άτομο που δε σε ενδιαφέρει και τόσο, είτε σε φιλικό είτε σε ερωτικό επίπεδο. Εάν εσύ από τη μια δε νιώθεις πολλά για το άτομο αυτό ενώ από την άλλη του απαντάς αυτοστιγμεί, το άτομο θεωρεί πως για να απαντάς τόσο σύντομα, δε σου είναι αδιάφορο. Με αποτέλεσμα να δημιουργείς ψεύτικες εντυπώσεις που περιπλέκουν τα πράγματα. Κι αυτό είναι κάτι που δεν το θέλεις.

Λοιπόν, δεν άκουσες από εμένα, αλλά υπάρχουν τρόποι εάν θέλεις να εξαφανίσεις για λίγο τα ίχνη σου. Ο καλύτερος τρόπος είναι να πατήσεις εκείνο το μαγικό κουμπάκι που απενεργοποιεί την «ενεργή κατάσταση». Πατώντας το, οι φίλοι σου δε θα βλέπουν πότε είσαι ενεργός και πότε όχι. Βέβαια αυτό σημαίνει πως ούτε κι εσύ δε θα έχεις τη δυνατότητα να βλέπεις τα δικά τους status, εκτός κι αν το ενεργοποιήσεις πάλι. Επιπλέον θα πρέπει να προσέξεις να το απενεργοποιήσεις σε όλες σου τις συσκευές, γιατί εάν το κλείσεις στο κινητό αλλά το αφήσεις στον υπολογιστή, έχουμε κάνει μια τρύπα στο νερό. Βέβαια υπάρχει πάντα κι η επιλογή να μην είσαι όντως online. Κλείσε για λίγο το κινητό σου και πάρε το χρόνο σου για εκείνα που δε θέλεις να σε διακόψουν κι ενημέρωσε τα άτομα που σε ενδιαφέρει η επικοινωνία μαζί τους να σου στείλουν sms ή να σε πάρουν τηλέφωνο.

Η επικοινωνία έχει τα θετικά της αλλά μας κρατά δέσμιούς της. Στο δικό μας χέρι είναι να κάνουμε την κατάλληλη για εμάς χρήση, να θέτουμε τα όριά μας και φυσικά να μην αγχωνόμαστε εάν κάποιος παρεξηγηθεί γιατί δεν είμαστε απίκο στο λεπτό να του απαντήσουμε. Στο κάτω κάτω της γραφής, εάν θέλει να επικοινωνήσει άμεσα μαζί μας, ας μας έπαιρνε τηλέφωνο ή ας φρόντιζε να μας συναντήσει.