Το «ευχαριστώ δε θα πάρω» θέλει στιλ, όχι κριτική

Έχεις μόλις γνωρίσει ένα πρόσωπο που σου έχει κινήσει το ενδιαφέρον ερωτικά, είδες κάτι που σου άρεσε πάνω σ’ αυτό ή σας έφεραν σε επαφή κοινοί φίλοι που θεωρούν πως έχετε πολλά κοινά, οπότε αποφασίζετε να βγείτε για να εξερευνήσετε ο ένας τον άλλο και να κρίνετε εάν υπάρχει αυτή η χημεία που θα σας κάνει να δώσετε μια ευκαιρία να διαπιστώσετε πού θα μπορούσε να σας βγάλει όλο αυτό.  Κατά τη διάρκεια του ραντεβού, μιλάτε, μοιράζεστε γεγονότα και ιστορίες από τη ζωή σας, προσπαθείτε να γνωριστείτε καλύτερα. Κάπου εκεί όμως μπαίνει ένα μαύρο σύννεφο στην εικόνα.

Σύμφωνα με έρευνες δε χρειάζονται παρά ελάχιστα δευτερόλεπτα για να βγάλεις συμπεράσματα για τη νέα γνωριμία σου, είτε είναι υποψήφιο ταίρι είτε κάποιο άτομο που γνώρισες σε μια κοινωνική εκδήλωση είτε ακόμα και κάποιος συνεργάτης. Τα συμπεράσματα αυτά μπορεί να είναι αληθή, στο σύνολό τους ή εν μέρη, μπορεί όμως και να είναι απολύτως αυθαίρετα, μιας και βιαζόμαστε να βάλουμε «ταμπέλες» στο πρόσωπο που έχουμε απέναντί μας. Θεωρούμε πως κατατάσσοντας έναν άνθρωπο σε μια κατηγορία, ξέρουμε πλέον «με τι έχουμε να κάνουμε» και κατ’ επέκταση ακολουθούμε ένα συγκεκριμένο τρόπο αντιμετώπισης και συμπεριφοράς απέναντί του.

Στο πρώτο ραντεβού που βγαίνουμε με κάποιον όμως, γνωρίζουμε ελάχιστα για εκείνο το άτομο, αλλά θεωρούμε πως έχουμε το δικαίωμα να το ψυχολογήσουμε, να το κρίνουμε και να κλειδώσουμε αυτές τις απόψεις που αποκομίσαμε μέσα σε ελάχιστο χρόνο. Αυτό από μόνο του είναι ένα τεράστιο φάουλ, μιας και πολλές φορές, στην προσπάθειά μας να εντυπωσιάσουμε το συνομιλητή μας, μπορεί να βγάλουμε προς τα έξω μια εικόνα που δεν ανταποκρίνεται στο 100% του ποιοι είμαστε στην πραγματικότητα ή μπορεί να είμαστε αγχωμένοι με αποτέλεσμα να βγει μια λάθος εντύπωση προς το πρόσωπό μας.

Το χειρότερο βέβαια που μπορεί να κάνουμε είναι την όποια άποψη αποκομίσουμε απ’ αυτήν την πρώτη γνωριμία να την εξωτερικεύσουμε προς το πρόσωπο που αφορά. Να μπούμε δηλαδή σε ένα τριπάκι να πούμε στον άνθρωπο που βρίσκεται δίπλα μας ποια είναι η γνώμη μας γι’ αυτόν ή να κρίνουμε τις όποιες επιλογές έχει κάνει, τις οποίες μόλις έχουμε μάθει, πιθανότατα όμως σε πολύ επιφανειακό επίπεδο. Για αρχή, ας πάρουμε μια ανάσα πριν βγάλουμε πόρισμα. Μπορεί εκείνη τη δεδομένη στιγμή να συμβαίνουν ένα σωρό πράγματα και να περνούν από το κεφάλι του χιλιάδες σκέψεις που δεν τον αντιπροσωπεύουν, οπότε μόνο ο χρόνος θα μας δείξει το πραγματικό του πρόσωπο. Βέβαια είναι ακόμα πιο άσχημο, όλα εκείνα που έχουμε αποκομίσει από την επαφή μας, να του τα αναφέρουμε και μάλιστα αναλυτικά. Πιθανόν να μην τον ενδιαφέρει ποια είναι η άποψή μας και η κριτική μας ή μπορεί και να παρεξηγηθεί κιόλας, κι όχι άδικα.

Μπορεί να είναι μια πολύ θετική κριτική, μπορεί να είναι κάτι που κατά τη δική μας άποψη είναι ανώδυνο ή ακόμα χειρότερα μπορεί να είναι και κάτι πολύ άσχημο. Ίσως εμείς να κρίνουμε πώς το να εξωτερικεύσουμε σκέψεις, μας κάνει να φανούμε ως κάποιος που νιώθει άνετα απέναντι στο φλερτ και τη γνωριμία που μόλις έκανε, αυτό όμως είναι ένα όριο που είναι αφελές  να περάσουμε από το πρώτο ραντεβού. Και για να σου θέσω πιο απλοϊκά, το να σχολιάσεις σε ένα πρώτο ραντεβού τις στιλιστικές επιλογές του ατόμου που έχεις δίπλα σου, το τι επέλεξε να φάει ή να πιει, τη δουλειά, τους φίλους, το αυτοκίνητό του ή ακόμα και τις επιλογές του, είναι ξεκάθαρα ένας λόγος για “Thank you, next”.

Στο κάτω κάτω της γραφής και το να βγει μαζί σου είναι μια επιλογή του. Μην τον κάνεις να τη μετανιώσει, γιατί στο τέλος ο μόνος χαμένος την υπόθεσης θα είσαι εσύ. Δώσε χρόνο στη νέα αυτή γνωριμία να σου αποκαλύψει το πραγματικό της πρόσωπο και τότε μπορείς, πάντα με προσεκτικό και διακριτικό τρόπο, να εκφέρεις την άποψή σου για το άτομο αυτό. Εάν πάλι δεις πως δε σου ταιριάζει, δεν υπάρχει κανένας λόγος να μειώσεις το πρόσωπο αυτό με την κριτική σου. Μπορείς κάλλιστα να πεις πως πέρασες πολύ όμορφα αλλά δεν είναι το άτομο που ψάχνεις αυτή την εποχή. Κρατάς ένα επίπεδο, δεν πληγώνεις τον άλλο και αποχωρείς με ψηλά το κεφάλι. “Thank you, next”, κοινώς, αλλά με στιλ.