Άσε με να ‘μαι ο εαυτός μου

Η μέγιστη ελευθερία είναι να αφήνεις τον άλλο να ‘ναι ο εαυτός του, να έχει τις δικές του προσωπικές ιδέες και να ενεργεί διαφορετικά από σένα. Γιατί κανείς δεν είναι ίδιος με σένα.

Έχουμε διαφορετικούς χαρακτήρες, διαφορετικές προσωπικότητες κι είμαστε μεγαλωμένοι σε διαφορετικά περιβάλλοντα. Άλλα στοιχεία μας τα αναπτύξαμε στη διάρκεια της ζωής μας κι άλλα τα κληρονομήσαμε -είτε τα δουλέψαμε είτε όχι. Ακόμα κι αν όλα τα παραπάνω ήταν πανομοιότυπα για κάποια άτομα (σχετικά ίδιος χαρακτήρας κι όμοια συμπεριφορά των γονέων, ίδια κοινωνικοοικονομική τάξη, ίδια χώρα και πόλη), τα βιώματά μας είναι και πάλι αλλιώτικα. Κι όλα αυτά πλάθονται μαζί, δημιουργώντας τη δική σου μοναδική στον κόσμο προσωπικότητα. Πώς, λοιπόν, περιμένεις να ταιριάξεις απόλυτα με άτομα γύρω σου; Η απόλυτη ταύτιση μοιάζει σκέψη ουτοπική.

Πάει καιρός που σταμάτησες να πιστεύεις στα παραμύθια, γιατί περιμένεις ακόμα το «άλλο σου μισό» σε φιλικό κι ερωτικό επίπεδο; Γιατί δεν εστιάζεις καλύτερα στο να ενισχύσεις τη δική σου ολοκληρωμένη προσωπικότητα για να ‘σαι πρώτα από όλα καλά εσύ, χωρίς η ευτυχία σου να εξαρτάται από άλλα άτομα;

Είσαι μια μοναδική προσωπικότητα και καλείσαι να συνυπάρξεις με άλλους επίσης μοναδικούς χαρακτήρες. Γιατί, λοιπόν, περιμένεις απ’ τους άλλους να ενστερνιστούν τις απόψεις σου; Γιατί περιμένεις να βαδίσουν μέσα απ’ τα δικά σου παπούτσια, που έχουν πάρει τη φόρμα του ποδιού σου, αν εξαρχής τους στενεύουν ή τους πέφτουν φαρδιά;

Οι πιο ευγενικές ψυχές είναι αυτές που αφήνουν στους άλλους το δρόμο ελεύθερο να πιστεύουν αυτά που θέλουν και να ενεργούν με τον δικό τους μοναδικό τρόπο. Όχι, δεν μπορείς να θυμώνεις που ο άλλος δε συμμερίζεται τη δική σου άποψη, ούτε να του καταλογίζεις ευθύνες αν δεν έκανε αυτό που θέλεις εσύ. Όσο υπάρχει σεβασμός κι αμοιβαία προσπάθεια για βελτίωση της εκάστοτε σχέσης, μη δένεις θηλιές στο λαιμό.

Δε μου αρέσει ο χειμώνας, δεν παρακολουθώ ποδόσφαιρο και την επικαιρότητα την κρίνω από διαφορετική απ’ τη δική σου οπτική γωνία. Μπορώ να τρώω γλυκά μέχρι να σκάσω, γουστάρω να κοιμάμαι αργά και να βλέπω κάποια πράγματα πιο χαλαρά από σένα. Έχω διαφορετικά χόμπι, γιατί απλά δεν είμαι εσύ! Μη με κατηγορείς που είμαι αυτή που είμαι, γιατί δε θα αλλάξω για να σου αρέσω. Αντιθέτως, μου αρέσουν οι άνθρωποι που αγαπούν τον αληθινό μου εαυτό. Κι αν άλλαζα για να σου αρέσω, θα αγαπούσες μια πλαστή εικόνα μου, δηλαδή ένα ψέμα. Σίγουρα όχι εμένα.

Κι εγώ, αν δε σε βλάπτω κι αν δε βλάπτω την όποια σχέση μεταξύ μας, θα σου δώσω το χώρο να ‘σαι ο εαυτός σου. Ο πραγματικός σου εαυτός. Δε θα σου επιβάλλω τις απόψεις μου, δε θα σου πω τι να κάνεις με τη ζωή σου, ούτε θα σου ζητήσω να αλλάξεις την καθημερινότητά σου, αν όλα αυτά δεν επηρεάζουν αρνητικά τη μεταξύ μας σχέση. Κι αν δε μου αρέσεις, απλώς θα προσπεράσω. Όμως μη μου δείξεις εξαρχής κάτι άλλο από αυτό που είσαι, γιατί στην πορεία η φούσκα του παραμυθιού θα σκάσει κι η άμαξα θα γίνει και πάλι κολοκύθα. Κι η γεύση της απογοήτευσης δεν είναι καθόλου ωραία.

Ξέρω τι μου αρέσει και τι όχι. Ξέρω πώς να ‘μαι σταθερή στις απόψεις μου, χωρίς όμως να φορώ παρωπίδες. Είμαι έτοιμη να κάνω διάλογο. Κι ό,τι σου πω, θα το προβάλλω ήρεμα κι αν δεν μπορείς να διαχειριστείς την αλήθεια μου, τότε λυπάμαι αλλά δεν είσαι αυτός που μου ταιριάζει. Μην πιάνεις, λοιπόν, τη θέση κάποιου που θα μπορούσε να με κάνει να νιώθω άνετα μες στις επιλογές μου.

Άσε με να ‘μαι ο εαυτός μου κι υπόσχομαι ότι αν σ’ αγαπήσω αυτό θα ‘ναι αληθινό, όπως κι ό,τι θα ‘χω να σου πω. Ό,τι κάνω θα ‘ναι επειδή το θέλω. Προτιμώ να βλέπω παραστάσεις στο θέατρο, απ’ το να είμαι η πρωταγωνίστρια μιας κακοπαιγμένης σκηνής στη ζωή μου.

Ντόμπροι άνθρωποι, αληθινοί! Αυτοί που τα ‘χουν καλά με τον εαυτό τους και δε φοβούνται τις συνέπειες της παραδοχής της αλήθειας τους. Άνθρωποι με αυτοπεποίθηση και κότσια. Αυτοί είναι, αυτά πιστεύουν και σε όποιον αρέσουν! Αυτούς θαυμάζω και σ’ αυτούς αποφάσισα ν’ ανήκω.