Κι η πιο σκοτεινή νύχτα ξημερώνει

Υπάρχουν βράδια που δεν μπορείς να πάρεις ανάσα, σαν κάτι να σε πιέζει στο στήθος. Περιφέρεσαι στο σπίτι. Σκεφτεσαι να γεμίσεις ένα ποτήρι με αλκοόλ. Διώχνεις τη σκέψη. Όχι δε θα πιεις, δε θα βοηθήσει, στη χειρότερη θα εντείνει τις σκέψεις. Αυτές οι σκέψεις! Πιάνεις το κινητό κι αφού σκρολάρεις τις αναρτήσεις του, στέλνεις μήνυμα σε φιλικό σου πρόσωπο: «Θέλω να πάρω ένα χάπι για να διώξει τις σκέψεις. Θέλω να σταματήσω να σκέφτομαι ότι υπήρξε εκείνος».

Θέλεις να γυρίσεις πίσω στο παρελθόν και να παρακάμψεις την περίοδο που γνωριστήκατε. Ήταν ένα άτομο που σου δημιούργησε ένα κενό το οποίο δεν υπήρχε μέσα σου πριν γνωριστείτε. Η σχέση σου μαζί του; Στα κομμάτια όλα! Όλα αυτά τ’ αρνητικά συναισθήματα που νιώθεις από τότε που έφυγε επισκιάζουν μέχρι και τις όμορφες στιγμές σας.

Οι ώρες περνάνε κι εσύ πρέπει να κοιμηθείς. Θα πάρεις μαζί μέχρι και στον ύπνο σου το βάρος που τελευταία κουβαλάς σε κάθε πιθαμή του χώρου που κινείσαι, σε κάθε στιγμή της ημέρας σου. Καταφέρνεις να κοιμηθείς για λίγες ώρες. Ξυπνάς αλλά συνεχίζεις να νιώθεις το βάρος αυτό να σε πλακώνει. Κοιτάζεσαι στον καθρέφτη. Τελευταία οι μαύροι κύκλοι έχουν εγκατασταθεί μόνιμα κάτω απ’ τα μάτια σου. Φοράς το πιο όμορφο χαμόγελό σου και προσπαθείς ν’ ανταπεξέλθεις για μία ακόμα φορά στην καθημερινότητα.

Αν δεν μπορείς να έχεις αυτό που θέλεις, τότε γιατί να περάσεις όλο αυτό που περνάς; Για να ωριμάσεις; Για να σκληρύνεις περισσότερο; Ή μήπως επειδή κάποιοι άνθρωποι έρχονται για να σου μάθουν κάποια πράγματα; Δε θα ήταν πολύ καλύτερα αν έμενες στην ασφάλεια και την ευτυχία που σου είχε προκαλέσει εκείνη η σχέση;

«Πολύ αξία του έδωσες», «δε νομίζεις ότι είναι καιρός να σταματήσεις ν’ απασχολείς το μυαλό σου με εκείνον;», «σταμάτα επιτέλους να σκέφτεσαι», «σταμάτα να τον αγαπάς», είναι λόγια που θα σου πουν οι φίλοι. Γιατί σε νοιάζονται. Περισσότερο από εκείνον.

Αλήθεια, αφού δεν μπορείς να σταματήσεις να τον αγαπάς, είναι μεγάλη καταπίεση να σου λένε ότι πρέπει να τον ξεχάσεις τη στιγμή που το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να τον αγαπάς. Μοιάζει να σε πονάει η αγάπη κι αν «πρέπει» να διαχειριστείς τα συναισθήματά σου πόσο εύκολο είναι να σωπάσεις το ανεξέλεγκτο συναίσθημα του έρωτα; Δε γίνεται έτσι εύκολα. Αν θέλεις ν’ αγαπάς αυτόν που σε απέρριψε μπορείς να το κάνεις. Μπορείς ν’ αγαπάς και για τους δυο.

Μην κάνεις κι άλλο κακό μέσα σου. Ο πληγωμένος σου εαυτός νιώθει ήδη αδύναμος απ΄την αδιαφορία, μην τον καταπιέσεις με το να προσπαθείς να ελέγξεις τα συναισθήματά σου. Δεν υπάρχει μαγικό κουμπί δυστυχώς. Και δε θα καταφέρεις στη δεδομένη στιγμή να πιεστείς για να ξεχάσεις. Θα περάσει με τον καιρό. Ο οργανισμός σου έχει τον τρόπο να μετριάζει με το χρόνο και να επουλώνει ό,τι τον πονά. Μέχρι τότε, άσε τον εαυτό σου ελεύθερο. Άσε τον να νιώσει. Άσε τον να αγαπά.

Το μόνο που πρέπει να δουλέψεις εσύ είναι το να αγαπάς ο ίδιος τον εαυτό σου. Να γίνεις φίλος μαζί του και να τον νταντεύεις πού και πού όταν ξεφεύγει. Στην ουσία, όμως, άφησέ τον ελεύθερο να κάνει αυτό που θέλει. Να δίνεις σημασία στα «θέλω» του όσο αυτά είναι εφικτά. Καιρός ν’ αγαπήσεις εσένα!

Με τον καιρό όλα θα ξεκαθαρίσουν. Εκείνο το άτομο ήταν λίγο για σένα. Να ξέρεις, πως εκείνος έχασε κι όχι εσύ. Εκείνος έχασε την αληθινή αγάπη που του πρόσφερες απλόχερα κι εσύ έχασες κάποιον που δεν αγάπησε άλλον πέρα από τον εαυτό του. Και θα δεις ότι αργότερα και πάντα από ‘κει που δεν το περιμένεις –όσο κλισέ και να ακούγεται– θα έρθουν τα καλύτερα, ό,τι και να είναι αυτά.

Θα είναι πράγματα, άνθρωποι κι αισθήματα που θα σε κάνουν πιο ευτυχισμένο. Μετά από τη βροχή κι αφού περάσεις από τα μαύρα σύννεφα, θα βγει ο ήλιος. Θ’ ανοίξεις τα χέρια καθώς ο ήλιος θα φωτίζει το πρόσωπό σου και δε θα θέλεις ποτέ να ξαναγυρίσεις πίσω. Άκουσέ με! Έτσι θα γίνει!