Υπάρχει σωστή στιγμή να φέρεις ένα μωρό στον κόσμο;

Ξύπνησε νωρίς σήμερα. Τέντωσε νωχελικά τα χέρια της και σιγά-σιγά όλο το κορμί της. Είχε τεράστια αγωνία για όσα θα μάθαινε στην πορεία της μέρας. Είχε αγοράσει ένα τεστ εγκυμοσύνης ήδη απ’ το προηγούμενο απόγευμα και το είχε ακουμπήσει επάνω στο κομοδίνο, δίπλα της. Ας πατήσουμε ένα fast forward κι ας μεταφερθούμε χρονικά στη στιγμή που εμφανίζεται το αποτέλεσμα. Ναι, όπως ήδη το φανταζόταν, το τεστ εγκυμοσύνης έδειξε θετικό. Είναι έγκυος, λοιπόν! Και τώρα;

Αλήθεια, τι γίνεται από εκείνη τη στιγμή και μετά στη ζωής μιας γυναίκας; Ορισμένες ήδη συνειδητοποιημένα ξέρουν πως θέλουν να γίνουν μητέρες, κι ίσως και να ανυπομονούν, άλλες θεωρούν ότι είναι ευθύνη τους να μεγαλώσουν το μωρό κι οφείλουν να το δεχτούν με χαρά –κι ας μην ήταν στα αρχικά τους πλάνα–, μερικές απλώς δεν ξέρουν τι θέλουν κι είναι σκεπτικές μέχρι να κατασταλάξουν, άλλες φρικάρουν μιας κι ένα μωρό δεν ανήκε στα σχέδιά τους και σε άλλες το νέο έρχεται εντελώς ξαφνικά, πιάνοντάς τις παντελώς ανέτοιμες, αφού δεν το είχαν καν σκεφτεί. Η άμβλωση είναι πάντα μια λύση, αν αποφασίσουν ότι λόγω συνθηκών δεν μπορούν ή δεν επιθυμούν να φέρουν στον κόσμο ένα παιδί, τουλάχιστον όχι στην παρούσα φάση, όμως ας υποθέσουμε για τη συνέχεια ότι η εγκυμοσύνη δεν τερματίζεται.

Απ’ τη στιγμή που μένει μια γυναίκα έγκυος και γνωρίζει πως σε λίγους μήνες πρόκειται να γίνει μητέρα, πολλά αλλάζουν. Όχι μόνο στο σώμα της αλλά και στην ψυχολογία της. Με την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων ενός τεστ εγκυμοσύνης ή μιας αιματολογικής εξέτασης που θα επιβεβαιώνει την εγκυμοσύνη, ίσως η γυναίκα πάθει ένα μικρό σοκ. Θα αρχίσει να σκέφτεται ότι το σώμα της θα υποστεί πρωτόγνωρες αλλαγές, όπως επίσης κι ολόκληρη η ζωή κι η καθημερινότητά της.

Ίσως αγχωθεί για το ότι από εδώ και πέρα τίποτα δε θα ‘ναι ίδιο, τίποτα δε θα παραμείνει όπως το γνώριζε ως σήμερα. Εξάλλου, όπως λέει κάποιο ρητό, σε ελεύθερη απόδοση: «Η απόφαση μιας γυναίκας να γίνει μάνα σημαίνει πως αφήνει την καρδιά της να ζει έξω απ’ το σώμα της για πάντα».  Κι αυτό από μόνο του είναι μια τεράστια ευθύνη κι ένα μόνιμο άγχος! Δηλαδή, η σκέψη ότι από ‘δώ και πέρα θα ανησυχεί διαρκώς για το αν είναι καλά ένας ακόμη άνθρωπος, πέραν του εαυτού της.

Αναφορικά με τις αλλαγές στο σώμα επίσης, αρχίζεις και ψάχνεις διάφορες πληροφορίες. Κάνεις το λάθος να ξεκινήσεις την αναζήτησή σου μέσω internet, καταλήγοντας τις περισσότερες φορές να πανικοβάλλεσαι περισσότερο, καθώς είναι όλα συγκεχυμένα και συνήθως αρκετά υπερβολικά. Σταμάτα να το κάνεις αυτό. Η κάθε γυναίκα, η κάθε εγκυμοσύνη και το κάθε βρέφος είναι διαφορετικά. Θα το δεις κι εσύ στην πορεία. Μη στέκεσαι στα χειρότερα σενάρια που υποθετικά θα μπορούσαν να συμβούν. Οραματίσου τα καλύτερα που θα ‘ρθουν, αφού συμφιλιωθείς με την ιδέα πως δεν μπορείς να ελέγξεις τι θα προκύψει.

Θα μπορούσες να αποφύγεις τον πανικό; Υπάρχει η σωστή στιγμή για να γίνει κανείς γονιός; Νιώθει ποτέ εντελώς έτοιμος; Κάποιοι, ναι, υποστηρίζουν πως το νιώθουν πότε είναι για ‘κείνους η κατάλληλη στιγμή. Για τους περισσότερους πάλι κάτι τέτοιο δεν ισχύει, γι’ αυτό και δεν το προγραμματίζουν. Απλά αφήνουν τα πράγματα να κυλήσουν κι εύχονται το καλύτερο γι’ αυτό το θείο δώρο που τους προσφέρθηκε.

Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει κανένα βιολογικό ρολόι, υπάρχει μονάχα η ένταση της επιθυμίας ενός ανθρώπου να αποκτήσει ένα μωρό κι οι συνθήκες στη συγκεκριμένη φάση ζωής που ευνοούν αυτή την απόφαση. Κι αυτό μπορεί να συμβεί οποιαδήποτε στιγμή ή και καθόλου. Μπορεί ακόμη κάποιος να θεωρεί πως είναι έτοιμος και να επιθυμεί κάτι τέτοιο στα είκοσί του χρόνια, κι αργότερα να εξαλειφθεί τελείως αυτή του η επιθυμία για απογόνους από τη λίστα του.

Η μόνη σωστή στιγμή για να πάρει κάποιος την απόφαση να γίνει γονιός είναι η στιγμή που αισθάνεται ικανοποιημένος με τον εαυτό του, που νιώθει καλός άνθρωπος, για να μπορέσει να γίνει και καλός γονιός. Τέλειος, ούτως ή άλλως, δε θα γίνει ποτέ, γι’ αυτό και πρέπει να πάψει να σε αγχώνει το αν θα γίνουν λάθη, είναι δεδομένο. Δεν υπάρχουν οδηγίες χρήσης, ο καθένας κάνει ό,τι καλύτερο νομίζει και μπορεί. Με τη διαφορά ότι στη σχέση γονιού-παιδιού, ο κηδεμόνας δεν παύει στιγμή να προσπαθεί και να διορθώνει τις αστοχίες του, δεν κουράζεται, κι αν κουράζεται, δεν παραιτείται.

Γι’ αυτό, λοιπόν, άσε το άγχος στην άκρη και ζήσε τη ζωή σου με αυτό το όμορφο θαυματάκι που επέλεξε εσένα για γονιό.