Ας θυμηθούμε για λίγο το άρθρο της αγαπημένης Βαλεντίνης. Το θυμηθήκαμε; Καλώς.
Σκέψου λοιπόν ότι είσαι άντρας, ναι εσύ, η Κατερινούλα. Είσαι λοιπόν άντρας, βλέπεις μια όμορφη κοπελίτσα, κοιτάζεστε, μιλάτε, ανταλλάσσετε τηλέφωνα, κανονίζετε ραντεβού.
Και τώρα σκέψου ότι βγαίνετε. Τι θα ήθελες να είχες απέναντί σου;
Μόλις κάνεις αυτή την ερώτηση αγαπημένη, θα καταλάβεις και μόνη σου, πώς είναι καλό να είσαι. Επειδή εδώ δεν είμαστε Cosmopolitan, εγώ ούτε θα αριθμήσω τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνετε, τι πρέπει και τι δεν πρέπει να φορέσετε, ούτε καν τι πρέπει και τι δεν πρέπει να πείτε. Βαρετά είναι όλα αυτά: «Να τινάζεις συχνά τα μαλλιά σου γιατί δείχνει τη θηλυκότητα σου». Βλακείες!
Για όνομα. Εγώ μια λεξούλα θα σου πω μόνο. Αυθορμητισμός. Γουστάρεις να χαμογελάσεις; Χαμογέλα. Να φας σουβλάκι; Φάε. Να φας σαλάτα; Πάλι φάε. Θες να μιλήσεις; Μίλα. Θες να φιλήσεις; Φίλα! Έχεις άγχος; Πες το. Ντροπή δεν είναι.
Ντροπή είναι να πας στο ραντεβού και να το παίζεις κουλτούρα γιατί είναι εκείνος της τέχνης, ενώ εσύ δεν έχεις ιδέα: «Αγαπώ τον Μπετόβεν και όλους τους πίνακες του».
Να φλερτάρεις με σοφιστικέ και καλά τρόπο γιατί είναι δικηγόρος: « Το ότι μου έκλεψες την καρδιά θεωρείται ποινικό αδίκημα;».
Να κάνεις την Μπάρμπι γιατί εκείνος είναι ο Κεν: «Το πλατινέ που βλέπεις είναι φυσικό, έχω ρίζες από Σουηδία, η μάνα μου είναι Ελληνίδα εξού και το μαύρο φρύδι».
Και τέλος, έλεος με τις μαγκιές του φοιτητικού-αναρχικού-μπαφιάρικου στυλ. Μην παρεξηγηθώ που ανέφερα αναρχισμό. Δήθεν αναρχισμό εννοώ: «Σε πειράζει να μην σε λέω αγάπη μου, αλλά συντρόφι;».
Ο Χριστός και η μάνα του κορίτσι μου. Και μιλώ για τα κορίτσια, γιατί ως κορίτσι κι εγώ ξέρω πολύ καλά ότι εμείς κάνουμε κυρίως αυτές τις μπούρδες.
Ναι αγάπη μου, μην παρεξηγείσαι. Βάζω και τον εαυτό μου μέσα αν θες, μέχρι ενός σημείου.
Σκέψου όμως, ότι πας στο πρώτο ραντεβού και βγάζεις έναν χαρακτήρα που καμία σχέση δεν έχει με την πραγματικότητά σου. Και βλέπεις ότι αυτή την ψευτιά όχι μόνο τη χάβει αλλά την γουστάρει κιόλας.
Οι μέρες περνούν, αρχίζετε να βλεπόσαστε πιο συχνά κι εσύ θες απελπισμένα να αφεθείς αλλά δεν στο επιτρέπει η περσόνα που έφτιαξες. Πώς νιώθεις τώρα λοιπόν; Μαλάκας. Μαλάκας νιώθεις στο λεώ εγώ.
Γι’αυτό λοιπόν αυθορμητισμός αγαπημένες. Όλα επιτρέπονται. Δεν εννοώ να καταλήγεις να είσαι αγενής, ούτε να φέρεσαι λες και είσαι με την κολλητή σου.
Προφανώς δεν τον νοιάζει να ακούσει για τον άθλιο πρώην που σε παράτησε, δεν είναι όμως και κακό αν έρθει στην κουβέντα, να αναφέρεις ένα στοιχείο του παρελθόντος σου. Τίποτα δεν είναι κακό.
Να νιώθετε άνετα, να γελάτε, να μιλάτε, να περνάτε όμορφα. Να μοιράζεστε στιγμές, μουσικές, φαγητά, να πηγαίνετε βόλτες. Να γνωρίζεστε.
Αυτό είναι το θέμα. Να γνωρίζεστε μεταξύ σας. Πόση ευτυχία να υπάρχει έστω ένας άνθρωπος που να σας ξέρει ειλικρινά και να μένει γιατί του αρέσετε εσείς και όχι η δήθεν εικόνα σας, οι δήθεν συνήθειές σας, το δήθεν σκεπτικό σας.
Το πρώτο ραντεβού είναι η αρχή και όπως όλες οι αρχές είναι όμορφο.
Do’s and don’ts δεν υπάρχουν. Αν εσύ ψάχνεις σώνει και ντε να βρεις, άνοιξε κάνα Cosmopolitan.
Εγώ το μόνο do που θα πω είναι, να είστε αληθινοί, χαρούμενοι και είπαμε. Με όρεξη να γνωριστείτε.
Συντάκτης: Θαλασσινή Βοσταντζόγλου
