Η τέχνη του να μη σε νοιάζει τίποτα

Ίσως ακούγεται ρηχό ή κι ουτοπικό για κάποιους, αλλά το να μη σε νοιάζει τίποτα είναι ολόκληρη τέχνη που πρέπει εμείς οι άνθρωποι να συνηθίσουμε να εξασκούμε. Και στις επόμενες 750 περίπου λέξεις θα εξηγήσω τι ακριβώς εννοώ.

Όλοι σου λένε ότι πρέπει να δείχνεις έτσι, να κάνεις εκείνο και το άλλο, να έχεις τόσα λεφτά, να κάνεις ζωή σαν μοντέλο του ίνσταγκραμ και δεν ξέρω κι εγώ πόσα ακόμα τέτοια δήθεν πρότυπα μας πλασάρουν καθημερινά. Και το αποτέλεσμα; Να νιώθεις ελλιπής, άδειος ή μισός, γιατί δεν έχεις εσύ αυτό που έχει κάποιος άλλος. Γιατί, όμως, εσένα να σε νοιάζει κάτι τέτοιο και δεν μπορείς να αποδεχθείς το πιο απλό, ότι ο καθένας δημιουργεί και φτιάχνει τη ζωή του, ο καθένας έχει άλλη ζωή, ο καθένας μας είναι άλλος άνθρωπος, αλλού γεννημένος, αλλού για αλλού γενικά.

Το κλειδί για να έχεις την ισορροπία μέσα σου, δεν είναι να ζητάς συνέχεια περισσότερα και να απασχολείς το μυαλουδάκι σου με το παραμικρό, το κλειδί είναι να σε νοιάζουν μόνο τα σημαντικά, αυτά που πραγματικά πρέπει να σε απασχολούν. Κράτα τα «με νοιάζει» σου, λοιπόν, για εκεί που πρέπει κι όχι για τον οποιονδήποτε και το οτιδήποτε περνάει απ’ τη ζωή σου.

Δε θα σου χρυσώσω το χάπι να σου πω ότι όλα θα είναι καλά, όλα θα είναι τέλεια. Συγγνώμη που θα στο πω, αλλά κανείς και καμία ζωή δεν είναι τέλεια. Ίσως πρέπει απλά να αποδεχτούμε ότι τέλειο δεν είναι τίποτα και ποτέ δε θα γίνει και να προχωρήσουμε μ’ αυτό. Υπάρχει πάντα και το άσχημο και το κακό στη ζωή μας, αλλά γιατί να το δίνουμε περισσότερη σημασία από ό,τι του πρέπει; Θα υπάρχει συνέχεια κάτι αδιαμφισβήτητα, και είναι στο χέρι μας αν το αντιμετωπίσουμε ή αν απλά το αφήσουμε εκεί να μας πειράζει υποσυνείδητα όλη την ώρα χωρίς να κάνουμε κάτι.

Κι η δεύτερη περίπτωση είναι πόνος. Κυριολεκτικός. Μέσα στην καρδιά και βαραίνει. Αλλά μην του δίνεις τόση σημασία, απλά αποδέξου τον και έτσι θα τον ξεπεράσεις. Όχι μεγαλοποιώντας το οτιδήποτε κι αναλύοντας κάθε πτυχή του. Ούτε όταν τον αποφεύγεις. Αποδοχή είναι η μόνη λύση και να το αφήνουμε να φεύγει. Κι ας μου πεις ότι είναι πολύ απλό να το λες. Θα σου πω ότι είναι η μυστική συνταγή που ψάχνεις για να έχεις μια πετυχημένη κι ήρεμη ζωή.

Και θα ξαναπώ τώρα. Η λύση δεν είναι να τους γράφουμε όλους κι όλα, αλλά να γράφουμε αυτά που πρέπει να γράφουμε. Και σ’ αυτά που πρέπει να δίνουμε σημασία, να δίνουμε. Εκεί είναι η χρυσή τομή. Το να θέλουμε όλο και περισσότερα «καλούδια» στη ζωή μας, μας κάνει να νιώθουμε αρνητικά για εμάς. Το θέλουμε όμως.  Όσο πιο πλούσιος, για παράδειγμα, θέλεις να γίνεις, τόσο πιο φτωχός κι ανάξιος νιώθεις, άσχετα απ’ το πόσα χρήματα μπορεί να βγάζεις στην πραγματικότητα.

Κι ας τοποθετηθώ πιο απλά. Μην προσπαθείς. Το να ψάχνεις συνέχεια κάτι ή κάποιον για να νιώσεις ευτυχισμένος, θα σε κάνει δυστυχισμένο. Δε θα ζήσεις ποτέ αν ψάχνεις το νόημα της ζωής σου, γιατί πολύ απλά αυτό είναι μέσα σου.

Και θα με ρωτήσεις αν δε με νοιάζει τίποτα και δεν προσπαθήσω για τίποτα, πώς θα το αποκτήσω ποτέ αυτό που θέλω; Χαίρομαι αρχικά αν αναρωτηθείς κάτι τέτοιο. Θα σου απαντήσω πόσες φορές όταν προσπαθούσες λιγότερο σε κάτι, κατέληγες να πετυχαίνεις; Πώς γίνεται όταν σταματάς να σε νοιάζει και να σε αγχώνει κάτι τόσο, όλα να μπαίνουν στη θέση τους; Γιατί πολύ απλά ό,τι αξίζει να έχεις και να έρθει στη ζωή σου, έρχεται μέσα απ’ την κακή εμπειρία. Επομένως δε χρειάζεται να την αποφεύγουμε και να της ρίχνουμε κατάρες, αλλά να την ενστερνιζόμαστε και να την αποδεχόμαστε. Έτσι θα την αφήσουμε και να φύγει για να δώσει τη θέση της σε κάτι καλύτερο.

Θα έχεις συνεχώς αποτυχίες στη ζωή σου και επιτυχίες κι όλα. Όλα στο πρόγραμμα είναι. Μην είσαι αδιάφορος με όλα. Μόνο οι ψυχοπαθείς δε βρίσκουν συναίσθημα και νόημα στις πράξεις τους. Απλά συνήθως αγχωνόμαστε απ’ το άγχος μας και φοβόμαστε το φόβο μας και δεν υπάρχει λόγος για όλο αυτό. Απλά να είσαι άνετος με το μέσα σου και να ξέρεις να διαχωρίζεις και να ξεδιαλέγεις τα σημαντικά απ’ τα ασήμαντα.

Κι όσο πιο πολύ αποφεύγουμε τις δυσκολίες και τον πόνο, όσο πιο πολύ μένουμε στον γυάλινο κόσμο μας, τόσο πιο σκληρό κι επίπονο θα είναι όταν βγούμε από εκεί και βρούμε το κουράγιο να αντιμετωπίσουμε τα θέματά μας. Όλοι απολαμβάνουν αυτό που τους κάνει να νιώθουν ωραία, αλλά η ευτυχία απαιτεί ιδρώτα και προσπάθεια. Και κάτι τελευταίο από μένα: Δε θα κερδίσεις ποτέ αν δεν παίξεις.