Να σέβεσαι τις επιλογές σου

Κοιτάζεις, βλέπεις, μιλάς, τα φτιάχνεις, τα έχεις, χωρίζεις. Κάπως έτσι πάει η κατάσταση, ίσως και λίγο πιο περίπλοκα κάποιες φορές. Το θέμα μας, όμως, δεν είναι το πώς είναι αυτό που έχετε, αλλά τι σου δίνει όταν τελειώσει.  Γιατί κάθε επιλογή σου, σου μαθαίνει κάτι κι αν αυτό δεν μπορείς να το καταλάβεις, ίσως και να έχεις εσύ το πρόβλημα.

Κι όταν λέω πρόβλημα, εννοώ πρόβλημα μη αποδοχής του εαυτού και των επιλογών σου. Οι άνθρωποι που έχουμε ή είχαμε δίπλα μας είναι κομμάτια μας, είναι δικές μας επιλογές, άσχετα απ’ την έκβαση της μεταξύ μας σχέσης. Και γι’ αυτό ακόμα κι όταν χωρίζεις με κάποιον, πρέπει να τον αντιμετωπίζεις σαν κάτι από σένα, ένα μέρος του εαυτού σου που τώρα εξελίχθηκε και πάει παρακάτω.

Υπάρχουν πολλοί, πάρα πολλοί δυστυχώς, που όταν χωρίζουν, αρχίζουν και ξεκατινιάζονται.  Έχουν στο στόμα ένα δριμύ κατηγορώ για τον άνθρωπο που ήταν μαζί, τον οποίο θάβουν ζωντανό, λες κι άλλος ήταν μαζί τους, όχι αυτοί. Και, ναι, καταλαβαίνω ότι μπορεί να έχει γίνει κάτι πολύ άσχημο, να τους έχουν βαθιά πληγώσει ή το οτιδήποτε,  αλλά δεν καταλαβαίνω το λόγο που πρέπει να γίνεις η κατίνα της υπόθεσης. Στο κάτω-κάτω είναι σαν να θάβεις και σένα μαζί.

Εσύ δεν είσαι αυτός που επέλεξε να μπει σε αυτή τη σχέση; Εσύ δεν είσαι αυτός  που ήσουν μ’ αυτόν τον άνθρωπο; Όσο έξω και να είχες πέσει, ό,τι και να έχει γίνει μεταξύ σας, πρέπει να αγαπάς και να σέβεσαι, πρώτα και κυρίως τον εαυτό σου και την επιλογή σου να είσαι με αυτόν τον άνθρωπο και μετά τη σχέση που είχατε -όσο σκάρτη κι αν αποδείχτηκε.

Ξέρω, είναι δύσκολο να σεβαστείς τον εαυτό σου και την επιλογή σου όσο σκέφτεσαι ότι ο άλλος είναι βλάκας. Αλλά από αυτόν τον βλάκα έμαθες πράγματα για σένα, τι θέλεις και τι δε θέλεις, τι σου αρέσει σε κάποιον και τι όχι, τι μπορείς να δεχτείς και τι όχι. Γιατί όλοι οι άνθρωποι έχουν ελαττώματα. Το θέμα είναι να ξέρουμε τι μπορούμε να αποδεχτούμε και τι όχι.  Ούτε εσύ είσαι τέλειος ούτε κανείς , δέξου το αυτό.

Πιστεύεις πως κάποιος δεν ήταν αρκετά καλός για σένα; Δίωξ’ τον. Δε χρειάζεται να τον κρίνεις. Κι εσύ μπορεί στο κάτω-κάτω να είσαι ενοχλητικός για κάποιον άλλο. Μπορεί κι εσύ να έχεις κάνει κακό κάπου αλλού. Κατάπιε το και προχώρα.

Αλλά, μάλλον, για να ασχολείσαι τόσο πολύ, κάνει κάτι καλό αυτός ο άλλος. Μπορεί να είναι εν τέλει αυτός που έχει δίκιο. Γιατί λένε ότι αυτός που ψάχνει το δίκιο του παντού, είναι κι αυτός που έχει κατά πάσα πιθανότητα το άδικο. Δε χρειάζεσαι καμία απόδειξη και καμία επιβεβαίωση απ’ τους άλλους όταν ξέρεις κι είναι ξεκάθαρο το ποιος φταίει ή όχι. Δε χρειάζεσαι καμία απόδειξη αν είσαι αυτός που έχει το δίκιο.

Οπότε γιατί σκας και ρεζιλεύεσαι; Είναι πολύ άσχημο να ακούς κάποιον να μιλάει άσχημα για έναν άνθρωπο που ήταν μαζί, ακόμα και αν ο άλλος ήταν ο χειρότερος άνθρωπος του κόσμου. Μάθε απ’ τα λάθη σου, μην τα κρίνεις. Έτσι μόνο θα σε αποδεχτούν οι άλλοι κι εσύ εσένα.

Να παίρνεις τη ευθύνη των επιλογών σου. Επίλεξε να κοιτάζεις πάνω όταν η ζωή σε πάει κάτω, μην πέφτεις κι εσύ μαζί της χαμηλά. Χαμογέλασέ της, μην κατσουφιάζεις και παραπονιέσαι για όλα και για όλους.  Μάθε απ’ τα λάθη σου, απόλαυσε τις επιτυχίες σου, να είσαι ο εαυτός σου, προχώρα μπροστά και μη μένεις πίσω.

Ξέρω, πονάει να αποδέχεσαι ότι έκανες λάθος, ότι έχεις άδικο, ότι έπεσες τόσο έξω. Αλλά έτσι είναι η ζωή, δεν είναι κάτι περίπλοκο αυτό. Περίπλοκα τα κάνουμε εμείς με τα σκαμπανεβάσματα μέσα μας, επειδή κυρίως είναι δύσκολο να καταλάβουμε κι είμαστε απλά αυτό που είμαστε. Γι’ αυτό μας αρέσει να τα ρίχνουμε πάντα στους άλλους.

Οι επιλογές σου όμως, οι αποφάσεις σου, οι σκέψεις σου, οι πράξεις σου, είναι όλα δικά σου. Αυτές καθορίζουν την κατεύθυνσή σου και το δρόμο σου, στην τελική. Κανένας άλλος δεν καθορίζει την έκβαση της ζωής σου εκτός από σένα. Γιατί, λοιπόν, στέκεσαι και κολλάς στις λεπτομέρειες;

Να σέβεσαι τα τέλη σου και τις επιλογές σου. Αυτά είσαι εσύ, αυτά σε έφεραν εδώ που σε έφεραν. Έτσι θα προχωρήσεις μόνο μπροστά.