Οι σχέσεις είναι γλαστράκια και θέλουν κάθε μέρα πότισμα

Πόσο δύσκολο είναι να κρατήσει μια σχέση; Να μείνει, να είναι εκεί; Αν κάθεσαι με σταυρωμένα χέρια, σίγουρα όχι πολύ. Ο ένας δε θα αντέξει να είναι ο μοναδικός που δίνει. Αν βαριέσαι να δουλέψεις πάνω στη σχέση σου και να εξελιχθείς με τον άνθρωπό σου, τότε είσαι καταδικασμένος να ζεις τον ίδιο φαύλο κύκλο καταστάσεων ξανά και ξανά. Τους ίδιους τσακωμούς, τις ίδιες συνήθειες, τις ίδιες γκρίνιες, γιατί απλά δεν προσπαθείς να κάνεις κάτι διαφορετικό, κάτι άλλο.

Και σίγουρα όλο αυτό πρέπει να είναι αμοιβαίο. Πώς θα γίνει να προσπαθεί μόνο ο ένας κι ο άλλος απλώς να βλέπει; Ο δεύτερος προφανώς και θέλει να ικανοποιήσει τον εγωισμό του, χωρίς να έχει σκοπό ν’ ανταποδώσει κάτι. Κι αν εσύ φτάνεις σε σημείο στη σχέση σου να ζητάς τα αυτονόητα, ή να προσπαθείς μόνος σου μάλλον κάτι δεν πηγαίνει καλά. Κύρια προϋπόθεση, άλλωστε, να είσαι μαζί με κάποιον είναι να θέλει κι αυτός να είναι μαζί σου. Στ’ αλήθεια, όχι να είχαμε να λέγαμε.

Το «μείνε» θέλει δουλειά πολύ. Και οι σχέσεις πότισμα και τάισμα κι όλα. Και φαντάζομαι ότι για να μπήκες σε μια σχέση εσύ επέλεξες τον άνθρωπό σου και θέλεις να είσαι μαζί του. Αν και εφόσον λοιπόν ξέρεις ότι θέλεις να είσαι μαζί του, ότι είναι ο άνθρωπός σου πρέπει να επενδύεις σ’ αυτόν, να τον ανακαλύπτεις συνέχεια. Προβλήματα θα υπάρχουν πάντα και παντού και κανείς δεν είναι τέλειος, κανείς, ούτε εσύ. Και τι νόημα έχει στην πρώτη αναποδιά, την πρώτη φορά που θα σκοντάψεις, απλά να την κάνεις με ελαφρά;

Αλλά αυτά τα ξέρετε ήδη φαντάζομαι. Αυτό που ίσως δε σκεφτόμαστε πολλές φορές, είναι ότι ακριβώς το να επιλέγεις και να επενδύεις στον άνθρωπό σου είναι το κλειδί. Μια υγιής κι ειλικρινής σχέση σου δίνει πολλά περισσότερα απ’ το ν’ αναλώνεσαι δεξιά κι αριστερά ψάχνοντας δεν ξέρω κι εγώ τι να βρεις. Σίγουρα όχι τον έρωτα, γιατί αυτός είναι κρυμμένος βαθιά, όπως ο χρυσός, που πρέπει να σκάψεις βαθιά αρκετά για να τον βρεις.

Στις εκατό γυναίκες που θα πας για παράδειγμα, η εκατοστή πρώτη δε νομίζω να σου πει και κάτι, ακόμη και θεωρητικά η πιο καλή και η πιο κατάλληλη για σένα να είναι. Ενώ αν επιλέγεις προσεκτικά τους ανθρώπους σου και χτίζεις μ’ αυτούς και πάνω σ’ αυτούς, ακόμη και να μη λειτουργήσει η σχέση σας θα έχεις πάρει ένα μάθημα, θα έχεις έρθει πιο κοντά εκεί που θέλεις να φτάσεις.

Δεν αρκεί να απαιτούμε απ’ τους άλλους να μείνουν και να προσπαθούν, αλλά πρέπει να είμαστε κι εμείς αυτοί που θα το διεκδικήσουμε αυτό με τη συμπεριφορά μας.  Και συνήθως όλα αυτά κρίνονται απ’ την αρχή. Η αρχή είναι κρίσιμη σε μια σχέση, γιατί εκεί καθορίζονται κάπως τα όρια και χτίζονται σιγά-σιγά οι συνήθειες, οπότε πρόσεχε τι συνηθίζεις. Προσπάθησε να μην είναι το έτοιμο, αυτό που σου έρχεται στα χέρια σου γρήγορα κι εύκολα, αυτό, όπως και στα φαγητά, χαλάει γρήγορα. Φρόντισε να φτιάχνεις κι εσύ πράγματα και να βάζεις πάντα μικρούς στόχους με τον άνθρωπό σου.

Η ισορροπία είναι το παν. Σε όλα. Μια σχέση δε θα σου έρθει στα χέρια, κι αν έρθει, δε θα μείνει αν μείνεις με σταυρωμένα τα χέρια. Οι σχέσεις είναι σαν τα γλαστράκια που έχουμε σπίτι μας με τα φυτά. Κι όχι δεν εννοώ ότι είναι μόνο για διακόσμηση. Αλλά ότι θέλουν δουλειά, πότισμα, περιποίηση κάθε μέρα. Να τις πηγαίνεις και μια βόλτα. Είναι ζωντανοί οργανισμοί, που αν δεν τους προσέξεις, θα μαραθούν. Τροφοδοτούνται απ’ την προσπάθεια δύο ανθρώπων που θέλουν να είναι μαζί, που κάνουν πράγματα ο ένας με τον άλλο, ο ένας για τον άλλο.

Και προσπαθούν.