Όλοι λένε ότι δεν υπάρχει έρωτας και όλοι ερωτευμένοι είναι

Πώς γίνεται να λέμε ότι δεν υπάρχει έρωτας, ότι χάθηκε η αγάπη και άλλα συναφή; Εγώ όλον τον πλανήτη ερωτευμένο το βλέπω. Και θα στηρίξω το επιχείρημά μου αρχικά στη μουσική βιομηχανία, η οποία βγάζει όσα βγάζει γιατί τα περισσότερα τραγούδια που γράφονται είναι για αγάπες και έρωτες. Είδατε ποτέ κανένα τραγούδι για τα μνημόνια να κάνει πάταγο; Το ποσοστό της στιχουργίας για την αγάπη είναι συντριπτικά το μεγαλύτερο.

Αδιαμφισβήτητα, πρόβλημα σχέσεων στην εποχή μας υπάρχει. Πρόβλημα έρωτα όμως όχι. Δεν έπαψαν οι άνθρωποι ποτέ να αισθάνονται και να αγαπούν. Απλά ίσως πλέον κολλάνε με λάθος στιγμές ή λάθος έρωτες. Και όταν η προσφορά σε έρωτες μισούς και επιφανειακούς είναι τόσο μεγάλη, πέφτει η ζήτηση της σχέσης και της αγάπης. Όλοι όμως αποζητούν λίγο από την τρέλα αυτή του έρωτα, να το ζήσουν όπως τις ταινίες και να βρουν τον κατάλληλο άνθρωπο γι’ αυτούς.

Πολλοί θα πουν ο έρωτας δεν κρατάει για πάντα, οπότε ας τον ζήσουμε, ακόμα και ψίχουλα να μας δίνει. Θα πουν ξεχάστε την αγάπη. Αλλά, φίλε μου, ο έρωτας με το τίποτα και με τα ψίχουλα φυσικά και δε θα κρατήσει. Αυτός δε θέλει συμφωνίες και πάθη μονόπλευρα, τα θέλει όλα και δε θέλει να τελειώσει ποτέ. Και η φυσική του ροή είναι να γίνει αγάπη, όχι εμμονή.  Και δυστυχώς ζούμε σε έναν κόσμο που έχει γεμίσει εμμονές και εγωιστική σκέψη, που δεν αφήνεται, δεν προσπαθεί, δεν πάει παρακάτω όταν πρέπει να πάει παρακάτω. Και φοβάται. Κυρίως φοβάται. Αλλά δεν παύει να είναι ερωτευμένος.

Ποιον κοροϊδεύουμε; Όλοι θέλουμε μια αγκαλιά τα βράδια, ένα φιλί για καλημέρα, μία στοργική καληνύχτα. Να μην ξέρουμε πού πάμε, τι λέμε, τι κάνουμε. Όλοι θέλουμε κάποιον να μας ρωτάει πώς πήγε η μέρα και η νύχτα μας, να ενδιαφέρεται για μας. Αλλά και όλοι το παίζουμε μαγκάκια γιατί φοβόμαστε να δωθούμε, να δεθούμε, να πληγωθούμε, να ξεσυνηθίσουμε, να παραδοθούμε και να ανήκουμε.

Το πρόβλημα συνήθως είναι ότι εν τέλει όσο και να το αποφεύγουμε, ο έρωτας έρχεται. Και μας έρχεται κατακέφαλα. Και ότι τα συναισθήματα, τα τερατάκια αυτά που κοιμούνται κάτω από το μαξιλάρι μας, δεν τα ελέγχουμε. Τρυπώνουν στα όνειρα και στο κεφάλι μας, όταν δεν το περιμένουμε. Θα είναι μια κίνηση, μία λέξη, μια ματιά, μία αληθινή κουβέντα; Ένα ξεκάρφωτο φιλί, μία καινούρια ή και μία παλιά γνωριμία; Όταν δεν το περιμένεις θα κάνει την εμφάνιση του πάντως. Ας μην αφήνουμε όλα αυτά τα θέλω και τα συναισθήματά μας όμως να πηγαίνουν άπατα και από ‘κει που ήρθαν.

Και για τους δύσπιστους, που ακόμα λένε ότι δεν υπάρχει έρωτας, ή μάλλον αυτούς που δεν το έχουν ζήσει, κοιτάξτε λίγο γύρω σας. Όχι μακριά, στους φίλους, στους γνωστούς, στην οικογένειά σας. Παντού υπάρχει ένα ζευγάρι αξιοζήλευτο, που σε κάνει να απορείς και να σκέφτεσαι «τι λάθος κάνω εγώ;». Όλο και κάποια ιστορία θα ξέρεις, θα έχεις ακούσει, θα έχεις δει. Δε γίνεται να μην πιστεύεις στον έρωτα, όταν είναι παντού γύρω σου και κινεί τον κόσμο. Γιατί εν τέλει το συναίσθημα είναι αυτό μας κάνει να πράττουμε. Όσο και να προσπαθούμε να το εξαφανίσουμε δεν μπορούμε. Και δεν πρέπει και να μπορούμε εν τέλει.

Θα ερωτευτείς και θα καταλάβεις, λένε. Όσο και να το αρνείσαι. Θα καταλάβεις τα πόδια σου που δεν μπορούν να σε κρατήσουν, τη μιλιά σου που δεν μπορεί να αρθρώσει μία λέξη, το μυαλό σου που δεν μπορεί να ξεκολλήσει από μια ματιά. Και κανείς δεν ξεφεύγει από αυτό. Ο μισός, αν όχι όλος ο πλανήτης ερωτευμένος είναι.

Ακόμα και ο ίδιος ο έρωτας, σύμφωνα με τη μυθολογία, ερωτεύτηκε. Την ψυχή. Συμβολισμός καθόλου τυχαίος. Γιατί οι ψυχές είναι αυτές που μας κάνουν αληθινούς και ερωτεύσιμους. Και από την άλλη το αληθινό και η ψυχή και δεν είναι αυτά που ερωτευόμαστε;

Ο έρωτας είναι παντού γύρω μας. Στις κινήσεις, στις λέξεις, στα βλέμματα. Είτε πραγματοποιημένος είτε όχι. Είτε το έχουμε ζήσει είτε όχι. Είναι στον αέρα, στη γη, στο μυαλό μας, στη ζωή μας. Όπου και να κοιτάξεις.  Σταμάτησες λίγο σήμερα να το δεις;