Πάμε στο γάμο μόνο όσων μας δένει κάτι

Γάμοι το καλοκαίρι; Να φάνε κι οι κότες. Ήλιος, θάλασσα, χαλαρή διάθεση, λιγότερα ρούχα, πιο πολλά χαμόγελα, πιο πολλές εξορμήσεις, πιο πολλοί γάμοι. Μα δεν είναι τυχαίο ότι οι περισσότεροι επιλέγουν να παντρεύονται καλοκαίρι -είναι γεγονός και το ξέρεις. Εσύ σε πόσους είσαι καλεσμένος φέτος; Σίγουρα σε αρκετούς. Τώρα απ’ την οικογένειά σου θα είναι, κολλητοί, φίλοι, γνωστοί, ή τρίτα ξαδέρφια που δεν έχεις γνωρίσει ποτέ, δεν ξέρω, αλλά όλο και κάποιο προσκλητήριο θα κρατάς στο χέρι. Μπορεί κι ο ίδιος να παντρεύεσαι δηλαδή και να αναρωτιέσαι τώρα να πας ή να το σκάσεις;

Σε ποιους γάμους, λοιπόν, αξίζει να παρευρεθείς;  Αρχικά στο δικό σου μην παραλείψεις, μη σε ψάχνουν η νύφη/ο γαμπρός, οι καλεσμένοι κι ο παπάς μαζί και δε σε βρίσκουν οι άνθρωποι. Μάλλον ο άνθρωπός σου θα αξίζει για να τον διάλεξες και για να αποφάσισες να κάνεις αυτό το βήμα. Εκτός κι αν παντρεύεσαι από προξενιό και δεν ξέρεις ποιον παντρεύεσαι μέχρι να πας στην εκκλησία. Εκεί ναι, να τρέξεις μακριά.

Φυσικά, οι γάμοι που ευχαριστιόμαστε περισσότερο κι αξίζει με τα χίλια να παρευρεθούμε είναι εκείνοι των αδερφικών μας φίλων, της οικογένειας και των ανθρώπων που είμαστε πραγματικά κοντά. Τότε που χαίρεσαι με τη χαρά του άλλου, συγκινείσαι με το μεγάλο βήμα που αποφάσισαν να κάνουν, είσαι ουσιαστικά μέρος όλου αυτού του πάρτι και το ζεις σαν δική σου στιγμή ευτυχίας.

Γιατί είσαι εκεί με την καρδιά σου, έζησες την ιστορία από κοντά, απ’ την αρχή της μέχρι και το happy end της. Ήσουν εκεί στο πρώτο ραντεβού, αλλά και στον πρώτο μεγάλο τσακωμό. Στις διακοπές που πήγαν μαζί, στους πραγματικούς προβληματισμούς, αλλά και τα inside jokes τους. Κι είσαι εκεί για να δεις το ευτυχισμένο τέλος ή μάλλον την επισφράγιση μιας όμορφης αρχής.

Είναι κάποιοι γάμοι που σε δένει κάτι περισσότερο κι είναι εκεί που χαίρεσαι να πηγαίνεις. Ίσως και να ανυπομονούσες καιρό για να γίνουν. Θα θες να ‘σαι εκεί, να διασκεδάσεις με τη νύφη και το γαμπρό, γιατί ξέρεις πως και για εκείνους ήταν σημαντική η παρουσία σου μια τέτοια μέρα. Μπορεί να είναι άνθρωποι που μεγαλώσατε μαζί, παιδικοί φίλοι απ’ το σχολείο, κολλητοί απ’ το πανεπιστήμιο, γείτονες, συνάδελφοι. Άνθρωποι που ξεχωρίζεις και σε ξεχωρίζουν, γιατί περάσατε πολλά μαζί και σταθήκατε ο ένας στον άλλον.

Πού να συγκριθούν με τους γάμους που σε καλούν κάτι μακρινά ξαδέρφια, που ζήτημα αν τους έχεις δει μια φορά πριν χρόνια ή κάτι γείτονες που δε λέτε ούτε καλημέρα. Είναι κάποιοι γάμοι που σε καλούν καθαρά από υποχρέωση και για το «τι θα πει ο κόσμος;» κι αν πας κι εσύ από υποχρέωση θα πας. Κι εν τέλει δεν έχει καν νόημα, γιατί είναι ακόμα δύο άνθρωποι που παντρεύονται. Δεν είναι δικοί σου άνθρωποι.

Εκτός κι αν είσαι από αυτούς που αγαπάνε γενικά τους γάμους και σου αρέσει να πηγαίνεις και ας μην ξέρεις ούτε το ζευγάρι, αλλά την ξαδέρφη του αγοριού της κουμπάρας, ξέρω ‘γω. Άντε, ίσως χαίρεσαι να πηγαίνεις και σε γάμους αγνώστων συγγενών. Θεμιτό. Τι πειράζει κι αν δεν ξέρεις καλά τη νύφη και το γαμπρό, τι πειράζει κι αν τους γνωρίσεις εκείνη τη μέρα; Εσύ θα συγκινηθείς για ένα ακόμα love story, θα φας, θα χορέψεις γι’ αυτούς και θα περάσεις καλά, θα δεις κι όλο το σόι, που συγκεντρώνεται μόνο σε τέτοια events. Έχει και αυτό τη χάρη του, δε λέω. Όπως λειτουργεί ο καθένας.

Το καλοκαίρι είναι κατεξοχήν περίοδος γάμων. Κάποιοι θα πάνε σε όλους, αγαπημένων και μη, άλλοι θα βρουν νόημα να πάνε μόνο σ’ αυτούς που θέλουν και νιώθουν πιο κοντά τους. Το θέμα είναι να χαιρόμαστε πραγματικά με τη χαρά των ανθρώπων γύρω μας και να τους στηρίζουμε σε κάθε επόμενό τους βήμα.

Πάντως, κάθε γάμος είναι και μία ιστορία και σίγουρα την χαίρεσαι παραπάνω όταν αυτή την ιστορία την έχεις ζήσει κι εσύ από πολύ κοντά. Ευχαριστιέσαι το πάρτι της και συγκινείσαι με τους ανθρώπους αυτούς που είσαι κι είναι πάντα δίπλα σου. Γιατί οι γάμοι των ανθρώπων μας, δύο φορές γάμοι μας.