Ζούμε για κάτι βραδιές με πίτσες, επιτραπέζια και φίλους

Οι φίλοι είναι ένα απ’ τα πιο σπουδαία κομμάτια της ζωής σου. Είτε βγαίνετε έξω είτε κάθεστε σπίτι, ό,τι και να κάνετε μαζί περνάτε πάντα ωραία, γιατί ας μην ξεχνάμε ότι αυτοί είναι οι συγγενείς που διαλέξαμε. Κι αν τους έχεις επιλέξει σωστά, σίγουρα έχεις περάσει πολλές θρυλικές μέρες και νύχτες μαζί τους.

Ας μιλήσουμε λίγο για τις νύχτες σας. Συγκεκριμένα για αυτές που μένετε σπίτι. Τις μέρες που δεν έχετε όρεξη να βγείτε έξω, είτε γιατί όλοι είστε άφραγκοι –ειδικά αν είστε φοιτητοπαρέα–  είτε γιατί προτιμάτε τη σπιτική διασκέδαση, με πίτσες, μπίρες, κρασάκια, κάποιον αγώνα ή καμιά ταινία να παίζει στην τηλεόραση κι εννοείται επιτραπέζια παιχνίδια. Χαρτιά, ζάρια ή ό,τι άλλο υπάρχει στο σπίτι, αυτά είναι που θα προσφέρουν μπόλικο γέλιο και πειράγματα.

Αυτές οι μαζώξεις είτε είναι συνήθεια των φοιτητικών χρόνων είτε υπενθύμισή τους. Ξημεροβραδιαζόμαστε όλη η παρέα στον καναπέ των κολλητών μας, χάνοντας κάθε αίσθηση του χρόνου, ίσως και με σχέδιο να βγούμε αργότερα για ποτό, αν είμαστε υπεραισιόδοξοι, μέχρι που κάποιος πετάει: «Δεν παίζουμε κανένα Παλέρμο;». Μπορεί να είναι παντομίμα, monopoly, ταμπού ή τόσα άλλα. Κάθε παρέα έχει και τα δικά της. Σίγουρα, ό,τι κι αν ξεκινήσουμε να παίζουμε δε σταματάει μέχρι να βαρεθούμε. Δηλαδή, το πρωί.

Πόσες νύχτες στο Παλέρμο έπεσαν με μεγάλη παρέα κι ένα κουτάκι μπίρα στο χέρι; Πόσες ώρες ξοδέψαμε για να βρούμε ποιοι είναι οι δολοφόνοι και ποιος ο αστυνομικός; Πάντα υπήρχε ένας παίκτης που μας κορόιδευε όλους κι ένας που έβγαινε απ’ τον πρώτο γύρο. Αυτό ήταν κυριολεκτικά το παιχνίδι της δολοπλοκίας, στο οποίο ή που θα εξαγριωνόσουν ή που θα γελούσες με την καρδιά σου. Ένας όμορφος χαμός γενικά.

Μην ξεχάσουμε και την κλασική αξία, τη monopoly, με τις αγοραπωλησίες, τις υποθήκες κι έναν τυχερό να μαζεύει όλη την τράπεζα, αλλά και πολλά σκαμπανεβάσματα που αποδεικνύουν πόσο γεννημένοι οικονομολόγοι κι επιχειρηματίες δεν είμαστε. Κι η αγαπημένη παντομίμα, ξεδιπλώνει υποκριτικά ταλέντα που πάνε χαμένα. Μπορούν να κάνουν όλη την παρέα να γελάει με την καρδιά της, ακόμη κι αν δεν καταλάβει κανείς ότι ο τίτλος της ταινίας που προσπαθεί τόση ώρα να περιγράψει είναι το «Μάτια ερμητικά κλειστά». Όλα αυτά μ’ αρέσει να τα ονομάζω «παιχνίδια χωρίς τέλος», γιατί πραγματικά δεν τελειώνουν ποτέ, ούτε κι ο χαβαλές που τα συνοδεύει.

Για κάτι τέτοιες βραδιές με πίτσες, μπίρες, επιτραπέζια, παρέα με τους κολλητούς, ζούμε. Πίτσα για τις βραδινές λιγούρες, αλκοόλ για τη χαλαρή διάθεση και χαχανητά μέχρι δακρύων. Κι αυτά τα παιχνίδια μας δένουν ακόμα περισσότερο ως παρέα, αφού το γέλιο φέρνει πιο κοντά τους ανθρώπους. Σκέψου λίγο, ποιο είναι το πρώτο πράγμα που ζητάς από όλες τις σχέσεις σου; Το χιούμορ.

Τέτοιες βραδιές, πάντως, συναγωνίζονται άνετα –μην πω ότι ξεπερνάνε κιόλας– στριμωγμένα βράδια σε κλαμπ ή ακόμα και τα πρώτα τραπέζια στην παραλιακή. Δεν ξέρω αν το delivery, το πότο ή τα παιχνίδια είναι το πιο ωραίο κομμάτι τους, αλλά σίγουρα ο συνδυασμός όλων των παραπάνω κι η οικειότητα ενός φιλικού σπιτιού αφήνουν σε όλους μας αναμνήσεις που δε θα σβήσουν ποτέ.