Η προσπάθεια για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση ή η εκμάθηση μιας νέας γλώσσας οδήγησε πολλούς από εμάς στο να κάνουμε για μια σειρά ετών ιδιαίτερα μαθήματα, προκειμένου να έχουμε την κατάλληλη καθοδήγηση κι υποστήριξη για να επιτύχουμε τους στόχους μας. Οι άνθρωποι που αναλαμβάνουν το έργο αυτό λειτουργούν συχνά ως μέντορες για τους μαθητές τους και μεταξύ τους αναπτύσσεται, τις περισσότερες φορές, μια σχέση εμπιστοσύνης. Ωστόσο πάντα θα πρέπει να υπάρχει ένα όριο στις σχέσεις μεταξύ καθηγητή και μαθητή, οπότε υπάρχουν και πράγματα που ποτέ δε μας είπαν και ποτέ δε θα ειπωθούν σ’ άτομα που θα βρεθούν στη θέση μας.
1. «Σιχαινόμαστε τα τεστ το ίδιο με εσάς»
Στο άκουσμα και μόνο της λέξης «τεστ» παθαίναμε αναφυλαξία, ενώ η ξινίλα ήταν κοινή έκφραση όλων. Τα τεστ, όμως, δεν είναι ούτε για τους καθηγητές η καλύτερη εμπειρία. Χρειάζονται αρκετό χρόνο για να τα διορθώσουν, κάτι που επιβαρύνει ακόμα περισσότερο την προετοιμασία της επόμενης διδακτικής ώρας.
2. «Καταλαβαίνουμε σχεδόν πάντα πότε μας λέτε ψέματα»
Τα «ε κυρία, δεν πρόλαβα να διαβάσω γιατί είχαμε επισκέψεις στο σπίτι» και τα συναφή από το ένα αυτί μπαίνουν και από το άλλο βγαίνουν για τους καθηγητές. Και μόνο από το τόνο της φωνής, μπορούν να καταλάβουν πότε λέμε ασύστολα ψεύδη.
3. «Θέλουμε, αλλά δεν μπορούμε να βοηθήσουμε»
Υπάρχουν κάποιες περιπτώσεις που, λόγω συνθηκών, οι καθηγητές θέλουν αλλά δεν μπορούν να βοηθήσουν. Κάποια παιδιά μπορεί να έχουν αδιάγνωστες μαθησιακές δυσκολίες που όμως οι καθηγητές είναι σε θέση να διακρίνουν. Επειδή το ζήτημα αυτό είναι λεπτό και υπάρχει δισταγμός στο να γίνει λόγος στους γονείς για την ανάγκη για ειδική εκπαίδευση, οι καθηγητές δύσκολα θα θίξουν ένα τέτοιο ζήτημα. Πρόκειται για ιδιαίτερη περίπτωση που χρειάζεται ιδιαίτερο χειρισμό.
4. «Καταλαβαίνουμε ότι η εκρηκτική συμπεριφορά μπορεί να οφείλεται στην πίεση που δέχεσαι από το σπίτι»
Κάποια παιδιά μπορεί να είναι αντιδραστικά, ακόμα κι επιθετικά απέναντι στον καθηγητή τους. Αυτό μπορεί να οφείλεται σε εντάσεις που υπάρχουν στο σπίτι και οι οποίες εκδηλώνονται κατά την ώρα της διδασκαλίας.
5. «Δε μας νοιάζει η αριστεία, αρκεί να προσπαθείτε»
Μεγαλώσαμε με το να προσπαθούμε να είμαστε οι καλύτεροι, κάτι που φυλακίζει πολλά παιδιά σ’ έναν αέναο αγώνα για αριστεία, χωρίς αυτό να είναι απαραίτητο. Οι καθηγητές γνωρίζουν ότι η προσπάθεια είναι αυτό που μετράει περισσότερο, αλλά δε μας το λένε για να μη χαλαρώνουμε όταν δεν πρέπει.
6. «Δεν είναι όλοι οι γονείς συμπαθητικοί»
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι καθηγητές είναι και αυτοί άνθρωποι κι έχουν συμπάθειες και αντιπάθειες. Από τη στάση των γονέων και τη μεταξύ τους επικοινωνία, εύκολα μπορεί να συμβεί να μη συμπαθήσουν κάποιον γονιό, παρά το γεγονός ότι μπαίνουν στο σπίτι της οικογένειας. Εφόσον αυτό δεν επηρεάζει τη διαδικασία της διδασκαλίας, είναι κάτι απόλυτα φυσιολογικό.
7. «Έχουμε αγαπημένους μαθητές»
Αυτό έχει απόλυτη σχέση με την ανθρώπινη φύση των καθηγητών και πάλι. Όπως κι εμείς είχαμε αγαπημένους καθηγητές, αντίστοιχα, υπάρχουν παιδιά που οι καθηγητές συμπαθούν περισσότερο. Ούτε αυτό είναι πρόβλημα, αρκεί να μην εκδηλώνεται με συγκρίσεις και υποτίμηση των άλλων μαθητών.
8. «Υπάρχουν μέρες που βαριόμαστε να κάνουμε μάθημα»
Η βαρεμάρα δεν είναι προνόμιο των μαθητών μόνο. Υπάρχουν μέρες που ούτε οι καθηγητές ξυπνάνε με την ίδια διάθεση, για να μην αναφερθούμε στο πόσες φορές έχουν αναγκαστεί να λένε τα ίδια και ίδια. Το πολύ το «Κύριε Ελέησον» μέχρι κι ο παπάς το βαριέται κάποια στιγμή (Θεέ μου, Συγχώρα με).
9. «Μαθαίνουμε πολλά πράγματα για την προσωπικότητά σου βλέποντας το χώρο που διαβάζεις»
Μετά από τη χρόνια ενασχόληση με νέους, οι καθηγητές αποκτούν σ’ έναν βαθμό και δεξιότητες ψυχολόγου. Μπορούν εύκολα να εξάγουν συμπεράσματα από καθημερινές συμπεριφορές, όπως ο τρόπος που είναι οργανωμένος ο προσωπικός χώρος ενός μαθητή. Δεν είναι δύσκολο να αντιληφθούν ότι η διδασκαλία ενός νέου του οποίου το δωμάτιο είναι λες και πέρασε ο Τυφώνας Κατρίνα θα είναι μια δύσκολη υπόθεση.
10. «Μαθαίνουμε πολλά πράγματα από εσάς»
Οι καθηγητές μας μαθαίνουν πράγματα που έχουν σχέση με την επιστήμη. Εμείς, όμως, τους μαθαίνουμε πράγματα για τη ζωή κάτι που, ίσως, είναι πολύ σημαντικότερο. Η αλληλεπίδρασή τους με τόσους πολλούς διαφορετικούς χαρακτήρες, τους βοηθά να κατανοούν τους προβληματισμούς και τα θέλω της νεότερης γενιάς, τα κενά που ψάχνουν να γεμίσουν τα νέα παιδιά. Συχνά, παίρνουν μαθήματα από τη στάση των μαθητών τους, κάτι που τους βοηθά να διαχειρίζονται καλύτερα και τους επόμενους μαθητές τους.
Όσα μας είπαν και δε μας είπαν οι καθηγητές μας, είτε τους συμπαθούσαμε είτε όχι, πάντα θα κατέχουν μια ξεχωριστή θέση στη ζωή μας. Τους το οφείλουμε γιατί επέδρασαν στη διαμόρφωση αυτού που είμαστε σήμερα.
Συντάκτης: Σοφία Γουρνά
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
