Το ν’ ανήκεις ή το να έχεις συγγένεια με μια Βασιλική Οικογένεια, σίγουρα προσδίδει κύρος το οποίο, μάλιστα, συχνά αποτιμάται και χρηματικά. Πολλοί είναι οι γόνοι Βασιλικών Οικογενειών οι οποίοι εκμεταλλεύονται την καταγωγή τους, προκειμένου ν’ αποκομίζουν έσοδα, πέρα από την όποια περιουσία τούς αναλογεί λόγω της βασιλικής καταγωγής τους. Κατά πόσο, όμως, αυτό μπορεί να γίνει εύκολα αποδεκτό, χωρίς να υπεισέλθει ο παράγοντας της πλεονεξίας κι απληστίας; Πόσο πλούτο πρέπει επιτέλους να διαθέτει ένας βασιλιάς ή ένας πρίγκιπας, ώστε να είναι ικανοποιημένος; Κι όταν έχεις τόσα λεφτά, μπορείς άραγε να συνεχίζεις να αντιλαμβάνεσαι την αξία του χρήματος;
Φαίνεται πως δύσκολα μπαίνει όριο, αν κρίνουμε από την πρόσφατη απόφαση του Άγγλου πρίγκιπα Γουίλιαμ και της Κέιτ Μίντλετον να εγκαινιάσουν ένα παιδικό πάρκο, διαφημίζοντάς το ταυτόχρονα, στα σύνορα του Berkshire και του Surrey, στο οποίο κάθε επισκέπτης μπορεί να εισέλθει μόνο αφού πληρώσει -υψηλό- εισιτήριο. Το εν λόγω πάρκο, το Adventure Park, εγκαινιάστηκε χθες, 11 Ιουλίου και βρίσκεται εντός του Windsor Great Park, κοντά στο οποίο διαμένει από πέρσι η οικογένεια των πριγκίπων του Cambridge. Περιλαμβάνει ξύλινες καλύβες και τσουλήθρες, αλλά όποιος το επισκέπτεται έχει περιθώριο μόλις 2 ωρών για να περιηγηθεί στο περιβάλλον του. Η, δε, είσοδος κοστίζει 12 λίρες για κάθε άτομο άνω των 16 ετών. Τα παιδιά που είναι μεταξύ 2 και 15 ετών πρέπει οπωσδήποτε να συνοδεύονται από έναν τουλάχιστον ενήλικα και στην περίπτωση αυτή, η χρέωση ανέρχεται σε 16 λίρες κατά άτομο. Μηδενική χρέωση υπάρχει μόνο στην περίπτωση, παιδιού, μικρότερο των 2 ετών, καθώς και σε φροντιστές ατόμων που πάσχουν από αναπηρίες. Εάν, δηλαδή, ένα ζευγάρι με ένα παιδί 5 ετών επιθυμεί να επισκεφτεί το πάρκο, θα πρέπει να καταβάλλει 40 λίρες κι όλα αυτά για διάστημα μόλις 2 ωρών. Σε ευρώ, το ποσό αυτό ανέρχεται περίπου σε 47.
Τιμοκατάλογος
Οι αντιδράσεις των βρετανών στην απόφαση του πριγκιπικού ζεύγους να υποστηρίξει το πάρκο αυτό επικοινωνιακά, με την καταβολή τόσο υψηλού εισιτηρίου υπήρξαν έντονες, με διάφορα αρνητικά σχόλια να γίνονται στα social media που χαρακτηρίζουν έως κι «αισχρή» την πρωτοβουλία αυτή. Σημειώνεται ότι από την εποχή του Brexit η βρετανική οικονομία έχει εισέλθει σε δυσχερή θέση, με σημαντικό κόστος να επιβαρύνει τα νοικοκυριά. Το να ζητείται, λοιπόν, από τη βρετανική οικογένεια η καταβολή τόσο υψηλού ποσού προκειμένου τα παιδιά των πολιτών απλώς να παίξουν, μπορεί να θεωρηθεί, τουλάχιστον, προκλητικό.
«Όποιος σκέφτηκε να εγκρίνει αυτή τη δομή τιμολόγησης χρειάζεται έναν έλεγχο της πραγματικότητας και προφανώς δεν μπορεί να νοιαστεί λιγότερο για τα παιδιά από οικογένειες που έχουν προβλήματα.»
Μπορούμε να κατανοήσουμε ότι η βρετανική Βασιλική Οικογένεια- όπως άλλωστε και μέλη της ίδιας το αναφέρουν- λειτουργεί κι ως μια επιχείρηση, ένας οργανισμός που ως τέτοιος, έχει σκοπό και το κέρδος. Η δημοφιλία της και η περιέργεια του κόσμου να γνωρίζει τι συμβαίνει στη ζωή των μελών της είναι το βασικό εργαλείο μέσω του οποίου η Βασιλική Οικογένεια των Βρετανών αποκομίζει τεράστια ποσά. Ως πού, όμως, μπορεί να φθάσει αυτό; Πόσο μπορούν οι άνθρωποι αυτοί να εκμεταλλεύονται την καταγωγή τους για να κερδίζουν χρήμα; Πόση υποκρισία υπάρχει, άραγε, όταν από τη μια χρηματοδοτούν ιδρύματα για παιδιά, όμως από την άλλη ζητούν τρελά ποσά για να μπορέσει ένα παιδί της διπλανής πόρτας να παίξει σ’ ένα πάρκο; Να σημειώσουμε επίσης, πως οι άνθρωποι αυτοί, όπου κι αν παρευρεθούν, δεν πληρώνουν τίποτα. Τι είναι το τόσο ιδιαίτερο που έχει το πάρκο αυτό που πρέπει να πληρώσεις (αδρά) για να κάνει ένα παιδί το πιο απλό πράγμα στο κόσμο, δηλαδή να παίξει;
Φτάσαμε στο σημείο όπου ακόμα κι η γειτνίαση μιας παιδικής χαράς με ένα βασιλικό κατάλυμα, μπαίνει στη ζυγαριά του κέρδους. Η κομψότατη Κέιτ Μίντλετον έχει, συχνά, δεχθεί κριτική για ματαιοδοξία κι υστεροβουλία. Ως μέλος της Βασιλικής Οικογένειας επιδεικνύει, ως είθισται, φιλανθρωπικό έργο το οποίο μάλιστα φροντίζει και ν’ αναδεικνύει, χαμογελώντας στον φακό, μέσα στα κομψά της συνολάκια. Η απόφαση που έλαβε με τον πρίγκιπα Γουίλιαμ, όμως, για το Adventure Park, σαφώς, έρχεται σε αντίθεση με ό,τι υποτίθεται ότι αυτοί οι άνθρωποι πρεσβεύουν. Φαίνεται πως η καλοκαρδοσύνη κι η φιλανθρωπία τους έχουν κι αυτά κοντέρ και μετρητή. Οι πολίτες της χώρας δε γίνεται να μην αγανακτούν όταν άνθρωποι που ζουν μέσα στον πλούτο, τους ζητούν να πληρώσουν για να παίξουν τα παιδιά τους.
Κι αναρωτιέμαι, άραγε, μέχρι ποιο σημείο πρέπει οι Βρετανοί να πληρώνουν την ύπαρξη ενός θεσμού που τους απομυζεί;
Συντάκτης: Σοφία Γουρνά
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
