Οι φίλοι των γονιών μας γίνονται δεύτεροι γονείς

Απασχολώντας το μυαλό μας με τα των δικών μας σχέσεων και με ό,τι αφορά τις παρέες μας, συχνά παραβλέπουμε τη σημασία που έχουν οι φίλοι των γονιών μας στη ζωή τη δική τους, αλλά και στη δική μας. Οι γονείς μας ακολούθησαν μια πορεία μέσα από την οποία επέλεξαν κάποιους ανθρώπους για να μοιραστούν λύπες και χαρές, για να κουμπαριάσουν, να κάνουν κοινές διακοπές, να περάσουν μαζί ξενύχτια και τραπεζώματα. Αναπόφευκτα, λοιπόν, σαν παιδί γνωρίζεις τους φίλους των γονιών σου και συμβαίνει συχνά να βρίσκεις επιπλέον κατανόηση και ζεστασιά στα συγκεκριμένα πρόσωπα, κι ας μην είναι συνομήλικοί σου.

Πολλά από τα ζητήματα που μας απασχολούν είναι δύσκολο να τα συζητήσουμε με τους γονείς, ενώ μοιάζει πιο εύκολο να τα εμπιστευτούμε σε φίλους τους. Οι περισσότεροι από εμάς, μέσα απ’ τον κύκλο των γονιών μας, έχουμε ξεχωρίσει ένα ή περισσότερα άτομα για τα οποία τρέφουμε αισθήματα συμπάθειας και μας κάνουν να νιώθουμε άνετα. Είναι άτομα που θα μας κλείσουν το μάτι στα οικογενειακά τραπέζια, που μας φιλοξένησαν σπίτι τους όταν ήμασταν παιδιά και οι γονείς μας έλειπαν ταξίδι, που μας αγοράζουν δώρα που μας αρέσουν -διότι ξέρουν τα γούστα μας-, που με τα παιδιά τους μπορεί να ήμασταν συμμαθητές. Μας συνδέει μαζί τους ένας δεσμός βαθύς και δυνατός που δεν μπορούμε ούτε εμείς να εξηγήσουμε. Ξέρουμε ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι εκεί, ότι θα τρέξουν στην ανάγκη μας, ότι θα μας συμβουλέψουν όταν το ζητήσουμε, ότι θα υποκαταστήσουν και τους γονείς μας εάν χρειαστεί.

Η εμπειρία των φίλων των γονιών μας μπορεί να μας φανεί πολύτιμη μετά από μια ερωτική απογοήτευση. Θα μπούμε στη διαδικασία να το συζητήσουμε μαζί τους, γιατί ξέρουμε πως οτιδήποτε μας πουν θα είναι ειλικρινές και θα πηγάζει από αγάπη κι ενδιαφέρον. Μπορεί μέχρι και να βγουν μαζί μας για ποτό, να πάνε παρέα μας βόλτα στην παραλία, να μας κρατήσουν αγκαλιά για να επιβεβαιώσουν ότι είναι εκεί για κάθε μας ανάγκη, για κάθε μας λύπη και χαρά. Αυτή τους η στάση αφορά το σύνολο της ζωής μας, είτε έχει να κάνει με την προσωπική μας ζωή, είτε με τη δουλειά και τις φιλίες μας. Ακόμα και σε δυσάρεστες περιπτώσεις, που ο γονέας ή οι γονείς χάνονται ξαφνικά, μέσα από τους φίλους τους είναι πολύ πιθανό να βρει το παιδί που μένει πίσω το απάγκιο και την ασφάλεια που έχει ανάγκη. Να νιώσει ότι υπάρχουν άνθρωποι που ακόμα καρδιοχτυπούν για το εάν είναι καλά και που θα τρέξουν να το στηρίξουν.

Η σχέση με τους γονείς μας έχει ποιότητα μοναδική και αδιαμφισβήτητη. Ακόμα και στις περιπτώσεις που οι οικογενειακές σχέσεις δεν είναι ομαλές, η σχέση γονέων και παιδιών κατέχει μια ουσία ξεχωριστή που δεν μπορεί να υποκατασταθεί. Παρ’ όλα αυτά, είναι ευλογία μέσα στο φιλικό περιβάλλον των γονιών μας να εντοπίζουμε χαρακτήρες και άτομα που λαμβάνουν μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μας, που αναγνωρίζουμε τη μυρωδιά τους από μακριά, που ψάχνουμε τη θαλπωρή της αγκαλιάς τους. Τα χαρακτηριστικά αυτά τα βρίσκουμε στους γονείς μας συχνά, αλλά από συστολή, φοβούμενοι την κριτική τους, μην τυχόν τους απογοητεύσουμε ή -για άλλους λόγους- δε νιώθουμε το ίδιο άνετα να τους εμπιστευτούμε προσωπικά μας ζητήματα και προβληματισμούς.

Έτσι, βρίσκουμε καταφύγιο σε φίλους των γονιών μας που κατέχουν θέση δεύτερων κηδεμόνων στην καρδιά μας, που ξέρουμε ότι μπορούμε να αποκαλυφθούμε μπροστά τους χωρίς να ασκήσουν κριτική, χωρίς να μας χτυπήσουν τα λάθη μας, χωρίς να μας φορτώσουν επιπλέον ενοχές. Οι άνθρωποι αυτοί είναι πρόθυμοι να μας δανείσουν το αμάξι τους, να μας αποκαλύψουν δικές τους απογοητεύσεις, να μας εξομολογηθούν τις γελοιότητες που έχουν κάνει για έναν έρωτα, να μας κρατήσουν το χέρι σφιχτά όποτε το έχουμε ανάγκη.