Οι σύντροφοι των κολλητών δεν είναι -κι ούτε μπορούν να γίνουν- κολλητοί μας

Οι κολλητοί μας φίλοι είναι άτομα τα οποία έχουν μείνει στη ζωή μας μετά από εμπειρίες πολλές, καλές ή κακές. Η σχέση μας μαζί τους έχει δοκιμαστεί και τα άτομα αυτά δεν βρίσκονται τυχαία δίπλα μας. Οι δεσμοί που μας συνδέουν ταυτίζονται με την ίδια μας την ύπαρξη και για τον λόγο αυτό, συνήθως, οι κολλητοί μας είναι λίγοι στον αριθμό. Γνωρίζουν και μας εμπιστεύονται, αντίστοιχα, προσωπικά μυστικά, απόψεις και γούστα, σχέσεις κι επιθυμίες. Μαζί τους, δε διστάζουμε να εκφραζόμαστε ελεύθερα και να είμαστε ο πραγματικός εαυτός μας, διότι υπάρχει αμοιβαία αποδοχή κι αγάπη.

Κάποια στιγμή, οι κολλητοί μας, όπως κι εμείς, δημιουργούν προσωπικές σχέσεις κι έχουν δίπλα τους συντρόφους για μικρό ή μεγάλο χρονικό διάστημα. Αφιερώνουν περισσότερο χρόνο στους συντρόφους τους και μπορεί να μοιράζονται μαζί τους πράγματα που εμείς αγνοούμε. Ο δεσμός τους έχει έναν ιδιότυπο χαρακτήρα, αλλά μπορεί να είναι εξίσου έντονος και σημαντικός με μια φιλία. Ταυτόχρονα, όμως, οι κολλητοί μας φίλοι μπορεί να αναφέρουν και πληροφορίες για εμάς στους συντρόφους τους ή να γίνονται δέκτες κριτικής -καλής ή κακής- για εμάς. Αντίστοιχα, μπορούμε να έχουμε εντελώς διαφορετικό τρόπο σκέψης, άλλη σεξουαλικότητα, πεποιθήσεις που έρχονται σε σύγκρουση. Κι εκεί υπάρχουν κάποιες ισορροπίες που καλό είναι ν’ αναγνωρίζονται και να τηρούνται από όλες τις μεριές.

Μπορεί, για παράδειγμα, σε μια σχέση με σχετικά χαλαρή οριοθέτηση, να αστειεύονται οι σύντροφοι των φίλων μας για τα προσωπικά μας ή για οικογενειακά μας ζητήματα, με την ίδια άνεση που εμείς έχουμε παραχωρήσει στους κολλητούς μας. Μπορούν να θεωρήσουν ότι, μέσα από τη σχέση τους, διαθέτουν το ελεύθερο να χρησιμοποιούν την οικειότητα που έχουμε και να τη μοιραστούν. Είναι πολύ εύκολο, άλλωστε, ένας σύντροφος να «παραγνωρίζεται», όταν δεν μπαίνουν όρια είτε από τη μεριά του φίλου είτε από τη μεριά του συντρόφου. Κι όσο ακίνδυνο κι αν μοιάζει, τόσο άβολο μπορεί να γίνει, χάνοντας τα μέλη κάποια στιγμή εντελώς την μπάλα.

Μπορεί με τον καιρό ο σύντροφος του φίλου να καταφέρει να κερδίσει μια σημαντική θέση στη ζωή μας, αλλά αυτό χρειάζεται χρόνο και προσπάθεια και πάλι όμως, δε σημαίνει ότι μπορεί να γίνει ποτέ φίλος σε βαθμό που θα είναι ο κολλητός μας. Κανείς δεν αποκτά δικαιώματα σ’ έναν άνθρωπο μέσω της σχέσης του με κάποιον κοντινό του. Οι ουσιαστικές σχέσεις προκύπτουν μέσα από τις κοινές εμπειρίες και τα βιώματα που αναδεικνύουν, τελικά, εάν ένας άνθρωπος αξίζει να γίνει κολλητός μας, όπως συμβαίνει με άλλους, ή όχι.

Από την άλλη μεριά, υπάρχει πάντα η πιθανότητα να παρασυρόμαστε κι εμείς οι ίδιοι και να εμπιστευόμαστε γρήγορα και χωρίς όριο τον σύντροφο ενός φίλου. Βασιζόμενοι στο σκεπτικό ότι ο σύντροφος έχει επιλεγεί από ένα άτομο που έχει την πλήρη αποδοχή μας, κάποιες φορές εσφαλμένα καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι ο σύντροφος είναι εξίσου άξιος εμπιστοσύνης με τον κολλητό μας. Και σ’ αυτή την περίπτωση χρειάζεται να θέτουμε όρια στον εαυτό μας. Οφείλουμε να παίρνουμε τον χρόνο μας και να παρατηρούμε τον άλλο για να καταλήξουμε τελικά στο εάν θέλουμε να έχουμε στενή σχέση ή όχι μαζί του. Άλλωστε, όταν η σχέση του κολλητού είναι νέα, ούτε ο ίδιος δε γνωρίζει απόλυτα τον άνθρωπο που έχει πλάι του.

Σε κάθε περίπτωση, χρειάζεται να γίνεται διαχωρισμός και σαφής οριοθέτηση των καταστάσεων. Άλλο πράγμα είναι ο κολλητός μας φίλος κι άλλο ο σύντροφός του. Τα πράγματα που μας συνδέουν με τους κολλητούς μας είναι μοναδικά κι οι σύντροφοί τους μπορεί και να μην τα μάθουν ή ακόμα και να μην είναι σε θέση να τα αντιληφθούν ποτέ. Αντίστοιχα, εμείς οι ίδιοι μπορεί ποτέ να μην καταλάβουμε πώς ένας φίλος μας επέλεξε έναν συγκεκριμένο σύντροφο, διότι στις σχέσεις αυτές λειτουργούν άλλοι μηχανισμοί. Το να συμπαθούμε, επίσης, έναν σύντροφο κολλητού και να μας συμπαθεί κι αυτός, δε σημαίνει αυτόματα ότι η μεταξύ μας σχέση παίρνει τη βαρύτητα που έχει ο δεσμός μας με τον φίλο μας. Ο κολλητός μας έχει το θάρρος και το ελεύθερο να μας μιλήσει χύμα, να μας χρεώσει συμπεριφορές, να μας ζητήσει τα ρέστα. Ο σύντροφός του, όμως, δεν κατέχει αυτό το δικαίωμα για λογαριασμό του κολλητού μας κι αν δεν μπορεί ο ίδιος να το αντιληφθεί, τότε είμαστε εμείς που πρέπει να θέσουμε τα όρια. Αντίστοιχα, βέβαια, κι εμείς οφείλουμε να έχουμε διαφορετική στάση, να οριοθετούμαστε, να εξηγούμαστε για να μην παρεξηγούμαστε.

Μια προσωπική σχέση μπορεί να τελειώσει ανά πάσα στιγμή. Και τότε, οι κολλητοί μας φίλοι θα στραφούν σε μας για να λάβουν υποστήριξη και κατανόηση. Αντίστοιχα, μια φιλία μπορεί να τελειώσει για έναν έρωτα και το έχουμε δει πολλές φορές να συμβαίνει κι αυτό. Μπορεί, βέβαια, και μια σχέση να αποδειχθεί πολύ σημαντική για τον κολλητό μας και τότε να προκύψει γι’ αυτόν ένας αλλιώτικος δεσμός ζωής, οπότε κι εμείς να βρούμε έναν νέο φίλο στο πρόσωπο του συντρόφου του. Όπως και να έχει, όμως, οι σχέσεις με τους κολλητούς μας είναι μοναδικές και δεν μπορούν να συγκριθούν ούτε να αντικατασταθούν από την έλευση συντρόφων. Γιατί στο τέλος της ημέρας, να κάποιος μας έβαζε να διαλέξουμε, δε θα το σκεφτόμασταν δευτερόλεπτο.