Όσο κρατάς σφεντόνα, πάντα θα ψάχνεις για την πέτρα

Από το τι θα φάμε για πρωινό μέχρι το τι ώρα θα κοιμηθούμε το βράδυ, όλα αφορούν μια επιλογή που θα κάνουμε. Κάτι αντίστοιχο μπορεί να συμβαίνει και με πιο σημαντικά πράγματα της ζωής, όπως η ποιότητα των σχέσεων που αναπτύσσουμε με τους ανθρώπους. Ακόμα και το πώς συμπεριφερόμαστε στους ανθρώπους, εξαρτάται από τις αποφάσεις που λαμβάνουμε μέσα μας. Κι οι αποφάσεις αυτές αποτελούν προέκταση του γενικότερου τρόπου που αντιμετωπίζουμε τη ζωή κι είναι σε άμεση σύνδεση με το πόσο φαρμάκι επιτρέπουμε να δηλητηριάζει την καθημερινότητά μας ή με το πόσο φως επιτρέπουμε να φωτίζει τις σκιές μας.

Εάν εξ αρχής έχεις αποφασίσει ότι όποιος σε πλησιάζει το κάνει με δόλιους σκοπούς ή ότι σου λέει ψέματα, θα διυλίζεις τον κώνωπα και θα βρίσκεις σκάρτη ακόμα και την καλημέρα που σου λέει, ψάχνοντας αν έξω είναι νύχτα. Θα κοιτάς λοξά τον καθένα και θα τον περιμένεις στη γωνία, για να του προσάψεις το παραστράτημα που ούτως ή άλλως για σένα είναι δεδομένο ότι θα συμβεί. Απλά πράγματα θα λαμβάνουν γιγάντιες διαστάσεις μόνο και μόνο επειδή εσύ έχεις συνηθίσει να σκέφτεσαι το χειρότερο.

Το ότι κάποιος αρνείται να βγει μαζί σου ένα βράδυ σημαίνει αυτόματα ότι σε αντιπαθεί και δε σου περνάει από το μυαλό ότι μπορεί να είναι κουρασμένος ή να έχει κάποια άλλη κοινωνική υποχρέωση. Το ότι ο σύντροφός σου μπορεί ένα βράδυ να θέλει να μείνει στο δικό του σπίτι, θα μεταφράζεται σε απόπειρα εξαπάτησής σου και φυσικά θα δικαιολογεί την όποια κακότροπη -ή και κακοποιητική- συμπεριφορά σου. Ενώ αντίστοιχα, οι προεκτάσεις αυτές θα αφορούν κάθε τομέα της ζωής σου, αφού και το ότι ένας συνάδελφός σου παίρνει αύξηση πριν από σένα, θα οφείλεται σίγουρα- στο μυαλό σου- στο ότι λειτούργησε υπόγεια και έκανε «χάρες».

Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που επιλέγουν να σκέφτονται με τον τρόπο αυτό, στηριζόμενοι στην ξεκάθαρη γι’ αυτούς πεποίθηση ότι «αν νομίζεις ότι μπορείς να με κοροϊδέψεις, γελιέσαι». Και δεν αντιλαμβάνονται ότι οι δικές τους ανασφάλειες και φόβοι δεν οφείλονται σε τίποτα άλλο, πέρα από την επιλογή που έχουν κάνει να έχουν πάντα κακή προδιάθεση, έναντι όλων. Γιατί όταν ο άλλος είναι σκάρτος, εσύ είσαι καλύτερος και κοιμάσαι μια χαρά το βράδυ, με ήσυχη συνείδηση. Το αν αυτή η ανεπάρκεια του άλλου είναι μια πλασματική εικόνα στο μυαλό σου, βέβαια, είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Πόσο καλά μπορούν να πάνε οι σχέσεις -προσωπικές, κοινωνικές, επαγγελματικές- ενός ανθρώπου που μονίμως είναι με τη σφεντόνα στο χέρι και ψάχνει παντού μια πέτρα για να ρίξει προς όλες τις κατευθύνσεις;

Το γιατί ένας άνθρωπος κάνει μια τέτοια επιλογή δεν μπορεί εύκολα να εντοπιστεί. Συχνά, μπορεί να μην το καταλαβαίνει ούτε ο ίδιος. Μπορεί να μην αντιλαμβάνεται καν ότι εξ αρχής φορτίζει αρνητικά τις όποιες σχέσεις αναπτύσσει μέσα από την καχυποψία, την αμφισβήτηση, την υποτίμηση των άλλων. Ο ψυχισμός του καθενός είναι ένα σύνθετο σύστημα που δεν επιδέχεται εύκολων ερμηνειών και διαπιστώσεων. Ένας τέτοιος άνθρωπος, όμως, δεν μπορεί να είναι ευτυχής. Γιατί σε κάθε καλό, ψάχνει να βρει δέκα κακά. Κι όποιος ψάχνει, σχεδόν, πάντα βρίσκει. Εάν θέλει να βρει ένα κουσούρι στον άλλο, θα το βρει. Και θα το βάλει κάτω από έναν τόσο μεγάλο μεγεθυντικό φακό, που θα καλύψει όλα τα προτερήματα που έχει. Δε θα κοιτά καν το δέντρο, θα κοιτά το κλαρί του, ενώ το δάσος θα είναι γεμάτο χρώματα και φως.