Στην Ολλανδία 2 τρένα συγκρούονται και το PTSD είναι πολύ ζωντανό

Εδώ κι έναν μήνα προσπαθούμε όλοι να τακτοποιήσουμε μέσα μας το τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα κι έγκλημα στα Τέμπη και το σοκ που μας προκάλεσε. Τον πόνο για τις ανθρώπινες ζωές που χάθηκαν και την αγανάκτηση που προκλήθηκε από τη μη ανάδειξη των ευθυνών και την αποκάλυψη των λαθών των ιθυνόντων. Και ξαφνικά, μαθαίνουμε για ένα αντίστοιχο συμβάν πριν κάποιες ώρες στην Ολλανδία.

Το δυστύχημα έλαβε χώρα στις 03:30, λίγο έξω από το χωριό Φόρσοτεν στην Ολλανδία, μεταξύ Χάγης κι Άμστερνταμ, ενώ η επιβατική αμαξοστοιχία είχε αναχωρήσει από το Λέιντεν με προορισμό τη Χάγη. Το επιβατικό τρένο διέθετε 4 βαγόνια και μετέφερε τουλάχιστον 50 άτομα κι εκτροχιάστηκε μετά από σύγκρουση με γερανό που βρισκόταν, για άγνωστους λόγους μέχρι τώρα, επάνω στις γραμμές. Από τη σύγκρουση, προέκυψε μικρής έκτασης φωτιά σε ένα βαγόνι, ενώ το μπροστινό εκτροχιάστηκε σε παρακείμενο λιβάδι. Εντούτοις, έχει γίνει και λόγος για σύγκρουση με εμπορικό τρένο το οποίο μετέφερε οικοδομικά υλικά, αν κι ακόμα δεν έχει ξεκαθαριστεί αν πρόκειται γι’ αλήθεια το δεύτερο. Από το συμβάν, έχει προκύψει τουλάχιστον ένας θάνατος και 30 τραυματισμοί επιβατών, μερικοί εκ των οποίων βρίσκονται σε κρίσιμη κατάσταση, ενώ ο αριθμός αυτός εικάζεται ότι θα αυξηθεί.

Στο σημείο κατέφθασε μεγάλος αριθμός ασθενοφόρων για την παραλαβή των τραυματιών, ενώ στις επιχειρήσεις συμμετέχουν και τρία ελικόπτερα των ολλανδικών αρχών. Οι Ολλανδικοί Σιδηρόδρομοι, μέχρι τώρα, έχουν ανακοινώσει ότι- προς το παρόν- έχουν ακυρωθεί όλα τα δρομολόγια που συνδέουν την πόλη Λέιντεν με τη Χάγη. Για την ώρα, δεν έχουν δημοσιοποιηθεί περαιτέρω λεπτομέρειες για τις συνθήκες του δυστυχήματος, ενώ τα συλλυπητήριά του έχει εκφράσει ο Πρωθυπουργός της Ολλανδίας, όπως κι οι βασιλείς της χώρας.

Πληροφοριακά αναφέρεται ότι το χειρότερο σιδηροδρομικό δυστύχημα στην Ολλανδία συνέβη το 1962 όπου, λόγω της έντονης ομίχλης, ο μηχανοδηγός μιας επιβατικής αμαξοστοιχίας δεν είδε το προειδοποιητικό σήμα με αποτέλεσμα να προκληθεί μετωπική σύγκρουση με μια ακόμη επιβατική αμαξοστοιχία, στη περιοχή Χάρμελεν. Από τη σύγκρουση εκείνη έχασαν τη ζωή τους 93 άτομα, ενώ τραυματίστηκαν άλλα 52.

Το σύντομο χρονικό διάστημα που χωρίζει το ελληνικό και το ολλανδικό συμβάν, αναπόφευκτα οδηγεί σε συγκρίσεις. Όταν συνέβη το δυστύχημα στα Τέμπη, η δικαιολογημένη λαϊκή οργή στράφηκε ενάντια στη διοίκηση του ΟΣΕ και τον πολιτικό κόσμο, καθώς είναι οι κύριοι υπεύθυνοι για το γεγονός αυτό. Επίσης, έγινε λόγος για τριτοκοσμικές συνθήκες στη χώρα και την απαράδεκτη απαρχαιωμένη σιδηροδρομική υποδομή που δεν είναι σε θέση να εξυπηρετήσει τους βασικούς σκοπούς της. Σχολιάστηκε ότι ο σιδηρόδρομος στην Ελλάδα υστερεί σημαντικά με τις αντίστοιχες υποδομές στην Ευρώπη, όπου τα τρένα χρησιμοποιούνται σε πολύ μεγαλύτερη ένταση και με σαφώς περισσότερο προηγμένο εξοπλισμό.

Η Ολλανδία είναι μια από τις ισχυρότερες οικονομίες της Ευρώπης και διαθέτει ένα καλά οργανωμένο σιδηροδρομικό δίκτυο. Κι όμως, σε μια χώρα με τόσο καλή οργάνωση και υψηλή τεχνολογία, δεν μπόρεσε να αποφευχθεί μια σιδηροδρομική σύγκρουση. Άσχετα από το εάν τελικά το επιβατικό τρένο συγκρούστηκε με εμπορευματική αμαξοστοιχία ή με μηχάνημα που βρισκόταν αδικαιολόγητα στις ράγες, εγείρονται ζητήματα ορθής διαχείρισης κι οργάνωσης του σιδηροδρόμου σε ολόκληρη την Ευρώπη. Όπως συνέβη και στην Ελλάδα, επίσης, οι σιδηροδρομικές αρχές της χώρας δεν έχουν προχωρήσει σε περαιτέρω διευκρινήσεις για τις συνθήκες του δυστυχήματος.

Αναμφίβολα, οι συνέπειες του δυστυχήματος στα Τέμπη ήταν πολύ τραγικότερες από το χτεσινό δυστύχημα στην Ολλανδία, καθώς ο αριθμός των νεκρών ήταν μεγάλος και δεν ήταν ένα τραγικό λάθος της στιγμής αλλά συνέπεια αμελειών χρόνων. Το ολλανδικό συμβάν δεν παύει, εντούτοις, να υστερεί σε σημασία. Η νέα σύγκρουση των τρένων, είναι μάλλον αναπόφευκτο να προκαλεί αίσθημα ανησυχίας κι αμφισβήτησης σε σχέση με το πόσο καλά λειτουργεί τελικά ο σιδηρόδρομος στο σύνολο των ευρωπαϊκών κρατών. Τα γεγονότα αυτά οφείλουν να αποτελούν το έναυσμα για πολιτική κρίση κι ανάληψη ευθυνών, με όποιο κόστος. Όταν διακυβεύονται ανθρώπινες ζωές, κάθε συμφέρον πρέπει να παραγκωνίζεται και να λαμβάνονται μέτρα για την πρόληψη αντίστοιχων γεγονότων που απειλούν τον άνθρωπο. Το ζήτημα δεν πρέπει να είναι πολιτικό ή οικονομικό, αλλά βαθιά ανθρώπινο.