Φιλαράκια έχουμε πολλά και γνωστούς ακόμη περισσότερους, υπάρχει όμως και μια ειδική κατηγορία, εκείνη των κολλητών, στην οποία ανήκουν λίγοι και καλοί. Υπάρχει όμως εγχειρίδιο για το «πώς να γίνεις κολλητός με κάποιον» που να ορίζει μια σειρά από βήματα και πράξεις με τα οποία μπορείς να δείξεις την αφοσίωσή σου και πως αξίζεις τον συγκεκριμένο τίτλο στη ζωή του;
Ας πάρουμε τα πράγματα απ’ την αρχή. Τι είναι το κολλητάρι για εμάς; Ένα άτομο που κάποτε γνωρίσαμε και ταιριάξαμε μαζί του περισσότερο απ’ τα υπόλοιπα, ακόμα κι αν δεν το είχαμε φανταστεί. Μπορεί να είναι κάποιος απ’ την παρέα σου απ’ το Λύκειο, εκείνος ο συμμαθητής που καθόσασταν μαζί στο Δημοτικό, εκείνος που κοιμόταν στο πάνω κρεβάτι από σένα όταν υπηρετούσατε μαζί τη θητεία σας, ο συνάδελφος απ’ τη δουλειά που περνάτε τη μισή μέρα μαζί. Μικρή σημασία έχει πόσο καιρό γνωρίζεστε και οι συνθήκες που σας έφεραν κοντά. Εξάλλου ο χρόνος δεν κάνει τον κολλητό, αλλά οι στιγμές που έχετε περάσει μαζί.
Τι γίνεται όμως όταν οι φιλικοί δεσμοί αγγίζουν από ένα σημείο κι έπειτα την υπερβολή; Όταν ξεπερνούν τα όρια της υγιούς σχέσης, δημιουργώντας ένα πέπλο συναισθηματικού εκβιασμού; Ο τελευταίος δημιουργείται συνήθως όταν ο ένας φίλος θέτει στον άλλον συγκεκριμένα όρια, περιμένει μια ορισμένη στάση και συμπεριφορά και του ζητάει να προβαίνει σε πράξεις που μπορεί να μην τον εκφράζουν προκειμένου να νιώθει ο ίδιος ικανοποιημένος. Ο συναισθηματικός εκβιασμός του τύπου «αν δεν κάνεις αυτό που σου ζητάω, δεν είσαι κολλητός!» δείχνει πως περιμένεις κάτι συγκεκριμένο απ’ τον κολλητό για να συνεχίσεις να τον έχεις στη ζωή σου. Το αν είσαι καλό και έμπιστο φιλαράκι δε θα το επιβεβαιώσει κανένα χατίρι που θα κάνεις, επειδή ένιωσες υποχρεωμένος απ’ τη συμπεριφορά του άλλου.
Με τους φίλους πρέπει να είσαι ο εαυτός σου. Δε θα σου επιβάλει κανείς τι είναι πρέπον και τι όχι, τι οφείλεις να κάνεις στα πλαίσια της συγκεκριμένης σχέσης προκειμένου να κρατηθεί. Εξάλλου το να έχουμε βρει τα κουμπιά του κολλητού και να χτυπάμε στο ευαίσθητο σημείο του προκειμένου να φέρουμε την κατάσταση υπέρ μας ή να αποκομίσουμε προσωπικό όφελος, δείχνει πως η σχέση μας μαζί του δεν είναι ανιδιοτελής και επομένως είναι ως έναν βαθμό επιφανειακή. Το να είσαι ευθύς και να λες αυτό που πιστεύεις μπορεί καμιά φορά να μην είναι αρεστό, αλλά εσύ τουλάχιστον ξέρεις πως είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου και το φιλαράκι σου.
Μπορεί ένα φιλικό πρόσωπο να θέλει να του χαϊδεύεις τα αφτιά και να μη δέχεται τη γνώμη σου απ’ τη στιγμή που είναι αντίθετη με τη δική του. Τότε πιθανότατα για εκείνον να μην είσαι πραγματικός κολλητός ή απλώς να θεωρεί πως το να συμφωνείς συνέχεια μαζί του και να τον ακολουθείς σε όλα, πως το να λες αυτό που θέλει ν’ ακούσει και όχι αυτό που πιστεύεις στην πραγματικότητα είναι χαρακτηριστικό της συγκεκριμένης σχέσης.
Η αληθινή φιλία δεν έχει προϋποθέσεις ούτε γνωρίζει από συμβιβασμούς! Έχει αυθορμητισμό και φυσικά χαρακτηρίζεται από αμοιβαία εμπιστοσύνη και ενδιαφέρον. Στο κάτω κάτω ο ο κολλητός δε χρειάζεται καθοδήγηση για το τι πρέπει να κάνει! Όσο περισσότερα απαιτείς, τόσο λιγότερα θα θέλει να σου δώσει από μόνος του!
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.