Λίγο πριν το πρώτο φιλί η αμηχανία χτυπάει κόκκινο

Είστε στο πάρκο ή σε κάποιο σοκάκι, περπατάτε αμέριμνοι χέρι-χέρι και σε ανύποπτο χρόνο έρχεται κοντά σου, καθώς σε κοιτά αδιάκοπα μέσα στα μάτια. Δεν ξέρεις τι ακριβώς να περιμένεις και πώς θα είναι. Κάτι θέλει σίγουρα, αλλά τι; Δεν πήρε και πολλά δευτερόλεπτα το όλο θέμα, σε φίλησε. Κι ήταν, όπως λέει κι ο Κότσιρας «η πρώτη σας φορά»!

Περίεργο ε; Βέβαια, την όλη φάση τη χαρακτηρίζει η δεσποινίδα αμηχανία. Είναι όμως λογικό, σε όλους μας έχει συμβεί και σε άλλους πόσους ακόμα πρόκειται να συμβεί, οπότε “don’t worry”. Για όλα υπάρχει η πρώτη φορά. Κάθε τι είναι και μια νέα εμπειρία, όπως ακριβώς κι ένα φιλί. Λένε πως κάποιοι φιλούν ωραία. Και φυσικά δεν αναφέρονται στον Ιούδα που φιλούσε υπέροχα. Άλλοι πάλι λένε πως αν ξέρει ο ένας από τους δύο να φιλάει από τη μια εύκολο να αφεθείς και να χαλαρώσεις κι από την άλλη να «μάθεις» το κόλπο.

Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που οι εμπλεκόμενοι αυτού του ερωτικού ειδυλλίου δοκιμάζουν τώρα με τη σειρά τους το μαγικό κόσμο του έρωτα και ενστικτωδώς επιθυμούν να ταξιδέψουν με μάτια κλειστά και χείλη σφραγισμένα; Πώς να είναι άραγε το πρώτο φιλί;! Όλοι λίγο-πολύ έχουμε αναρωτηθεί. Τι κι αν δώσουμε πολλά στο μέλλον, είτε σε αυτή είτε σε επόμενες σχέσεις, το πρώτο πάντα θα ξεχωρίζει. Διότι έχει εκείνα τα γνωρίσματα στα οποία μπορεί να εμπεριέχεται η τρυφερότητα, η αγνή επιθυμία και ο σεβασμός. Όμως από την άλλη, κάλλιστα με ένα φιλί αντιλαμβάνεσαι και λίγο το αμοιβαίο.

Ένα “pause” παρακαλώ εδώ! Στη μεγάλη σας στιγμή, εκείνη του πρώτου σας φιλιού. Αρχικά δεν το πιστεύεις. Σε κάποια φάση σταματά να αιματώνεται ο εγκέφαλος. Αναρωτιέσαι. Τώρα τι γίνεται;! Κι όμως όλα έχουν αλλάξει. Όχι γιατί με ένα φιλί το πρόσωπο που έχεις απέναντί σου υπογράφει συμβόλαιο πάνω σε πάπυρο για αιώνια αγάπη, αλλά γιατί πλέον, είτε είσαι έφηβος είτε ενήλικος περνάς σε μια άλλη φάση της ζωής σου.

Έπεται η συνέχεια. Το λοιπόν, φιληθήκατε. Ίσως να το πρόσωπο να μη δείχνει τόσο ντροπαλό ή αμήχανο, ακόμα κι αν στην πραγματικότητα είναι. Εν αντιθέσει με σένα που έχεις κοκκινίσει ως τα αφτιά ή δεν μπορείς να αρθρώσεις λέξη -συνήθεις εκδηλώσεις είναι άλλος! Προσπαθείς να δείχνεις ψύχραιμος, ενώ την ίδια στιγμή η ησυχία στην ατμόσφαιρα είναι χαρακτηριστική. Βλέπεις, τα μάτια προδίδουν όσα οι φθόγγοι θέλουν να κρύψουν. Υπάρχει η πιθανότητα να θελήσετε να το επαναλάβετε. Αν το αισθανθείς, μην το λησμονήσεις και κάνε το. Αν αυτό που πράττουμε ή έστω που το σκεφτόμαστε, το επιθυμούμε πραγματικά, δεν μπορεί να είναι λάθος! Έπειτα, να θυμάσαι πως είναι προτιμότερο να αναιρέσεις κάτι που έκανες παρά να μετανιώσεις για κάτι που δεν έκανες ή που δεν προσπάθησες καν. Χμ, για σκέψου το λιγάκι.

Κάποιος «πρέπει» να κάνει την πρώτη κίνηση. Κι όταν λέμε πρέπει, δεν εννοούμε ότι επιβάλλεται σαν καταναγκαστικό έργο ούτε ότι πρέπει να γίνει από υποχρέωση. Ουσιαστικά, το νιώθεις πως με κάποιο τρόπο θέλεις να έρθετε πιο κοντά. Ίσως ένα άγγιγμα στον ώμο μετά το φιλί, λίγο να ανοίξουν τα χέρια και βρεθήκατε αγκαλιά. Δε χρειάζονται περιττά λόγια και ενδοιασμοί δε χωράνε! Η αγκαλιά είναι ένας τρόπος έκφρασης συναισθημάτων που ανάλογα την περίπτωση μπορεί να λειτουργεί και ως δικλείδα ασφαλείας. Διπλοκλειδώνει ό,τι αρχίζει εσωτερικά να ανθίζει που δεν είναι άλλο παρά το λέλουδο του έρωτα. Σαν ένα κλειδί που «ανοίγει» την θύρα του εσωτερικού κόσμου δύο ανθρώπων και γκρεμίζει το αόρατο τείχος ανάμεσά τους. Δε «σπάει ο πάγος » απλώς, αλλά ανεβαίνουν και οι παλμοί της καρδιάς.

Δε γίνεται να μείνετε έτσι αγκαλιά για πάντα -αν και θα το ευχόσασταν-, βράδιασε πια. Ώρα για επιστροφή στο σπίτι και στην πραγματικότητα! Τώρα πια έχετε έρθει πολύ πιο κοντά. Τα βλέμματα με νόημα ζητούν ένα ακόμη τρυφερό φιλί και τώρα η γλώσσα ξέρει καλύτερα λιγάκι πώς να κάνει τα δικά της. Λίγο πριν τελειώσει αυτή η βραδιά γίνατε ζευγάρι. Δίχως κουβέντες πολλές είπατε τα πάντα. Η γλώσσα του σώματος, εκείνο το χτυποκάρδι που δε λέει να κάτσει φρόνιμα, βροντοφωνάζει περήφανα πως «έδεσε το γλυκό!». Με τις υγείες σας!