Ο κάθε άνθρωπος δεν είναι μισός, είναι ολόκληρος. Δεν υπάρχει «το άλλο μισό» σε αυτόν τον κόσμο. Είναι ολοκληρωμένος ο άνθρωπος, δημιουργεί κάποια χαρακτηριστικά του, ανακαλύπτει τον εαυτό του όσο μεγαλώνει κι ανάλογα τα ερεθίσματα που μπορεί να έχει σε συνδυασμό με τη γενικότερη γνώση και παιδεία του, διαμορφώνει το χαρακτήρα του.

Σημαντική η στιγμή που ένας άνθρωπος θ’ αντιληφθεί -ίσως να ‘ναι και στην εφηβεία η στιγμή αυτή- πως σημασία έχει η ουσία των πραγμάτων και πως οι ανθρώπινες σχέσεις είναι τόσο περίπλοκες όσο και σημαντικές. Η αυτογνωσία, κοινώς το «γνώθι σ’ αυτόν», σύμφωνα και με τον αρχαίο φιλόσοφο Σωκράτη είναι το παν. Το να γνωρίζει κανείς την αξία του, να αναγνωρίζει τα ελαττώματά του και να επιθυμεί να γίνει καλύτερος, χωρίς να συναγωνίζεται τους άλλους, αλλά τον ίδιο του τον εαυτό του είναι μεγάλη αρετή. Θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς γιατί να το κάνει αυτό;! Δεν υπάρχει μόνο μία απάντηση σε αυτό το ερώτημα.

«Γνώρισε τον εαυτό σου», έλεγε ο Σωκράτης . Πόσες πτυχές έχει ο άνθρωπος που όσο μεγαλώνει συναντά κι ανακαλύπτει διαρκώς νέες. Είναι οι λεπτομέρειες που διαφέρουν στους ανθρώπους. Ο έρωτας πηγάζει από τον εσωτερικό κόσμο και κάποιες φορές δεν είναι παρά εγκεφαλικός, δεν ακουμπά ούτε επιθυμεί το σώμα κι όμως αγγίζει τα πάντα. Υπάρχει μια νοητή γραμμή που ενώνει δύο ανθρώπους, κι αυτή δεν είναι άλλη από την επικοινωνία τους. Ο τρόπος σκέψης του καθενός μπορεί να ‘ναι διαφορετικός, όμως μέσα από την αλληλεπίδραση ενώνονται δύο διαφορετικοί κόσμοι. Δεν είναι μισός ο άνθρωπος. Υπάρχουν μονάχα κάποιες μικρές εσοχές και ορισμένα κενά που έρχονται και κουμπώνουν στο «μαζί».

Η ζωή του καθενός και η πορεία του δεν οφείλεται σε άλλα πρόσωπα. Σε μια κρίσιμη στιγμή όσοι κι προσπαθήσουν να προσφέρουν στήριξη μονάχα δύναμη και κουράγιο δανείζουν για την εκκίνηση της μάχης που μόνος ο άνθρωπος θα δώσει. Ένας χωρισμός, μια απώλεια, αλλάζουν τον άνθρωπο. Μαθαίνει πως έχει κι άλλη αντοχή μέσα του να προχωρήσει. Χρειάζεται κι ο πόνος για να ωριμάσει ο άνθρωπος, διαφορετικά πώς θα σιωπά στην υπεροψία και στην ιδιοτέλεια; Όταν δίνει κάποιος αυτό ό,τι παραπάνω διαθέτει, χωρίς αντάλλαγμα, αλλά επειδή με αυτόν τον τρόπο νιώθει καλά πώς να μην είναι ευτυχισμένος πρώτα μόνος κι έπειτα μέσα σε μια σχέση; Δεν έχει ανάγκη να ζητάει από τους άλλους για να καταφέρει να νιώσει όλα όσα ήδη διαθέτει εσωτερικά. Η αυτογνωσία βοηθά τον άνθρωπο να πράττει λελογισμένα και αντικειμενικά σωστά. Είναι ειλικρινής ο άνθρωπος αυτός απέναντι στον εαυτό του κι έπειτα στους άλλους. Επιθυμεί αυτό που αντανακλά από την ψυχή στα μάτια του να το δει γύρω του και γι’αυτό και το δημιουργεί. Δε χρειάζεται κοπλιμέντα και λόγια πολλά κι ανούσια. Έχει ενσυναίσθηση. Επιδιώκει την ηρεμία της ψυχής, τον έρωτα του νου, αυτόν που διαρκεί.

Ο έρωτας ο αληθινός δεν έχει σχέση με το εφήμερο, δεν μπλέκεται με πολλά χέρια. Είναι στο μυαλό κι όχι στην ηδονή πολλών συντρόφων. Η ισορροπία του ανθρώπου σε όλες τις μορφές της, τον οδηγεί σε ένα ασφαλές μονοπάτι στη ζωή. Το να ξέρει κάποιος σε τι διαφέρει από τους υπόλοιπους και πως είναι μοναδικός σε κάθε λεπτομέρεια, του ανοίγει τον δρόμο για να γνωρίσει τους ανθρώπους που του ταιριάζουν. Δεν είναι τυχαίο πως με βάση το χαρακτήρα του, ο καθένας τραβά και τον αντίστοιχο μαγνήτη κοντά του.

Συντάκτης: Ελένη Μασσαρά
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.