Οι παλιές αγάπες πάνε όπου εμείς αποφασίσουμε

Όταν μια σχέση κάνει τον δικό της κύκλο, μαζί με το πρόσωπο που ήμασταν δε χάνονται κι όλα όσα αισθανθήκαμε. Οι στιγμές που βιώσαμε και το γεγονός ότι μέσα από αυτόν το δεσμό αλλάξαμε θα συνεχίσουν να μας συντροφεύουν. «Την αγάπη την νιώθεις όταν τη δίνεις», λέει ο ψυχολόγος Ε. Ελευθεριάδης κι αυτό που αισθάνεσαι δε γίνεται πολλές φορές να φύγει! Εξάλλου νιώθεις γεμάτος και καλά με τον ίδιο σου τον εαυτό, όταν δεν είσαι υποχρεωμένος να κάνεις στην άκρη συναισθήματα που αυθόρμητα έρχονται στην επιφάνεια, όταν δεν τα καταπιέζεις να κρυφτούν, ώστε να μην ξέρεις ούτε εσύ ο ίδιος ότι υπάρχουν. Οι παλιές αγάπες δε φεύγουν από τη μνήμη μας, ίσως με το πέρασμα του χρόνου ξεθωριάζουν σαν παλιές οικογενειακές φωτογραφίες, μα πάντα κάτι μένει!

Οι άνθρωποι που πέρασαν από τη ζωή μας είχαν κάτι να μας διδάξουν, κάτι να μας προσφέρουν. Πρώτα απ’ όλα μας απέδειξαν πως ακόμη κι αν κάτι δεν πάει όπως ενδεχομένως είχαμε φανταστεί, αν δεν κρατήσει και πρέπει να πέσουν τίτλοι τέλους, εμείς ποτέ δε μένουμε κενοί συναισθηματικά. Υπάρχουν αποθέματα αγάπης και μπορούμε να δώσουμε τόσα και περισσότερα σε επόμενους ανθρώπους που θα έρθουν στη ζωή μας. Φυσικά και υπάρχουν φορές που είμαστε λυπημένοι κι απογοητευμένοι, αφού στην τραμπάλα της ζωής η ισορροπία έχει και ups και downs. Πού πάνε εν τέλει αυτές οι παλιές αγάπες; Μένουν μέσα μας, να μας θυμίζουν πόσο ωριμάσαμε και πώς εξελιχθήκαμε από έναν εαυτό πιο ατίθασο και άμαθο σε έναν συναισθηματικά βαθύ άνθρωπο με ουσιαστικές επιθυμίες.

Συνήθως με έναν μαγικό τρόπο επαναφέρουμε στη μνήμη μας συχνότερα στιγμές που μας χαρίζουν γλυκές ρυτίδες χαμόγελου στο πρόσωπο. Σπάνιες εκείνες οι φορές που θα σκεφτούμε σκηνικά και λόγια βαριά που ειπώθηκαν, καβγάδες, εντάσεις, άσχημες στιγμές που μας χάλασαν. Αν αναλογιστούμε όμως το γεγονός πως οι σκέψεις μας τις περισσότερες φορές είναι συνειδητές, οφείλουμε να παραδεχτούμε πως εκεί που εμείς θέλουμε κατευθύνουμε και τις αναμνήσεις μας, αφού πια περί αναμνήσεων πρόκειται.

Οι παλιές αγάπες δεν έχουν κάποιον συγκεκριμένο προορισμό. Πάνε εκεί που εμείς θα αποφασίσουμε. Άλλες θα ‘ναι γλυκιές αναμνήσεις, άλλες θα τις κρύψουμε και θα κάνουμε κι εμείς οι ίδιοι πως δεν υπήρξαν ποτέ. Γι’ άλλες θα μιλάμε σε φίλους και επόμενα αμόρε και για κάποιες δε θα θέλουμε να μιλήσουμε ούτε στον ίδιο μας τον εαυτό. Κάθε παλιά αγάπη και μια μοναδική ιστορία, διαφορετική απ’ όλες τις άλλες. Το πού θα καταλήξει, το ξέρουμε και το αποφασίζουμε, μονάχα εμείς.

Μόνο σαν περάσει ο καιρός θα καταλάβουμε. Κάποια συναισθήματα δεν παύουν να υφίστανται με το πέρασμά του. Άλλα αλλάζουν, κάποια φθίνουν και μερικά γιγαντώνονται. Πάντα ζητάμε και αναμένουμε πως θα ‘ρθει κάτι καλύτερο στο μάλλον. Όμως κάτι μένει από τα παλιά, ανεξίτηλα χαραγμένο, να μας θυμίζει καταστάσεις που δε θέλουμε να επαναλάβουμε, λάθη που εμείς οι ίδιοι κάναμε, στιγμές όμορφες που όμοιές τους θα θέλαμε να ξαναζήσουμε. Γι’ αυτό δική μας η απόφαση πού θα πάει κάθε μας παλιά αγάπη.