Ένας άνθρωπος με φαντασία ισχυρή, δε θα μπορούσε παρά να ζει σε ένα δικό του σύμπαν, το οποίο συμβαδίζει μεν με όσους συμβιώνει, αλλά είναι και ταυτόχρονα αυστηρά προσωπικό. Όταν τώρα έρχεται και ο εκρηκτικός συνδυασμός της φαντασίας με εκείνον του ταλέντου, κοινώς όταν πρόκειται για έναν καλλιτέχνη, το σύμπαν αυτό αποκτά υπόσταση και ο άνθρωπος δεν αρκείται στο να το επισκέπτεται μία στο τόσο αλλά θέλει να περνάει εκεί σημαντικό μέρος του χρόνου του.
Αγαπητοί μου, είτε μόνος είτε σε σχέση ο καλλιτέχνης είναι ένα ανεξάρτητο συναισθηματικά αλλά και πρακτικά πλάσμα. Θέλει χώρο γενικά στη ζωή του για να δημιουργεί όλα εκείνα που γεμίζουν το μυαλό του και δεν τον αφήνουν να ησυχάσει. Όλα όσα τον παθιάζουν και τον κάνουν να νιώθει δημιουργικός. Μιλάμε για άτομα που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο ορίζουν κομμάτια του χρόνου τους με βάση τα πάθη τους. Κάνουν τα πάντα για να ξεκλέψουν λίγες μονάχα έξτρα στιγμές και να τις αφιερώσουν εκεί που θέλουν. Μιλάμε όμως ταυτόχρονα για προσωπικότητες που πάνω από την αξία του χρόνου βάζουν μονάχα την αξία των ανθρώπων.
Όσο και αν είναι όμως άτομα χαλαρά και ωραία στην παρέα, έχουν ταυτόχρονα και τις ιδιαιτερότητές τους. Τι γίνεται λοιπόν όταν δύο άτομα που ανήκουν στην κατηγορία των καλλιτεχνών έρθουν κοντά; Πώς θα λειτουργούσε μια τέτοια σχέση και θα άντεχαν άραγε να συμβιώσουν στο ίδιο σπίτι ή θα κατέληγαν να δημιουργούν -καλλιτεχνικά πάντα- μοτίβα με σπασμένα πιάτα και ποτήρια; Η απάντηση παιδιά, όπως και σε όλες τις καταστάσεις που έχουν να κάνουν με έρωτα, ορίζεται καθαρά από τη δυναμική των δύο ατόμων. Είναι στο χέρι του καθένα τους ξεχωριστά και ταυτόχρονα στο πόσα έχουν, αλλά και θέλουν, να προσφέρουν ο ένας στον άλλον.
«Προσφέρω» δε σημαίνει παραιτούμαι από τα θέλω μου, ούτε παραγκωνίζω τα όσα εγώ έχω ανάγκη. «Προσφέρω» σε αυτήν την περίπτωση ίσως σημαίνει κάνω ένα καλό ξεκαθάρισμα με τον σύντροφό μου για το ποια είναι τα όρια και οι συνήθειές μας. Η όλη σχέση, που συχνά καταλήγει φιλική κι ερωτική μαζί, στηρίζεται σε κάποια βασικά κοινά. Ανάλογα τα κοινά αυτά σε ένα ζευγάρι, κρίνονται και οι ισορροπίες που πρέπει να κρατηθούν, μπαίνει ο καμβάς και οι βασικές του αποχρώσεις. Και μετά έρχονται και οι διαφορές να συμπληρώσουν τον πίνακα με τα πιο αντίθετα χρώματα και να παρουσιάσουν έτσι με άρτιο τρόπο το ταπεραμέντο ενός τέτοιου ζευγαριού.
Όταν η τέχνη γίνεται επάγγελμα, τι καλύτερο από το να είσαι με κάποιον που καταλαβαίνει τον τρόπο που λειτουργείς και τα όσα χρειάζεσαι για να δουλέψεις; Η κατανόηση της ανάγκης για προσωπικό χώρο είναι πολύ ευκολότερο να έρθει από κάποιον που τη βιώνει εξίσου. Και ίσως να πρόκειται και για σημείο στο οποίο η αλληλοκατανόηση -που μόνο δυο άτομα του ίδιου χώρου μπορούν να μοιραστούν- μπορεί να γλυτώσει από γκρίνιες και παράπονα, προσθέτοντας πολλούς πόντους στην καλή επικοινωνία και στη χημεία του ζευγαριού.
Ας αναλογιστούμε λίγο, πόσες δεν είναι οι σχέσεις που τελικά δεν ευδοκιμούν λόγω έλλειψης προσοχής κι έλλειψη κατανόησης; Oh dear, φανταστείτε πόσοι άνθρωποι θα τα είχαν καταφέρει αν μοιράζονταν το ίδιο πάθος. Φαντάσου να είσαι με έναν άνθρωπο που του μιλάς για κάτι που αγαπάς και τα μάτια του λάμπουν, όχι μόνο επειδή σε ακούει, αλλά επειδή το αγαπάει κι αυτός! Κοινά ενδιαφέροντα λέγονται και στις σχέσεις κάνουν θαύματα!
Ένας άνθρωπος με φαντασία και πάθος για τέχνη, είτε πρόκειται για τραγούδι, είτε για γραφή, ζωγραφική ή οποιοδήποτε άλλο είδος, διαθέτει ως άνθρωπος και πολλά ακόμη ελκυστικά χαρακτηριστικά για έναν σύντροφο, ιδιαίτερα όταν κινούνται στο ίδιο μήκος κύματος. Η φαντασία δεν περιορίζεται σε έναν καμβά, σε ένα χαρτί ή σε ένα πεντάγραμμο, αντίθετα επεκτείνεται και στον έρωτα, το ρομαντισμό, την ευαισθησία και τελικά την έλξη!
Δεν είναι ελκυστικός ένας άνθρωπος πνευματικά καλλιεργημένος αλλά ταυτόχρονα και ολίγον τι ονειροπόλος; Αν κάποιος φροντίζει με αγάπη την κιθάρα του, πώς θα συμπεριφερόταν άραγε στο πρόσωπο που τον εμπνέει να παίζει; Υπάρχουν άνθρωποι που θεωρούν τα πάντα μετρημένα κουκιά κι επιλέγουν να βλέπουν γύρω τους αριθμούς και ασπρόμαυρα σύνολα, δίχως χρώματα -ψυχρά ή θερμά- και συναισθηματισμούς. Με αυτούς ναι, ίσως και να δυσκολεύονταν να δεθεί μια ψυχή εξ ορισμού πιο ελεύθερη, με εκείνους όμως που μοιράζεται τη θετική ματιά και τον τρόπο που αντικρίζει τον κόσμο, γιατί να έχει πρόβλημα;
Όχι μόνο μπορούν δυο καλλιτέχνες να συμβαδίσουν, αλλά μπορούν και κάλλιστα να αποτελέσουν έμπνευση ο ένας για τον άλλον. Μπορούν ακόμη να αλληλοβοηθηθούν και φυσικά, να δημιουργούν μαζί. Μπορεί η τέχνη να γίνει ο συνδετικός κρίκος που κάθε σχέση χρειάζεται. Και ίσως μία στο τόσο η ένταση των χαρακτήρων να δημιουργεί προστριβές, θα βρουν όμως τον τρόπο να τις ξεπεράσουν και θα είναι τόσο ιδιαίτερος όσο και καθένα από τα δημιουργήματά τους. Γιατί πολύ απλά δυο άνθρωποι που έχουν την ικανότητα να βάζουν τη φαντασία τους στο να δημιουργούν τέχνη, αν το θέλουν μπορούν να τη βάλουν και στο να δημιουργήσουν μια σχέση μοναδική.
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Ρουσσάκη