«Είμαστε αυτό που κάνουμε επανειλημμένα»

Η καθημερινότητα του ανθρώπου αποτελείται από υποχρεώσεις και επιθυμίες. Πρόκειται για επανάληψη δραστηριοτήτων που είτε ευχαριστούν είτε κουράζουν -κάποιες φορές και τα δυο- τον άνθρωπο. Κάθε ον ξεχωριστά έχει διαφορετικές δεξιότητες και επιθυμίες. Άλλες διακρίνονται από την πιο μικρή ηλικία κι άλλες ανακαλύπτονται μεγαλώνοντας. Κατά πόσο όμως έχει κάποιος την ευκαιρία να πραγματοποιήσει τις επιθυμίες αυτές και να εκμεταλλευτεί την κλίση του σε κάποιους τομείς; Σήμερα πιστεύουμε πως έχουμε πολύ χρόνο μπροστά μας να κάνουμε ό,τι θέλουμε. Χρόνο μπορεί να έχουμε, όμως πρέπει να συνειδητοποιήσουμε τι θέλουμε και να τον εκμεταλλευτούμε, ώστε να μην τον αφήσουμε να περάσει.

Ποιος όμως ορίζει τις επιθυμίες και τις υποχρεώσεις στη ζωή; Ο ίδιος ο άνθρωπος. Μπαίνει σε μια διαδικασία να επιλέξει τι θα πράττει καθημερινά. Όλοι οι άνθρωποι -από την πιο μικρή ηλικία- έχουν στο μυαλό τους τη λέξη «όνειρα». Σε πολλές των περιπτώσεων το οικογενειακό περιβάλλον επιβάλλει τον τρόπο με τον οποίο θα ζει ένα παιδί και έμμεσα το κατευθύνει στην επιλογή σχολής χωρίς να λαμβάνει υπόψιν αν του αρέσει ή όχι. Τα χρόνια όμως περνούν και η έτοιμη ζωή, η «τακτοποιημένη» ορισμένων ενηλίκων είναι μονότονη και μοιάζει με καταναγκαστικό έργο! Το ζήτημα δεν μέσω του επαγγέλματός του ο άνθρωπος να εξυπηρετεί απλώς τις οικονομικές του ανάγκες, αλλά να είναι και ευτυχισμένος. Να καλλιεργεί το πνεύμα του, να τον ευχαριστεί η εργασία του και ακόμα κι αν τον κουράζει να νιώθει παραγωγικός και δραστήριος. Είναι γνωστή η φράση «αν αγαπάς αυτό που κάνεις, δε θα χρειαστεί ποτέ να δουλέψεις». Αν το καλοσκεφτεί κανείς η φράση αυτή κρύβει ενδόμυχα μια τεράστια αλήθεια, μα και ολόκληρη φιλοσοφία ζωής. Βέβαια δε γίνονται πάντα όλα όσα θέλει ο άνθρωπος, αλλά είναι πιο πιθανό να συμβούν όσα πραγματικά πιστεύει πως μπορεί να κατορθώσει και δουλεύει προς τη συγκεκριμένη κατεύθυνση.

Ποιος είπε ότι είναι εύκολος ο δρόμος της ζωής; Είναι μεγάλη η μερίδα των ανθρώπων που υπάρχουν, αλλά ουσιαστικά δε ζουν. Η πρώτη σκέψη κάθε πρωί μετά τα απανωτά ξυπνητήρια που χτυπούν επίμονα είναι η δουλειά. Κι ενώ τα μάτια ανοίγουν, το άγχος για τη μέρα που ξεκινά κορυφώνεται. Η ζωή αποτελεί μια σειρά χρονικών διαστημάτων στα οποία ο άνθρωπος πράττει και δρα και το να ενσωματώσει αυτό που τον ευχαριστεί δεν είναι διόλου δύσκολο -θέληση να υπάρχει και ορθός προγραμματισμός. Σημασία δεν έχει ο άνθρωπος να ολοκληρώσει ένα πρόγραμμα σπουδών και να αποκτήσει μερικά έγγραφα που αποδεικνύουν ότι έχει μια ιδιότητα και γνώσεις. Σε όλη του την πορεία θα πρέπει να απολαμβάνει τη ζωή του.

Ο χαρακτήρας του ανθρώπου διαγράφεται μέσα από αυτά που κάνει στην καθημερινότητά του. Ένας άνθρωπος, ο οποίος έχει βάλει στην ζωή του την άθληση, ασχολείται με κάποιο χόμπι στον ελεύθερό χρόνο του και συνάμα απολαμβάνει μια βόλτα, έναν καφέ με τους φίλους πέραν των επαγγελματικών υποχρεώσεων διαφέρει από έναν ο οποίος δεν έχει ενδιαφέροντα και δεν επιθυμεί να αποκτήσει κιόλας. Στην πρώτη περίπτωση ο άνθρωπος είναι πιο ήρεμος, κοινωνικός και καλλιεργεί τον εαυτό του, βελτιώνεται εσωτερικά, σε σύγκριση με τη δεύτερη στην οποία δημιουργείται μια κατάσταση ουδέτερου τρόπου ζωής που ακούει στο όνομα «συμβιβασμός». Το να συμβιβάζεται κανείς δεν είναι πάντοτε κακό, εφόσον όμως έχει προηγηθεί μια προσπάθεια για καλύτερες συνθήκες. Κάποιοι ενώ θα ήθελαν να ζουν πιο ευχάριστα, δεν το κάνουν πράξη. Μένουν οι επιθυμίες τους στα λόγια, σε ένα διάλειμμα κάπου στο γραφείο με συναδέλφους για το πώς η πολλή δουλειά τρώει τον αφέντη! Ο ίδιος, όμως, το επιτρέπει με το να παραμένει άπραγος μπροστά σε κάτι που λαχταρά να κάνει, πείθοντας με τη σκέψη του τον εαυτό του ότι αυτό που επιζητεί δεν μπορεί ή δεν προλαβαίνει να το κάνει εξαιτίας άλλων υποχρεώσεων. Κοινώς, ρίχνει το φταίξιμο αλλού κι όχι στον ίδιο.

Χρειάζεται ο άνθρωπος να αντιληφθεί πως η επιθυμία από την πραγμάτωση είναι ένα «τώρα» δρόμος. Με άλλα λόγια το παρόν που δε θα ξαναυπάρξει ίδιο, αποτελεί κάθε μέρα μια ευκαιρία για να προσπαθήσει κάποιος να αλλάξει τη ζωή του, την καθημερινότητά του λίγο-λίγο αρχίζοντας από σήμερα. Αφού κάθε  «αύριο» που επιδιώκει ο άνθρωπος να βελτιώσει είναι το «σήμερα» που καταβάλει προσπάθεια γι’ αυτό, κάθε μικρή προσπάθεια σε βάθος χρόνου ουσιαστικά μπορεί να αλλάξει όλη τη ζωή. Δεν πατά κάποιος ένα κουμπί και αυτόματα γίνονται τα πάντα ιδανικά, ούτε είπε κανείς πως δε θα υπάρχουν εμπόδια. Μα το κλειδί είναι να δημιουργεί ο άνθρωπος κάθε μέρα και κατά συνέπεια να ζει με όσα επιθυμεί συνδυάζοντας και τις υποχρεώσεις και τις επιθυμίες του. Κι όπως έχει πει και ο αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Αριστοτέλης «είμαστε αυτό που κάνουμε επανειλημμένα. Ως εκ τούτου, η αριστεία δεν είναι πράξη αλλά συνήθεια».