«Έρως ανίκατε μάχαν» ή «Διογένης τον έρωτα είπε σχολαζόντων ασχολίαν»; Όπως και να έχει, ο έρωτας κρύβει στο παρασκήνιό του πολλούς μύθους και μυστήρια. Μυστήρια που έως σήμερα δεν έχουν ειπωθεί με λόγια, αλλά και μύθοι γνώριμοι όπως «το άλλο μας μισό».
Είναι πολλές φορές που έχουμε πιάσει τον εαυτό μας όταν νιώθουμε αυτό το συναίσθημα, να κάνει σενάρια εξέλιξης. Με αυτό τον τρόπο δε δίνουμε ζωή σε αυτό που διαδραματίζεται, αλλά υποσυνείδητα κάνοντας σενάρια σταματάμε τη διάρκεια αυτού. Άλλες φορές επειδή δεν έχουν αυτά τα σενάρια την επιτυχία που έχουμε σχηματίσει στο μυαλό μας κι από την άλλη είναι σαν να θέτουμε σε προγραμματισμό μια φάση της ζωής μας. Ο προγραμματισμός, βέβαια, στα συναισθήματα, έχει μεγάλο συντελεστή αποτυχίας είτε αυτό λέγεται έρωτας, είτε χαμόγελο.
Δεν είναι μόνο τα σενάρια όμως που έχουμε να αντιμετωπίσουμε αλλά και οι φορές που τοποθετούμε τον εαυτό μας σε ένα στρατηγικό πλάνο προσέγγισης ή εξέλιξης μέσα στον έρωτα. Το μεγάλο χαρτί ή με άλλα λόγια το 10 το καλό που μας κατευθύνει σε θετικές καταστάσεις είναι ο αυθορμητισμός. Η έννοια αυτού μάς οδηγεί τις περισσότερες φορές σε μονοπάτια θετικών αποτελεσμάτων και μας δίνει τη δυνατότητα να απολαύσουμε κάθε δευτερόλεπτο από αυτήν τη στιγμή. Επίσης σημαντικό, είναι να αποκλείσουμε όλα αυτά τα προαπαιτούμενα και τα όρια που μας κρατάνε πίσω.
Για παράδειγμα το «από ποτέ μέχρι πότε», ακόμα και το «δε γίνεται να είναι αληθινό επειδή θα έχει άλλο σκοπό από μένα». Εντάξει stop, ας κλείσουμε το βιβλίο στο μυαλό μας κι ας διαγράψουμε όλα αυτά που ξέραμε ως σήμερα. Είμαστε σοβαροί; Όρια και προαπαιτούμενα στον έρωτα; Ξεκινάμε από τα βασικά. Αν είναι να ακολουθήσουμε το κλισέ, ας πάμε με το πιο ωραίο: «Ζούμε σαν να έχουμε μόνο το σήμερα». Ωραία νομίζω μέχρι εδώ το έχουμε, τι λέτε να πάμε ένα στάδιο παρακάτω;
Ας καταργήσουμε εντελώς, έτσι γι’ αλλαγή, τους μύθους γιατί μας μπλοκάρουν κι όταν περνάμε όμορφα και το νιώθουμε, να μην τους έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας. Διότι όταν δε συμβαδίζουμε με αυτούς, νομίζουμε ότι κάτι κάνουμε λάθος και τα καταστρέφουμε όλα λόγω των σκέψεων που στην τελική δε στέκουν καν. Κλισέ ακόμα, είναι και οι καταστάσεις που σχηματίζουμε στο μυαλό μας μέσα από τους μύθους που μας περνούν, όπως τα λουλούδακια και οι πεταλούδες ή τα ηλιοβασιλέματα.
Ο έρωτας είναι κυνικός εραστής πού πηγάζει μέσα από την καθημερινότητα, άλλοτε ντυμένη στα μαύρα κι άλλοτε στα λευκά. Το μόνο πράγμα που θέλει προσοχή, είναι το πώς θα το δείξουμε στον άνθρωπο που θέλουμε. Εννοώντας πώς θα του τραβήξουμε την προσοχή. Αυτό, τόσο για να μην πανικοβληθεί από την ποσότητα των συναισθημάτων αλλά κι άλλο τόσο για να δημιουργήσουμε μια μεταβατική γέφυρα στο επόμενο στάδιο που δεν είναι άλλο από την πραγματική εκδήλωση αυτού του συναισθήματος. Οπότε, τα βγάζουμε όλα από το μυαλό μας· από τα όρια έως τις στρατηγικές κι απλώς δίνουμε τη ζωντάνια που πρέπει σε έναν απλό συνδυασμό με αυθορμητισμό που γεννιέται από τη συγκυρία και τη στιγμή. Πώς; Απλώς παίρνοντάς το απόφαση.
Ο έρωτας δημιουργείται από ένα κουβάρι τυχαίων στιγμών που δε δημιουργούμε εμείς αλλά δημιουργούνται μόνες τους. Ας κρατήσουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας ότι κανένας άνθρωπος και καμία εμπειρία δεν μπορεί να μας δασκαλέψει για μια τέτοια κατάσταση ζωής. Πάντα θα υπάρχει κάτι νέο να μάθουμε, κάτι τρελό που πάντα θα συμβαίνει για πρώτη φορά.
Συντάκτης: Λεωνίδας Αρχόντης
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
