Τι συνέβη στην Britney;

It’s Britney Bitch…

Τι φάση με τη Britney όμως; Τα τελευταία νέα λένε για το κίνημα #freebritney και τη δικαστική διαμάχη προκειμένου να απαλλαγεί από τη νομική κηδεμονία του πατέρα της. Έχει γίνει αρκετό σούσουρο με αυτό, ωστόσο για να πειστείς γράψε μια στιγμή τη λέξη conservatorship στο γκούγκλι και δες τα αποτελέσματα. Φωτογραφίες της Britney παντού. Πρόκειται για μια ιστορία που ξεκίνησε από το 2008 ύστερα από τη νοσηλεία της Brit (είμαστε φίλες μπορώ να τη λέω Brit) σε ψυχιατρική κλινική. Τότε κρίθηκε απαραίτητο να οριστεί ένας νομικός κηδεμόνας προκειμένου να προστατέψει τη Brit από τον εαυτό της τόσο όσον αφορά την προσωπική της ζωή αλλά και την επαγγελματική (και την περιουσία της εδώ που τα λέμε).

Θα διαβάσεις πάρα πολλά άρθρα επί του θέματος, άλλα παίρνουν θέση άλλα είναι λίγο πιο κατατοπιστικά ως προς τα γεγονότα, με σάλτσες ή χωρίς. Παίζει και ένα ντοκιμαντέρ, το έκτο επεισόδιο από New York Times Presents. Θα σε βάλω στο κλίμα ευθύς αμέσως πρώτα παραθέτοντας τα γεγονότα ως γεγονότα:

Αρκετά πριν το άλμπουμ “Baby one more time” με το ομώνυμο hit και συγκεκριμένα το 1992 έκανε την εμφάνισή της στο Mickey Mouse Club (κάτι σαν το δικό μας Disney Club με Λυκούργο-Καρολίνα, αλλά αρκετά διαφορετικό κιόλας) μαζί με Timberlake, Aguilera, Gossling και Russel.

-Το 1999 έγινε το μπαμ με το “Baby One More Time” και το “Oops I did it Again”. Και λέω μπαμ, γιατί μέσα σε έναν χρόνο πούλησε 10 εκατομμύρια κόπιες. Δις πλατινένια λοιπόν σε ηλικία 18 ετών Κάνω ένα time skip γιατί ειλικρινά δε χωράει ένα άρθρο μόνο για να σου παραθέσω έστω και με τίτλους την πορεία της. Ωστόσο αρκεί -και το ξέρεις ήδη- να πούμε πως πάνω κάτω ό,τι άγγιζε ήταν χρυσός.
Το 2002 χωρίζει με τον Timerlake ο οποίος κάνει τον χωρισμό τους τραγούδι (Cry me a river) και λίγο-πολύ έφτιαξε την ιστορία από τη δική του πλευρά μέσω του βίντεο κλιπ του κομματιού.

-2004 με 2006 αρραβωνιάζεται με τον Kevin Federline (χορευτής διάσημος- δεν τον ήξερα αλλά τον έμαθα, λόγω της Britney) κι αποκτούν δύο γιους. Ήταν το διάστημα που έκανε ένα διάλειμμα για να επικεντρωθεί στην οικογένειά της.

-Το 2006 παπαράτσι τη φωτογραφίζουν να οδηγεί με τον γιο της Sean στην αγκαλιά της. Προφανώς κι ακολούθησε σκηνικό «κάψτε τη μάγισσα» καθώς και η επικοινωνιακή προσπάθεια διόρθωσης του image της με την ατάκα “My baby is my religion”.

-Το 2007 παίρνει διαζύγιο από τον Κέβιν που κατέληξε σε κοινή επιμέλεια των δύο γιων τους. Την ίδια χρονιά μπήκε για μια βραδιά σε κλινική αποτοξίνωσης ενώ το επόμενο βράδυ ξύρισε το κεφάλι της (μόνη της) σε κομμωτήριο του LA. Και στη συνέχεια ήρθαν στο φως της δημοσιότητας φωτογραφίες με την ίδια να ορμάει στο αυτοκίνητο ενός παπαράτσι με μια ομπρέλα. Λίγο καιρό αργότερα μπήκε πάλι σε κλινική αποτοξίνωσης για μερικές εβδομάδες και στη συνέχεια, τον Οκτώβρη του ίδιου έτους, έχασε την επιμέλεια των παιδιών της. Οι λόγοι δε γνωστοποιήθηκαν.

-Το 2008 ορίστηκε ο πατέρας της ως νομικός κηδεμόνας της. Η νομική κηδεμονία διαρκεί έναν χρόνο, ωστόσο έως και τον Σεπτέμβρη του 2020 ο πατέρας της παρέμενε νομικός κηδεμόνας της. Δηλαδή διαχειριστής προσωπικών και επαγγελματικών αποφάσεων καθώς και περιουσίας.

-Το 2019 ύστερα από ανακοίνωσή της πως θα αποσυρθεί από το performing για οικογενειακούς λόγους, γεννήθηκε το κίνημα #freebritney μέσα από το podcast Britts Gram. Τη γέννηση του κινήματος πυροδότησε τηλεφώνημα κατά τη διάρκεια της εκπομπής από άτομο της νομικής ομάδας της Britney. Η πληροφορία αφορούσε το ότι η Britney κρατούνταν παρά τη θέλησή της εσώκλειστη με εντολή του πατέρα της και ότι η νομική της κηδεμονία θα έπρεπε να έχει τελειώσει το 2009. Να σημειωθεί πως όλο αυτό ακολούθησε η δεκαπενθήμερη πλήρη απουσία της από τα σόσιαλ μίντια, η οποία προβλημάτισε τους φανς της.

Αφού λοιπόν σού παρέθεσα ωμά στοιχεία, που μπορείς να βρεις κι εσύ και ο καθένας online- θα ονομάσουμε το μέχρι τώρα κομμάτι «πρακτικό». Τα πρακτικά, οι τίτλοι και οι επικεφαλίδες. Τα γεγονότα χωρίς πώς, πού και γιατί. Θα συνεχίσουμε με τα υποκειμενικά στοιχεία. Την ερμηνεία και τον κοινωνικό χαρακτήρα των γεγονότων. Γιατί στο τέλος-τέλος μιλάμε για άνθρωπο. Καμιά φορά το ξεχνάμε- ειδικά όταν πρόκειται για διασημότητες.

Έχουμε ένα κορίτσι ταλαντούχο από μια επαρχιακή πόλη των ΗΠΑ που θέλει να κυνηγήσει το όνειρό της και να γίνει σταρ. Κι έτσι έγινε. Ξέρω κάποιους πολύ σκληρούς μεταλλάδες που το κουνάνε με το hit me baby one more time. Από zero to hero μιλάμε για 20 εκατομμύρια δίσκους ως πρώτη επιτυχία. Και δεν είναι ότι καβάλησε κάποιο κύμα της εποχής. Μιλάμε για μια περίοδο, που όχι σόσιαλ μίντια, (σκούπησε ένα δάκρυ η Gen Z) αλλά παίζει και να νοικιάζαμε βιντεοκασέτες από το βίντεο κλαμπ της γειτονιάς. Είναι η περίοδος που μεσουρανούν τα boy bands των backstreet boys, Nsync. Αφίσες στους τοίχους έρωτες πλατωνικοί και τέτοια. Και ήρθε η Britney και δίπλα από την αφίσα του Lance Bass μόστραρε πλέον και η αφίσα της Britney. Τα 13χρονα της εποχής πέρα από έναν πλατωνικό έρωτα είχαν κι ένα είδωλο.

Ωστόσο, χωρίς να θέλω να σαστίσω κανέναν, δε βρισκόμασταν τότε σε μια εποχή που θα πρόσεχε κανείς τι θα πει και πώς θα το πει. Η έννοια του πολίτικαλ κορέκτνες ήταν παντελώς άγνωστη τότε. Τα περιοδικά μπορούσαν κυριολεκτικά να γράψουν τον πιο σεξιστικό τίτλο και να μην κυλάει δάκρυ. Κι έτσι έγινε. Η Britney έγινε αποδιοπομπαίος τράγος για όλες τις «Κάρεν» σαν μια αντιφατική εικόνα για τα έφηβα κορίτσια. Δε γίνεται να είσαι teenager και γυναίκα ταυτόχρονα. Πόσο μάλλον να ντύνεσαι σέξι, ούσα τραγουδίστρια και περφόρμερ. Ψιλά γράμματα για τότε αυτά. Έσκασε και το σκάνδαλο με τον Κλίντον και τούς πήρε όλους η μπάλα. Τις πήρε μάλλον. Ο Κλίντον κεράτωσε αλλά η Λεβίνσκι την πλήρωσε το ίδιο σκληρά. Αλλά αυτό ήταν το ρεύμα τότε. Ήταν αρκετά εύκολο να δείξεις με το δάχτυλο. Κι ο κόσμος διψούσε για σκάνδαλο.

Τι σχέση έχει η Britney όμως με όλα αυτά; Πέρα από ένα pop είδωλο, ταυτόχρονα αποτελεί και μια τραγική φιγούρα του πόσο μπορεί το σκατό να χτυπήσει ανεμιστήρα για χάρη του ίματζ. Και τι θέλει το ίματζ αυτό; Την ποπ σταρ που απευθύνεται σε 13χρονα να είναι αγνή κι ανέγγιχτη. Μέχρι και σε συνέντευξη τύπου τη ρωτούσαν αν είναι παρθένα. Το πόιντ είναι ότι τα μόνα συστατικά που ξέρω για τα τέλεια κορίτσια είναι αυτά για τα powerpuff girls- δηλαδή ζάχαρη, μπαχαρικά και πολλά γλυκά. Επομένως, έχει ξεκινήσει ήδη μια μάχη για το ίματζ της. Τι θέλει να βλέπει ο κόσμος βέρσους πώς βιώνει ήδη η Britney τον μεταβατικά ενήλικο εαυτό της πάνω σε ένα τεράστιο κύμα επιτυχίας. By the way, η εικόνα είναι μεταβλητή, ακόμη και στην πραγματική ζωή. Ή μάλλον, ειδικά στην πραγματική ζωή. Η τέχνη εξάλλου είναι μίμηση της ζωής. Μια υπερβολή ή αντίθεση, μια φυγή, ωστόσο τη μιμείται. Πώς λοιπόν θα περίμενε κανείς μια γυναίκα πλέον να υποκρίνεται την έφηβη προκειμένου να ικανοποιήσει το κοινό της;

Τι συνέβη λοιπόν στο αθώο κορίτσι που κυνήγησε το όνειρό του; Μεγάλωσε παιδιά. Το κατέκτησε το όνειρο κι όχι απλώς άγγιξε την κορυφή. Έμεινε εκεί, ίσως περισσότερο από κάθε άλλον. Και πέρα από τον κύκλο της που έτρωγε ψωμάκι -και καλά έκανε κι εσύ το ίδιο θα έκανες και η Ράνια θα έτρωγε με χρυσά κουτάλια- ψωμάκι έτρωγαν κι όλοι όσοι τήν τριγύριζαν άμεσα ή έμμεσα. Και συνεχίζω σχετικά με την εικόνα γιατί μέσα στην όλη ιστορία γιατί είναι πράγματι το θέμα προς συζήτηση. Η Britney ήταν και είναι ένα πολύ πολύ ακριβό προϊόν. Παράλληλα οι άνθρωποι πολλές φορές διψάμε για αίμα. Έχουμε μέσα μας τόσο το καλό όσο και το κακό κι απολαμβάνουμε να βλέπουμε αυτοκρατορίες να γεννιούνται αλλά και να πέφτουν. Δεν είναι ότι προσπάθησε κάποιος να ρίξει την Britney από τον θρόνο της. Τουλάχιστον όχι απ’ όσο μπορείς κι εσύ κι εγώ να μάθουμε. Αλλά είναι εξόφθαλμο το πόσοι άνθρωποι επωφελήθηκαν από τη σκοτεινή πλευρά της ιστορίας. Ίσως πολλοί περισσότεροι από όσους θα το είχαν κάνει αν δεν είχε συμβεί τίποτα. Έχει συζητηθεί έντονα το θέμα ψυχικής υγείας όσον αφορά τη Britney. Κι ειλικρινά μάλλον δε θα μάθουμε ποτέ τι ισχύει και τι όχι.

Επιστρέφοντας τώρα στο φλέγον ζήτημα της εποχής, για τη νομική κηδεμονία, ψαχούλεψα λίγο και βρήκα ότι νομικός κηδεμόνας σημαίνει ότι επειδή εσύ είσαι ανίκανος να πάρεις αποφάσεις για τη ζωή σου, θα τις παίρνω εγώ για σένα. Η ανικανότητα αυτή φωτογραφίζει περιπτώσεις ασθένειας ή αναπηρίας, ενώ στο ντοκιμαντέρ θα δεις ότι συχνά αναφέρεται σε ηλικιωμένους και γενικά άτομα που είναι εύκολο να εξαπατηθούν. Ο τρόπος για να οριστεί ο νομικός κηδεμόνας είναι, είτε με πληρεξούσιο, είτε να οριστεί ένα μέλος της οικογένειας από μια ανώτατη αρχή (το δικαστήριο φερ’ ειπείν). Στην περίπτωση της Brit δεν είναι απόλυτα ξεκάθαρο το εάν η κότα έκανε το αβγό ή το αβγό την κότα. Αφήνεται να εννοηθεί ότι ήταν κάτι συναινετικό κι από την ίδια, τουλάχιστον για τον έναν χρόνο που θα έπρεπε να ισχύσει.

Δώδεκα χρόνια μετά ο πατέρας της συνεχίζει να είναι ο νομικός της κηδεμόνας. Μέσα σε αυτή την περίοδο η Brit ξαναστάθηκε στα επαγγελματικά της πόδια. Και ξέρουμε για τα επαγγελματικά της πόδια γιατί είναι το μόνο που μπορεί να φανεί τουλάχιστον με γυμνό μάτι. Εμφανίσεις, νέο άλμπουμ και τα ρέστα. Όλα αυτά -μπάι δε γουέι- κανονίσματα του μπαμπά. Ή, τουλάχιστον, έπρεπε να πάρουν την έγκριση του μπαμπά. Μέχρι που κάποια στιγμή σε μια προγραμματισμένη εμφάνιση στο Βέγκας για να ανακοινώσει την έναρξη του νέου της σόου Domination, η Brit εμφανίζεται, κάνει μια περπατάδα στο κοινό και φεύγει. Χωρίς ανακοινώσεις, χωρίς τίποτα. Μια μέρα μετά ποστάρει στο ίνσταγκραμ ότι ακυρώνεται το σόου λόγω κάποιων προβλημάτων υγείας του πατέρα της. “Family comes first” γράφει. Πρόκειται για τα συμβάντα του 2019 που παρατέθηκαν παραπάνω, σχετικά με την απουσία της, την αναστάτωση των φανς, το τηλεφώνημα κι εν τέλει τη δημιουργία του κινήματος #freebritney.

Πρακτικά όμως αυτό που συνέβαινε ήταν ότι δεν ήθελε για νομικό κηδεμόνα τον πατέρα της, αλλά μια ανεξάρτητη αρχή. Δεν είχε σκοπό να συνεχίσει τις εμφανίσεις, όσο νομικός κηδεμόνας παρέμενε ο πατέρας της. Στη συνέχεια, σε μια ακρόαση του 2020 κερδήθηκε κάτι σημαντικό. Μπορεί να μην απαλλάχτηκε από τη νομική κηδεμονία του πατέρα της, πράγμα που κατάφερε μόλις πριν λίγες μέρες, ωστόσο κατάφερε να συμπεριληφθεί στην κηδεμονία μια ανεξάρτητη αρχή- συγκεκριμένα η Bessemer Trust τράπεζα. Προφανώς και τίθεται θέμα εμπιστοσύνης κι άνεσης -ή μάλλον απουσία αυτής- ωστόσο θα περίμενε κανείς να είναι πιο ελαστικά τα πράγματα σε κάποιον που δεν αιτείται άρση της κηδεμονίας, απλώς αλλαγή προσώπου.

Μέσα σε όλη αυτή τη διαδικασία καθοριστικό ρόλο για το awareness έπαιξε το podcast “Britts Gram” το οποίο παρακολουθούσε τη σταρ μέσω των σόσιαλ μίντια, πήρε θέση ενημέρωσε και ενέπνευσε τους θαυμαστές της να συσπειρωθούν μέσω του #freebritney κινήματος. Θέση πήραν και άλλοι στάρζ όπως η Μάιλι Σάιρους και η Πάρις Χίλτον.

Το ρεζουμέ: Δεν είναι εύκολο να βγάλεις συμπεράσματα ξέροντας πάντα μόνο τη μισή ιστορία (στην καλύτερη), ωστόσο θα σε βάλω στο μουντ πάλι με παραβολή. Έστω ότι έχεις μια Χ εικόνα για τον εαυτό σου. Είσαι καλός, μετρημένος και θέλεις να θεωρείσαι πρότυπο. Ωστόσο έχεις και κάποιες μαύρες στιγμές και μούρλιες, γιατί είσαι άνθρωπος. Θα τσακωθείς, θα κλάψεις, θα σε πιάσουν τα νεύρα σου και τα λοιπά. Αν αυτή την εξίσου ανθρώπινη πλευρά νιώθεις συνεχώς ότι πρέπει να την καταπιέσεις για να μη σε δει ο γείτονας και σε παρεξηγήσει -γιατί έχει συνηθίσει να βλέπει τον καλό και μετρημένο που δε φωνάζει ποτέ- τότε έχεις ένα κάπως δύσκολο έργο. Δεν επιτρέπεται να ξεσπάσεις, θα πρέπει να κάνεις μια τεχνητή έκρηξη μέσα σου και να καταπιείς και τα συντρίμμια. Αν δεν κατεβαίνουν, πιες νερό.

Σε μακροεπίπεδο αυτό ακριβώς συνέβη με την Μπρίτνει. Μόνο που τα συντρίμμια ήταν ανάλογα των ερεθισμάτων κι εν τέλει της έκρηξης. Ο γείτονας είμαστε εσύ κι εγώ που απαιτούμε το είδωλό μας να είναι κάπως και στη συγκεκριμένη περίπτωση μια μπάρμπι εικόνα μέχρι τα 40 της. Ταυτόχρονα, για να είναι σταθερή αυτή η εικόνα υπάρχουν πανοπτικοί μηχανισμοί που παρατηρούν, βλέπουν, κρίνουν και διαμορφώνουν το ίματζ έτσι ή αλλιώς. Αναλόγως του τι πουλάει την εκάστοτε εποχή. Και συμβαίνει αυτοί οι μηχανισμοί να υπολειτουργούν κιόλας. Μέσα σε όλη αυτή τη διαδικασία υπάρχουν κι όλοι όσοι βγάζουν το ψωμάκι τους από την ανθρώπινη πλευρά των σταρζ. Γιατί όλοι ξέρουν ότι οι σταρζ δεν κοιμούνται, δεν κλάνουν και δεν τρώνε μπέργκερζ στη μία το πρωί. Αυτό ίσχυε. Τότε. Χωρίς τα σόσιαλ και χωρίς την αυτοπροβολή.

Το πιο σημαντικό σε όλη αυτή την ιστορία, τραγική ή μη, είναι αφενός το ότι μπήκαν στα σκαριά τροποποιήσεις για μια νομοθεσία ασαφή που έχει εργολαβία στη λήψη αποφάσεων και στην ουσία μιλάμε για θέμα τύχης και ποιότητας ανθρώπου ως προς το να μην εκμεταλλευτεί κάποιος μια κατάσταση. Αφετέρου, το ότι αντίστοιχες περιπτώσεις υπάρχουν για πολλές και πολλούς μη-Μπρίτνει τύπους. Μπορεί ο βασικός σκοπός να είναι η προστασία ενός προσώπου, αλλά μέχρι πού φτάνει αυτή η χείρα βοηθείας; Σε ποιο σημείο αρχίζει να γίνεται περιορισμός κι εν τέλει ανελευθερία;

Κλείνω με το εξής: Δες το ντοκιμαντέρ. Αξίζει. Δεν είναι καθόλου ρεπορταζικό, είναι αρκετά τσίζι σε ορισμένα σημεία αλλά το σημαντικότερο σημείο του είναι το εξής: Σε συζήτηση με δικαστικό πάνω στο θέμα της νομικής κηδεμονίας, η δικαστικός τονίζει πως αυτό το πλαίσιο υπάρχει πρωτίστως για τη διασφάλιση των προσώπων πως δε θα εξαπατηθούν. Παράλληλα, τονίζει πως τα πρόσωπα με νομικό κηδεμόνα μπορούν να ζητήσουν να αρθεί η κηδεμονία αρκεί να μπορούν να αποδείξουν ότι είναι ικανά να παίρνουν μόνα τους αντίστοιχες αποφάσεις για τη ζωή τους. Τότε, ο ρεπόρτερ κάνει μια πολύ λογική και σημαντική ερώτηση: «Στα όσα χρόνια βρίσκεστε στο χώρο και σε τέτοιες υποθέσεις, πόσες φορές έχει αρθεί η νομική κηδεμονία;»

«Μηδέν» ήταν η απάντηση της δικηγόρου.