Το πείραγμα χαλάει ή φτιάχνει τελικά το φλερτ;

Μπορεί το πείραγμα να σκοτώσει την οικειότητα σε μια σχέση; Ιδού η απορία. Σίγουρα θα έχεις βρεθεί σε μια άβολη συνθήκη που κάποιος σε τσιγκλάει κι εσύ μέσα σου βράζεις, αλλά προσπαθείς να το παίξεις κουλ και άνετος. Αν όχι, σταμάτα να διαβάζεις αυτή τη στιγμή και απόλαυσε το γεγονός ότι είσαι ακομπλεξάριστος. Οι υπόλοιποι μαζευτείτε να τα πούμε. Πριν να γίνει όμως λόγος για το πείραγμα και το τρολάρισμα σε μία σχέση, θα πρέπει να μιλήσουμε για τον ελέφαντα στο δωμάτιο· το χαρακτηριστικό εκείνο που κάνει τα παραπάνω ανυπόφορα για ορισμένους. Την ευθιξία.

Είναι μονίμως εκεί. Ένα συναίσθημα που περιμένει στη γωνία για να επιβεβαιώσει αυτό που ήδη πιστεύεις, ανεξάρτητα με το τι μπορεί να ισχύει.
Τι την πυροδοτεί; Ένα σχόλιο, ένα πείραγμα, μία λέξη από τον άλλον. Πώς τη βιώνεις; Στενοχωριέσαι και θυμώνεις, δείχνεις δόντια και παλεύεις να διατηρήσεις την αψεγάδιαστη εικόνα που χτίζεις.

Τονίζω το ότι είναι πανταχού παρούσα. Ακόμη και σε καταστάσεις ή συνθήκες που μπορεί να μην είναι καν στον έλεγχό σου. Το ύψος σου για παράδειγμα δεν είναι στον έλεγχό σου. Ωστόσο, ένα καλοπροαίρετο πείραγμα μπορεί να σε φέρει ως εδώ (είδες τι έκανα εδώ ε; σατανικό). Ωστόσο, στα πλαίσια του πολίτικαλ κορέκτνες, θα φέρω ένα άσχετο παράδειγμα μίας συνθήκης που δεν είναι στον έλεγχό σου, για να δεις για τι πράγμα μιλάμε. Να σημειωθεί πως το παράδειγμα είναι παραβολή ενός παππού από ένα ξεχασμένο χωριό της Άνδρου και πάει ως εξής: Ποιος μπορεί να φταίει για το ότι είναι μάπα το καρπούζι;

Έχεις αναλάβει να αγοράσεις ένα καρπούζι για να το φάτε με την παρέα. Στις πρώτες μπουκιές λοιπόν ακούγεται το σχόλιο «Πω, μάπα το καρπούζι που πήρες». Πώς σε κάνει να νιώθεις αυτό το σχόλιο; Μπορείς να παρεξηγηθείς σε σημείο να βρίσεις τον φίλο γιατί πραγματικά πού να ήξερες. Μπορείς επίσης να βρίσεις τον μανάβη και να αποφασίσεις πως δε θα ξαναπάρεις καρπούζι από αυτόν. Μπορείς να στενοχωρηθείς και να το πάρεις προσωπικά, γιατί αγόρασες με τόση αγάπη αυτό το καρπούζι. Μπορείς όμως φιλενάδε και φιλενάδα μου να το αφήσεις το ρημάδι να φύγει. Ειδικά αν ήταν πράγματι μάπα το καρπούζι. Γιατί δεν έχεις κανέναν έλεγχο στην κατάσταση.

Εδώ λοιπόν είναι που προσπαθούμε να ορίσουμε λίγο την ευθιξία. Στο παραπάνω παράδειγμα μπορείς να καταλάβεις ότι στην πραγματικότητα δεν είναι ότι επένδυσες συναισθηματικά στο καρπούζι. Αν λοιπόν ανήκεις σε αυτούς που θα τους τσιγκλούσε ένα τέτοιο σχόλιο, σε μια συνθήκη πάνω στην οποία δεν έχουν κάποιο ιδιαίτερο έλεγχο, τότε βασανίζεσαι λίγο παραπάνω από τους υπόλοιπους.

Η ευθιξία είναι λοιπόν κάτι εγγενές μέσα σου, κάτι που σε χαρακτηρίζει ως άνθρωπο. Δεν είναι κακό ή καλό- είναι αυτό που είναι. Το θέμα είναι πώς τη χειρίζεσαι κι αν αφήνεις ένα χαρακτηριστικό να ορίσει τις σχέσεις σου. Γιατί το συγκεκριμένο μπορεί να το κάνει σε ένα βαθμό. Και όχι με ιδιαίτερα καλό τρόπο. Εξαρτάται βέβαια πάντα από το τι άνθρωπο έχεις απέναντί σου. Ωστόσο, το να είσαι σε μία σχέση που ο ένας από τους δύο δεν τολμάει να πει κουβέντα, καταλαβαίνεις κι εσύ ότι πρόκειται για μία συνθήκη χειρισμού που στερεί ελευθερίες, αυθορμητισμό και εν τέλει δημιουργεί μία επίπλαστη οικειότητα βασισμένη είτε στον φόβο (μην πω κάτι που θα συγχύσει τον άλλον) είτε στο να σε κάνει να αναρωτιέσαι τι σκατά κάνεις με έναν άνθρωπο που σε κάνει να νιώθεις έτσι ώρες ώρες.

Το πείραγμα φιλενάδε και φιλενάδα μου, ειδικά την περίοδο του φλερτ, ή ακόμη και στον πρώτο καιρό μιας σχέσης που παραμένει έντονο, είναι ένας τρόπος επικοινωνίας. Είναι ένας τρόπος να τραβήξεις την προσοχή του άλλου και να δεις αν είναι διαθέσιμος να ασχοληθεί μαζί σου λίγο παραπάνω από το κανονικό. Είναι όπως στο δημοτικό, που νευρίαζες με τον Μανωλάκη που σου κολλούσε καμία τσίχλα πού και πού (τυχαία τα ονόματα και τα γένη) κι έκλαιγες και γκρίνιαζες. Έτρωγε λοιπόν τιμωρία ο Μανωλάκης όλη δική του, μέχρι που κάποια στιγμή σταμάτησε να σε πειράζει. Και κάπως αυτό άλλαξε τη σχέση σας, γιατί είχε δημιουργηθεί και μια ρουτίνα μεταξύ σας: τσίχλα, φωνή, μούτρα, γέλιο, τιμωρία και πάλι από την αρχή. Αλλά κουράστηκε ο Μανωλάκης να τρώει τιμωρίες και κατσάδες. Στο κάτω κάτω, την παρέα σου ήθελε.

Γιατί λοιπόν νομίζεις πως ο ενήλικος Μανωλάκης ή το ενήλικο Κατερινάκι σε κοροϊδεύουν στα 20φεύγα σου παρά κάτι με λίγη παραπάνω άνεση; Επειδή, όταν ας πούμε τρως μακαρόνια, σου πέφτουν τα μισά στο πάτωμα; Γιατί είναι κι αυτός ένας τρόπος να συνδεθείς με τον άλλον. Με τις γκάφες του, τα ελαττώματά του, τις παραξενιές του. Ελαφραίνεις την ατμόσφαιρα με χιούμορ και πείραγμα, ξεκινάς ιστορίες ή αποκτάς ιστορίες που αξίζει να ειπωθούν.

Και μπορείς να συμμετέχεις κι εσύ σε αυτό εάν αφήσεις τον εαυτό σου ελεύθερο. Αν αφήσεις για λίγο στην άκρη την αψεγάδιαστη εικόνα που προσπαθείς να χτίσεις (ό,τι κι αν σημαίνει ψεγάδι για εσένα) αν σε γνωρίσεις και σε αποδεχτείς. Ακόμη και η ίδια σου η ευθιξία σου μπορεί να είναι κάτι το ιδιαίτερο, κάτι που κάνει εσένα να είσαι εσύ. Αποδέξου την και φώναξέ την. Γέλα και καμιά φορά μαζί της. Γιατί αν νομιμοποιήσεις την ευθιξία σου, αν της φερθείς σαν να είναι μια εσωτερική πληγή που προσπαθείς να κρύψεις, τότε δημιουργείς απόσταση από τον πραγματικό σου εαυτό που έχει ανάγκη να σε δείξει όπως πραγματικά είσαι και να συμπορευτεί με ανθρώπους που γουστάρουν αυτό που πραγματικά είσαι.

Γιατί στην πραγματικότητα δεν είναι ούτε το μάπα καρπούζι το θέμα, ούτε κάποιο άλλο ψεγάδι που θεωρείς ότι άφησες να σουλατσάρει ελεύθερο. Το πρόβλημα είναι ότι επενδύεις συναισθηματικά σε πράγματα και καταστάσεις πέρα και έξω από εσένα. Ή μάλλον, για να μη σε αδικήσουμε και εντελώς, επενδύεις λίγο παραπάνω σε αυτά από ό, τι επενδύεις σε εσένα. Όταν έχεις επενδύσει σε εσένα, όταν μπορείς να παραδεχτείς τα κουσούρια ή τις αποτυχίες σου και μάθεις να αγαπάς και τα λάθη σου πέρα από τα σωστά σου, τότε κανένα πείραγμα δε θα είναι αρκετό να καταστρέψει την οικειότητα.  Γιατί κανένα πείραγμα δεν θα είναι αρκετό να καταστρέψει την πραγματικότητα του εαυτού σου.

Μπορεί ένα σχόλιο να ξύσει την επιφάνεια της αψεγάδιαστης εικόνας που θα ήθελες να έχεις, αλλά κακά τα ψέματα, κανείς δεν είναι αψεγάδιαστος. Δέξου την πραγματικότητα, γίνε ένας αντικειμενικός κριτής πρωτίστως του εαυτού σου και στη συνέχεια επέλεξε να σε έχεις στη θέση που σου πρέπει. Στο τέλος της ημέρας δε χρειάζεται να το παίξεις κουλ, γιατί μπορείς απλώς να είσαι.