Ας ξεκινήσουμε με μια παραδοχή που συχνά αποφεύγουμε: το να κολλήσεις με κάποιον δε σημαίνει κι ότι ήσασταν μαζί. Μπορεί να κολλήσεις γιατί κάπως το φαντάστηκες, γιατί -τι να γίνει;- εσύ ερωτεύτηκες ακόμα κι αν η άλλη πλευρά ποτέ δεν ανταποκρίθηκε ή γιατί ο άλλος έμοιαζε με το «ιδανικό» που δεν πρόλαβες ή δεν κατάφερες να αποκτήσεις. Είναι που πολλές φορές ερωτευόμαστε μια ιδέα, μια πιθανή εξέλιξη κι όχι τον ίδιο τον άνθρωπο που έχουμε απέναντί μας κι αυτό αντί να μας κάνει τα πράγματα ευκολότερα, επιεικώς τα δυσκολεύει. Πώς λοιπόν ξεπερνάς κάποιον που δε σου έδωσε την ευκαιρία να τον ζήσεις πραγματικά, να σε απογοητεύσει και εν τέλει να τον απομυθοποιήσεις;
1. Παραδέξου την αλήθεια!
Το πρώτο βήμα είναι να αποδεχτούμε ότι έχουμε κολλήσει κι ότι γουστάρουμε κάποιον με τον οποίο δεν έχουμε μέλλον –ή ακόμα και παρελθόν. Ναι, ναι καλά το κατάλαβες, πρέπει να χωνέψουμε ότι είναι μονόπλευρο κι ότι δεν φταίει το timing, ο ανάδρομος Ερμής ή η κακιά μας τύχη που δεν είμαστε με το αντικείμενο του πόθου μας. Ο λαός λέει ότι όποιος θέλει μπορεί και καλό είναι να το θυμόμαστε κάθε φορά που πάμε να βρούμε μια δικαιολογία για να κουκουλώσουμε κάτω από το «κακό timing» ανασφάλειες, συμπλέγματα ή την προφανή έλλειψη ενδιαφέροντος. Το να είναι μονόπλευρο συμβαίνει αρκετά συχνά, δε χρειάζεται να το δραματοποιούμε και σίγουρα δεν πρέπει να το αφήνουμε να μας κρατάει εγκλωβισμένους πουθενά.
2. Άφησε τον εαυτό σου να νιώσει θλίψη!
Πολλές φορές δεν επιτρέπουμε στους εαυτούς μας να βιώσουν το κομμάτι της απογοήτευσης και της θλίψης όσο χρειάζεται για να μπορέσουμε να πάμε παρακάτω. Ειδικά στην περίπτωση όπου δεν είχαμε βγει καν ραντεβού ή μας απέρριψαν πριν προλάβει να γίνει κάτι, θεωρούμε παράλογο να αφήσουμε τους εαυτούς μας να κλάψουν. Ασκούμε κριτική στα ίδια μας τα αισθήματα, προσπαθούμε να τα καταπιέσουμε κι εν τέλει εγκλωβιζόμαστε σε μια απεχθή κατάσταση. Λοιπόν, δεν έχει σημασία αν ήταν ένας μονόπλευρος έρωτας, για σένα ήταν κάτι σημαντικό που δεν πήγε όπως ήθελες και είναι εντάξει να θρηνήσεις γι’ αυτό. Βασικά, είναι σημαντικό να περάσεις από το στάδιο της θλίψης γιατί μόνο έτσι θα μπορέσεις να προχωρήσεις.
3. Σταμάτα να ασχολείσαι και να φαντασιώνεσαι!
Λέμε ότι δεν ασχολούμαστε αλλά καθόμαστε και ξαναδιαβάζουμε μηνύματα που έχουμε ανταλλάξει αναζητώντας δήθεν κρυφά νοήματα, επιδιώκουμε να έρθουμε σε επαφή με τον άλλον για να προσπαθήσουμε λίγο ακόμα να φλερτάρουμε, επιτρέπουμε να μας «σέρνουν» σε μια ατελέσφορη κοινωνική επαφή που ενώ δεν είναι αυτό που επιθυμούμε μας δίνει την ψευδαίσθηση ότι ίσως και να προχωρήσει σε κάτι ερωτικό. Προκαλούμε μια οποιαδήποτε επικοινωνία για να βρούμε κάτι να πιαστούμε –ένα βλέμμα, μια λέξη, μια χειρονομία- και να αρχίσουμε πάλι να εικάζουμε πως ίσως κάτι να έχει αλλάξει, πως ίσως να μπορέσει να γυρίσει η παρτίδα. Ποιον κοροϊδεύουμε όμως και ποιον τελικά πληγώνουμε έτσι αν όχι τους εαυτούς μας;
Συγγνώμη γι’ αυτό που θα πω αλλά εδώ το ghosting δεν είναι κακή ιδέα. Καλύτερα να διακόψουμε εντελώς επαφή, να διαγράψουμε μηνύματα, τηλέφωνα και να αλλάξουμε στέκια παρά να μείνουμε στο ίδιο τραίνο που δεν πηγαίνει πουθενά –κι όχι, τα νοητά ταξίδια σ’ αυτήν την περίπτωση δεν πιάνονται.
4. What are friends (and work) for?
Αφού έκανες την αρχή ξεκαθαρίζοντας λίγο τα πράγματα μέσα σου, ήρθε η ώρα να βάλεις στο παιχνίδι τα μεγάλα μέσα: φίλοι και συγγενείς. Μην ντραπείς να πεις πώς νιώθεις και να εξηγήσεις τι συνέβη. Οι δικοί μας άνθρωποι μπορούν να μας βοηθήσουν είτε να ξεχαστούμε, είτε να ελαφρύνουμε το βάρος της απογοήτευσης μιλώντας γι’ αυτό, είτε ακόμα να δούμε το ζήτημα σαν τρίτοι πιο ρεαλιστικά.
Επίσης, μπορούν –κι αν με ρωτάς πρέπει – να μας αποτρέψουν από μεθυσμένα μηνύματα, από πισωγυρίσματα αλλά και οτιδήποτε άλλο ευφάνταστα ντροπιαστικό μας έρθει να κάνουμε. Εστίασε σε αυτές τις σχέσεις, ασχολήσου λίγο περισσότερο με τους φίλους σου, δες πώς περνούν και τι άλλαξε στις ζωές τους όσο είχες επικεντρωθεί στον μονομερή σου έρωτα. Πέρνα χρόνο μαζί τους και θα δεις πως σιγά-σιγά θα σκέφτεσαι όλο και λιγότερο αυτό που δεν είχες έτσι κι αλλιώς. Επίσης, λίγη εργασιομανία μέχρι να σου περάσει δε βλάπτει, μια χαρά τα λέει η φίλη μου η RiRi «Work! Work! Work!»
5. Δώσε λίγο χρόνο στον εαυτό σου
Τα συναισθήματα δε λειτουργούν με διακόπτη οπότε δεν μπορούμε να περιμένουμε μεγάλες αλλαγές απ’ τη μια μέρα στην άλλη. Μπορούμε όμως να απολαύσουμε λίγο χρόνο με εμάς τους ίδιους κι εκεί που θα σκεφτόμασταν το πρόσωπο που δεν ανταποδίδει τον έρωτά μας, ας σκεφτούμε τους εαυτούς μας. Μπορούμε να πάμε στο γυμναστήριο ή για ψώνια, να επιστρέψουμε σε κάποιο ξεχασμένο μας χόμπι ή απλά να μας κακομάθουμε με κάποιο φαγητό ή γλυκό. Επειδή δεν ανταπέδωσε κάποιος την στοργή και την αγάπη μας πρέπει αυτή να πάει χαμένη; Καλύτερα να την (επι)στρέψουμε σ’ εμάς!
Όταν νιώθουμε «κολλημένοι» με κάποιον που δεν είχαμε σχέση, που ουδέποτε υπήρξαμε μαζί, η πρώτη μας σκέψη είναι «γιατί νιώθω έτσι;». Εδώ κάνουμε και το πρώτο μας μεγάλο λάθος: μας πείθουμε ότι αφού δεν ήμασταν μαζί με τον άλλο δεν έχουμε δικαίωμα να νιώθουμε όπως νιώθουμε συνεπώς δεν κάνουμε την δουλειά που θα κάναμε αν αφορούσε έναν κοινό χωρισμό δυο ανθρώπων.
Ας μην το κρύβουμε όμως κάτω απ’ το χαλί και αντ’ αυτού ας το λύσουμε πριν γίνει απόστημα, πριν αρχίσουμε να το αποκαλούμε απωθημένο. Εφόσον ένιωσες ερωτευμένος με κάποιον, ακόμα κι αν δεν εξελίχθηκε, πρέπει να καταλάβεις γιατί και να το αποδομήσεις. Οφείλεις στον εαυτό σου να αναλύσεις τι ήταν αυτό που σε είχε ελκύσει και να προσδιορίσεις αν ήταν κάτι πραγματικό ή κάτι που εσύ απέδωσες σε δεύτερο χρόνο για δικούς σου λόγους. Ίσως τελικά να φταίμε εμείς και μόνο που είδαμε κάτι παραμυθένιο ενώ δεν ήταν.
Συντάκτης: Σουζάνα Ντεζούκι
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
