Δεν πονάει η αγάπη

Δεν καταλαβαίνω εσάς που λέτε πως η αγάπη πονάει. Δεν είναι η αγάπη που σας πόνεσε. Είναι οι πράξεις κι οι λέξεις ενός ατόμου οι οποίες στην πραγματικότητα δεν πηγάζουν απ’ την αγάπη, αλλά από κάποιο άλλο συναίσθημα. Μπορεί να είναι η ζήλια, μπορεί να είναι η περηφάνια, ο εγωισμός, η οργή, η θλίψη ακόμα κι ο ίδιος ο χαρακτήρας του άλλου, αν για παράδειγμα είναι απότομος ή ειρωνικός, μα η αγάπη, φίλε μου, δε φέρει πόνο.

Αυτό που κάποιοι ονομάζετε «σκληρή αγάπη» δεν είναι παρά μια δική σας αδυναμία να δώσετε ή να πάρετε αγάπη με υπομονή, ανεκτικότητα και καλοσύνη. Είναι ένας δικός σας χειρισμός που σας επιτρέπει να «τιμωρείτε» τον άλλο στο όνομα της αγάπης και για να είμαστε δίκαιοι, είναι λογικό να αντιδράτε έτσι γιατί αυτό μάθατε κι αυτό μιμείστε ως ενήλικες.

Είναι που οι άνθρωποι μαθαίνουμε από μικροί να αγαπάμε με τον τρόπο που μας αγάπησαν. Αν οι γονείς μας μας έδωσαν «σκληρή αγάπη», δηλαδή μας μάλωσαν, μας έβαλαν τιμωρία ή μας έριξαν δυο ξυλιές στον πισινό όταν δεν υπακούσαμε τις εντολές τους, τότε ως ενήλικες αυτό θα αναπαράγουμε, μόνο που η όποια τιμωρία θα δώσει τη θέση της σε σκληρά λόγια ή πράξεις που πονούν όπως η αδιαφορία ή η εγκατάλειψη. Θέλει δουλειά να αντιληφθείς εγκαίρως πως αυτός ο κύκλος πρέπει να σπάσει ώστε να πάψεις να πονάς τους άλλους ή να επιλέγεις αυτούς που σε πονούν. Όμως, δεν είναι ανέφικτο.

Ο μεγαλύτερος καημός ενός ανθρώπου είναι να μην έχει αγαπηθεί, μόνο που η αγάπη δε μετριέται και δεν είναι συναλλαγή για να παίρνεις ό,τι δίνεις. Επιπλέον, δεν είναι εύκολο να βρεις κάποιον που να αγαπάει με τον τρόπο που αγαπάς κι εσύ και κάπου εδώ αρχίζουν τα δράματα. Αν ο άλλος χτυπιέται πως σε αγαπάει, μα εσύ δεν το νιώθεις, δε σημαίνει απαραιτήτως πως λέει ψέματα. Καμιά φορά μπορεί απλά να σε αγαπάει με τον δικό του τρόπο που διαφέρει πολύ απ’ τον δικό σου κι έτσι να μην το αισθάνεσαι. Αντί να γεμίσεις την ψυχή σου με οργή, θλίψη και πόνο, πάρε μια βαθιά ανάσα και πες πως αυτή η αγάπη δε σου κάνει, γιατί αυτό είναι το ουσιαστικό πρόβλημα και πήγαινε παρακάτω.

Η αγάπη δεν πονάει. Η αγάπη κλείνει πληγές, δημιουργεί χαμόγελα, πολλαπλασιάζει την ευτυχία και σε γεμίζει δύναμη και κουράγιο. Η αγάπη δεν έχει σκληρά λόγια να πει, δεν έχει όπλο να σε χτυπήσει. Η αγάπη είναι σαν την αγκαλιά της μάνας τρυφερή, στοργική κι ήρεμη πάντα εκεί να σε δεχτεί και να σε κρύψει απ’ ό,τι σε πληγώνει. Κι η ερωτική αγάπη έτσι είναι, μην κοιτάς που τα μπερδέψαμε. Κανονικά η αγάπη προκαλεί μόνο δάκρυα χαράς κι όχι πόνου. Δεν έχω ιδέα πώς φτάσαμε να υποφέρουμε και να λέμε πως έτσι είναι η αγάπη. Δεν είναι έτσι σας λέω.

Αγάπη είναι να αποδέχεσαι, να συγχωρείς και να μην κρατάς κακίες. Αγάπη είναι να γυρνάς απ’ τη δουλειά και να σε περιμένει ένα ζεστό πιάτο φαγητό κι ένα χαμόγελο. Αγάπη είναι να σου σκουπίζουν τα δάκρυα και να σου λένε να μην ανησυχείς. Αγάπη είναι να ενώνονται δυο άνθρωποι σαν δυο ολόκληρα -κι όχι μισά- για να χτίσουν έναν νέο κόσμο· το δικό τους κόσμο. Αγάπη είναι να σε συμπονούν, να σε νοιάζονται, να σε προσέχουν. Αγάπη είναι να σε τυλίγουν δυο χέρια και να νιώθεις ασφαλής, να νιώθεις πως εκεί ανήκεις. Αγάπη είναι να σε κοιτούν στα μάτια και να αισθάνεσαι πως αγαπιέσαι. Να αισθάνεσαι πως αυτά τα μάτια που σε θωρούν τόσο τρυφερά είναι το πιο όμορφο θέαμα. Πού θα μπορούσε να υπάρχει πόνος σ’ αυτά και πώς, ρε γαμώτο;

Σταματήστε με τα δράματα, με τα παράπονα και τις γκρίνιες και μην κατηγορείτε την αγάπη, γιατί αν νομίζετε πως η αγάπη πονάει τότε δεν τη γνωρίσατε ακόμα. Δε ζήσατε ένα τόσο ολοκληρωτικό συναίσθημα μα κάτι που έμοιαζε με αγάπη κι ίσως όχι την αγάπη που αναζητούσατε. Αν είναι να πεις πως κάτι πονάει, δεν είναι η αγάπη αυτή καθαυτή. Είναι η αναζήτησή της, είναι η απώλειά της, είναι όσα βιώνουμε κι αμαυρώνουν το όνομά της. Η αγάπη, όμως, δεν πονάει, ό,τι κι αν λες.

Ίσως πιστεύεις πως αυτό που περιγράφω δεν υφίσταται και δε σε αδικώ. Μοιάζει πολύ εξιδανικευμένο, ουτοπικό σχεδόν, μα έτσι ακριβώς είναι η αγάπη. Ιδανική και παραμυθένια. Δε χωρούν εκπτώσεις, δε χωρούν εκφυλισμοί της. Η αγάπη δεν πονάει, να το θυμάσαι και να μη συμβιβάζεσαι.