Η υιοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια είναι μια ακόμα υιοθεσία

Αν ήξερες δυο ανθρώπους που ζουν μαζί και μοιράζονται στιγμές ευτυχίας σε ένα σπίτι γεμάτο αγάπη, αποδοχή και γέλιο, δε θα ήθελες να τους δεις να μεγαλώνουν εκεί ένα παιδί; Δε θα ήθελες να προσθέσεις στην ευτυχία τους ένα τόσο δα πλασματάκι, ώστε να απολαύσει όλο αυτό το περιβάλλον και να αναπτυχθεί μέσα απ’ αυτό; Δε θα ήθελες ένα παιδί που περιμένει σε κάποια μονάδα φροντίδας ν’ αγαπηθεί, να έχει την δυνατότητα να ενταχθεί σε μια οικογένεια που θα το αγκαλιάσει; Εγώ θα το ’θελα, εσύ όμως γιατί λες όχι στην υιοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια;

Λες πως ένα παιδί θέλει έναν μπαμπά και μια μαμά, αλλά η αλήθεια είναι πως ένα παιδί θέλει κυρίως αγάπη. Θέλει αρμονία στο σπίτι, τρυφερότητα και στοργή. Θέλει αποδοχή και φροντίδα. Θέλει ανθρώπους που επιλέγουν συνειδητά να το αναθρέψουν και να του προσφέρουν κάθε συναισθηματικό τους απόθεμα. Μπορεί να μην είναι ένας μπαμπάς και μια μαμά αλλά δυο μπαμπάδες ή δυο μαμάδες. Μπορεί να είναι και μόνο ένας άνθρωπος που κάνει όλη τη δουλειά, δε βλέπω κάτι κακό σ’ αυτό. Γιατί να δω άλλωστε; Αρκεί που αγαπιέται κι αγαπάει. Αρκεί που μεγαλώνει σ’ ένα καλό περιβάλλον και με καλούς ανθρώπους που το φροντίζουν και το προστατεύουν.

Λες πως δεν είναι «φυσιολογικό» να μεγαλώνει με δυο ομοφυλόφιλους, αλλά είναι φυσιολογικό να μεγαλώνει σε ένα ίδρυμα; Έλα, σκέψου το λίγο, σε παρακαλώ. Σκέψου τις φορές που έπεσε και δεν ήταν κανείς εκεί να το πάρει αγκαλιά και να του πει πως θα το κάνει «μάκια να περάσει». Σκέψου τα βράδια που ξύπνησε από εφιάλτη και δεν ήταν κάποιος εκεί να το καθησυχάσει. Σκέψου τις φορές που ήθελε μια αγκαλιά κι ένα χάδι και δεν τα είχε. Σκέψου κάθε επιτυχία ή αποτυχία απ’ τα δικά σου παιδικά χρόνια κι όπου ήταν οι γονείς σου βάλε ένα κενό. Ναι, αυτό είναι το συναίσθημα· ένα κενό. Όσο καλή κι αν είναι η μονάδα όπου φιλοξενείται, όση αγάπη κι αν παίρνουν από τους ανθρώπους εκεί, το να μην έχεις κάποιον να πεις «μαμά» ή «μπαμπά» είναι ένα τεράστιο κενό που δε γεμίζεται όσα χρόνια κι αν περάσουν.

Να μεγαλώσουν και με ομόφυλα ζευγάρια, ναι. Να μεγαλώσουν με ανθρώπους που ένιωσαν στο πετσί τους την απόρριψη από οπισθοδρομικούς ανθρώπους και δεν έχουν καμία πρόθεση να το κάνουν αυτό στο παιδί τους. Να μεγαλώσουν σε ένα σπίτι όπου κυριαρχεί η αποδοχή. Να μεγαλώσουν από δυο ανθρώπους κι όχι από ένα σύστημα. Ομόφυλα ή ετερόφυλα, το ίδιο μου κάνει. Το ζήτημα είναι αυτοί οι άνθρωποι που θα υιοθετήσουν να έχουν να δώσουν αγάπη και να θέλουν να προσφέρουν ένα καλό μέλλον στο παιδί τους. Το ζήτημα είναι αυτά τα παιδιά να πουν «μαμά» ή «μπαμπά» και να έχουν μια ανοιχτή αγκαλιά να τους περιμένει. Τι μας νοιάζει αν θα είναι από ομόφυλα ή ετερόφυλα ζευγάρια, αλήθεια;

Γιατί το κάνουμε τόσο μεγάλο θέμα πια; Υπάρχει κάποια διαφορά κι εγώ δεν τη βλέπω; Έχουμε ανθρώπους σε κάθε περίπτωση, γιατί λοιπόν να παριστάνουμε τους κριτές εις βάρος παιδιών που έχουν ανάγκη από μια οικογένεια; Επειδή ως οικογένεια μάθαμε να εννοούμε την πυρηνική «μαμά, μπαμπάς και παιδιά»; Επειδή εμείς είμαστε στενόμυαλοι, θα κουνήσουμε το δάχτυλο επικριτικά στην ευτυχία των άλλων ανθρώπων; Όχι, αδερφέ. Αρνούμαι.

Για μένα οικογένεια είναι εκεί όπου οι άνθρωποι αγαπιούνται τόσο που λειτουργούν σαν ένα. Δεν ξέρω πόσα άτομα έχει ή τι φύλο έχουν, μήτε με απασχολεί. Αν φροντίζουν ο ένας τον άλλο, αν ζουν ευτυχισμένα μαζί, είτε πρόκειται για δυο μονάχα ανθρώπους, είτε για δέκα, άπαξ κι αγαπιούνται άνευ όρων είναι οικογένεια. Είναι μια οικογένεια που θέλω να δω να μεγαλώνει το μέλλον μας σαν κοινωνία. Θέλω να δω να φροντίζει και να ανατρέφει νέους, ανοιχτόμυαλους ανθρώπους που θα σεβαστούν και θα αποδεχτούν την διαφορετικότητα γιατί ξέρουν καλύτερα.

Κι όσο για σένα, που λες πως τα παιδιά αυτά θα «καταδικαστούν» να είναι στο περιθώριο ως παιδιά ομόφυλου ζεύγους, σου έχω νέα. Αυτό το «περιθώριο» το δημιουργείς εσύ και το σινάφι σου – τραγικοί ηθικολόγοι της δεκάρας – μα έχει έρθει η στιγμή ν’ αλλάξει αυτό. Θα το αλλάξουμε λίγο-λίγο μα σταθερά, κι αν εσύ φοβάσαι το μέλλον όπου τα παιδιά θα μεγαλώνουν από ομόφυλα ζευγάρια, εγώ φοβάμαι ένα μέλλον όπου τα παιδιά τα μεγαλώνουν άνθρωποι με μηδαμινή ανεκτικότητα στο διαφορετικό. Η υιοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια δεν είναι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί στον κόσμο. Το χειρότερο είναι οι άνθρωποι που δεν έμαθαν να αγαπούν άνευ όρων.