Λατρεύουμε την πλευρά εκείνη που κρατούν μόνο για μας

Απ’ όλα τα χαμόγελα λατρεύουμε περισσότερο αυτά που εμείς προκαλέσαμε. Αυτά που φέραμε στο φως με κάτι που κάναμε ή που είπαμε. Με παιδιάστικο σκέρτσο, με άφθονο νάζι, με αυτοσαρκασμό ή απλά λίγο χιούμορ. Αυτά τα χαμόγελα που γεννήθηκαν από δική μας προσπάθεια ή από τη μεταξύ μας επαφή είναι μικρά μα ανεκτίμητα έπαθλα. Κοσμούν το πρόσωπο του άλλου –για την ακρίβεια το κάνουν να λάμπει– μα κάνουν κι εμάς ευτυχισμένους. Μας κάνουν να νιώθουμε ξεχωριστοί γιατί αυτό το χαμόγελο είναι πιο δικό μας από δικό του. Εμείς το προκαλέσαμε, έτσι δεν είναι;

Όμως, δεν είναι μονάχα το χαμόγελο. Είναι εκείνη η κρυφή πλευρά που κρατούν μόνο για μας. Αυτή η πτυχή του εαυτού τους στην οποία είμαστε μονάχα εμείς θεατές. Μπορεί να είναι εκείνο το σκανταλιάρικο ύφος που παίρνει πριν βουτήξει το δάχτυλο στη μερέντα, ή εκείνος ο ενθουσιώδης σχολιασμός αφού δει μια καλή ταινία. Ίσως να είναι κάτι πιο σύνθετο όπως τα δάκρυα από συγκίνηση σε μια σημαντική στιγμή, ή η εξομολόγηση των φόβων του. Όλα αυτά που δεν αφήνουμε εύκολα να φανούν, είναι και τα πιο αξιολάτρευτα στους συντρόφους μας.

Αγαπάμε εκείνες τις όψεις του ίδιου ανθρώπου, τις λίγο πιο μυστικές, τις αρκετά πιο αληθινές. Αγαπάμε να ξέρουμε πως μόνο εμείς απολαμβάνουμε τις πιο τρυφερές χειρονομίες, τον ρομαντικό εαυτό του άλλου. Αυτόν τον εαυτό που κι εμείς συχνά κρύβουμε από τα αδιάκριτα μάτια και τα σκωπτικά σχόλια και φυλάμε για τις ιδιαίτερες στιγμές μας. Αγαπάμε την εκδοχή του συντρόφου μας στις πιο προσωπικές μας στιγμές· αυτές που όσο ντυμένοι κι αν είμαστε παραμένουμε γυμνοί σαν προσωπικότητες, σαν άνθρωποι. Αγαπάμε εκείνη την πλευρά του συντρόφου μας που είμαστε οι μόνοι θεατές και αποδέκτες γιατί ενδόμυχα αυτή η αποκλειστικότητα μας επιβεβαιώνει.

Δεν είναι εγωιστικό ή τουλάχιστον δε θα έπρεπε να είναι. Αγαπάμε τις ευαισθησίες του άλλου και τον ρομαντισμό του όχι μόνο γιατί τα έχουμε ανάγκη αλλά και γιατί ταυτιζόμαστε. Αυτό που νιώθει ο σύντροφός μας, αυτή η σπουδαία ελευθερία του να είναι ο εαυτός του και να νιώθει άνετα, είναι κοινή και αμοιβαία. Είναι μια νίκη για το «εμείς» μιας σχέσης κι είναι μια δύσκολη νίκη. Όχι συχνή. Όχι πάντα προσιτή. Απαιτεί δυο ανθρώπους με καλή χημεία και ακόμα καλύτερη διάθεση να επενδύσουν ο ένας στον άλλο. Όταν, λοιπόν, αυτή η μυστική όψη του συντρόφου μας εμφανίζεται δε γίνεται να μη λατρευτεί.

Αυτός ο «άλλος εαυτός» που ξέρεις εσύ και το ταίρι σου, σας φέρνει κοντά. Δημιουργεί μια ξεχωριστή επαφή, μια πιο ολοκληρωμένη γνώση του ανθρώπου σου. Σε κάνει να λες στους γύρω σας: «δεν τον ξέρετε όπως εγώ» και να αληθεύει τόσο πολύ που κανείς δε φαντάζεται. Σε κάνει να τον αγαπάς για τα μικρά πράγματα που κάνει και που λέει γιατί κατανοείς την αιτία και την πρόθεση. Εκείνη η άγνωστη για τους άλλους πτυχή του ανθρώπου σου σε αναγκάζει, άμα τη εμφανίσει, να τον ερωτεύεσαι απ’ την αρχή.

Αγαπάς εκείνο το μυστήριο γέλιο με τα υπονοούμενα ή την παιδικότητα και το βλέμμα που προμηνύει αταξίες γιατί είσαι ο ηθικός αυτουργός μα κι ο μοναδικός αποδέκτης. Τα αγαπάς γιατί σε τιμάει με την εμπιστοσύνη που σου δείχνει και γιατί νιώθεις πως απολαμβάνεις τους καρπούς των προσπαθειών σου. Άλλωστε όταν είσαι σε σχέση, είτε το παραδέχεσαι ανοιχτά είτε όχι, είναι σημαντικό να μπορείς να κάνεις τον άλλο ευτυχισμένο κι εκείνο το χαμόγελο που σου φυλάει είναι η μεγαλύτερη επιβεβαίωση.

Γι’ αυτό χαρίστε μας εκείνα τα χαμόγελα που μας έχετε κρατήσει. Δείξτε μας εκείνην την πλευρά που τόσο λαχταράμε. Δώστε μας κι άλλες αφορμές για να σας κάνουμε ευτυχισμένους και να ευτυχούμε μαζί σας. Εξάλλου, όλη η ουσία μιας σχέσης κρύβεται σ’ όσα χωρούν σε τέσσερις τοίχους κι όσα βλέπει μόνο το ζευγάρι. Οι κρυφές πλευρές, τα αστεία για δύο, τα γλυκόλογα κι οι τρυφερότητες που βιώνονται και δεν περιγράφονται. Μην κάνετε εκπτώσεις σ’ αυτά όμως φυλάξτε τα για εκείνον που ξεχωρίζετε μες στο πλήθος. Ίσως, δε σας το λέμε συχνά αλλά η κρυφή σας πλευρά κάνει τον κόσμο μας καλύτερο, αφήστε μας να την απολαύσουμε.