Να ταιριάζουν τα ρεπό σας· αξία ανεκτίμητη

Πολλοί από εμάς δουλεύουμε με βάρδιες ή κυλιόμενο ωράριο. Έχουμε ένα ή δύο ρεπό το πολύ κι εκεί θέλουμε να χωρέσουμε ξεκούραση και αναψυχή. Να δούμε κανένα φίλο, να κάνουμε καμιά δουλειά, να ψωνίσουμε, να πάμε καμιά βόλτα σαν άνθρωποι, βρε αδερφέ. Αρκετές φορές, όμως, θέλουμε απλά να χωρέσουμε λίγο κοινό χρόνο με τη σχέση μας. Θέλουμε να ευθυγραμμιστούν οι πλανήτες, να πιάσει τόπο η λαμπάδα που ανάψαμε κι η φανουρόπιτα που ψήσαμε και να τύχει –επιτέλους– να ταυτιστούν τα ρεπό μας με αυτά του συντρόφου μας.

Αν σας φαίνομαι υπερβολική, μάλλον δεν το έχετε ζήσει ή παραείστε κωλόφαρδοι και από μέσα μου σας φθονώ, να το ξέρετε! Φαντάσου τώρα ένα ζευγάρι όπου παίρνει ο ένας το πρόγραμμα του άλλου για να σημειώσουν στις ατζέντες τους πότε θα κατορθώσουν να κοιμηθούν και να ξυπνήσουν μαζί. Εκεί μας φτάσανε! Αυθορμητισμός στα τάρταρα! Να κάνεις δεήσεις για να καταφέρεις να πάτε εκείνη την εκδρομή που προγραμματίζετε από πέρσι και να παρακαλάς να μην προκύψει τίποτα έκτακτο και πάει το ρεπό σας στράφι. Σημειώνετε τα ραντεβού σας λες κι έχετε την Τζάιαντ –μη χέσω– και κοιτάτε πού χωράει ο ένας στο πρόγραμμα του άλλου.

Εντωμεταξύ, όσο καταγράφετε πότε μπορεί ο ένας και πότε μπορεί ο άλλος, ακούγεστε σαν τον Μηλιώκα και την Γλυκερία: «Το Σάββατο μπορείς; -Όχι, Όχι. Την Κυριακή μπορείς; -Όχι, Όχι». Κι όταν τελικά βρεθεί εκείνη η άγια μέρα που μπορείτε αμφότεροι να βρεθείτε, οι πανηγυρισμοί είναι πιο μεγάλοι κι από αυτούς όταν πήραμε το euro του 2004. Φιλιά, αγκαλιές, πυροτεχνήματα, κροτίδες -λες και αναστήσαμε πάλι τον Κύριο!

Και μετά αναμονή. Αντίστροφη μέτρηση και δώσ’ του ανυπομονησία. Γραπτά μηνύματα: «5 και σήμερα». Τηλεφωνήματα για να δώσουμε κουράγιο ο ένας στον άλλο. Να γκρινιάξουμε και λίγο στον άνθρωπό μας που δεν τον βλέπουμε, να πούμε πόσο μας λείπει και πόσο ανυπομονούμε να τον δούμε κι έπειτα φτου κι απ’ την αρχή. Δουλειά, με τα ρολόγια κολλημένα και το μυαλό στον στόχο μας: εκείνο το κοινό ρεπό.

Όλοι το ξέρουν πως όταν λαχταράς να περάσει ο χρόνος, αυτός από γινάτι διαστέλλεται. Η εβδομάδα μοιάζει ατελείωτη κι εσύ αγωνιάς να βρεθείτε, να αγκαλιαστείτε, να περάσετε καλά μαζί. Κλείνεις τα μάτια κι ονειρεύεσαι την Κυριακή το πρωί που θα φάτε μαζί πρωινό κι όταν τα ανοίγεις είναι ακόμα Τρίτη, 10 το πρωί.

Αν είστε τυχεροί (κι αρκετά ερωτευμένοι) μπορεί να βρεθείτε έστω για λίγο, στο ενδιάμεσο, για ένα φιλί και μια αγκαλιά. Ίσως ένας από τους δύο να έρθει για λίγο στη δουλειά του άλλου. Ίσως να περιμένει ο ένας τον άλλο να σχολάσει για να βρεθείτε στα κλεφτά, μα το ξέρετε πως αυτό δεν αρκεί. Θέλετε ποιοτικό χρόνο. Να χαλαρώσετε, να ξεκουραστείτε μαζί, να αποφορτιστείτε και να απολαύσετε ο ένας τον άλλο. Τα λίγα λεπτά που θα βρεθείτε πριν το πολυπόθητο ρεπό σας είναι μονάχα για να πάρετε κουράγιο. Να περάσουν οι μέρες μέχρι το πολυαναμενόμενο ραντεβού σας.

Κι όταν έρθει αυτό το ρεπό, πόσος ενθουσιασμός;! Πόση χαρά;! Τόση χαρά που τελικά βρίσκεστε που κάπου σοκάρεσαι. Πραγματικά, παθαίνεις πλάκα που έχετε χρόνο μαζί -είχες ξεσυνηθίσει. Τον κοιτάς, σε κοιτάει και φαντάζεστε πόσα πολλά μπορείτε όντως να κάνετε μαζί. Αναρωτιέστε –δικαίως– τι να πρωτοκάνετε. Αναρωτιέστε αφού, βέβαια, χουχουλιάσετε λίγο ακόμα στο κρεβάτι σας. Α, όλα κι όλα! Ποιοτικός χρόνος για ένα ζευγάρι σημαίνει και μεγαλύτερη παραμονή κάτω από τα σεντόνια γιατί το πρώτο που σου λείπει είναι το άγγιγμα, η θέρμη κι η επαφή. Έπειτα όλα τ’ άλλα, να ξηγιόμαστε.

Μετά θα ετοιμαστείτε για εκείνη την εκδρομή, για την επίσκεψη στον ζωολογικό κήπο, για όσα λέγατε να κάνετε. Εντάξει, αν δεν είστε κομμάτια δηλαδή. Γιατί αν δουλεύεις σερί 10 μέρες ή αν έχεις πήξει στις βραδινές βάρδιες δεν έχεις κουράγιο για τίποτα. Χαίρεσαι που είσαι με τον άνθρωπό σου αλλά εκείνη η εκδρομή αναβάλλεται. Τα σχέδιά σας αλλάζουν κι αναπροσαρμόζονται. Η εκδρομή γίνεται καφές στην παραλία αλλά δε σας χαλάει καθόλου. Το σημαντικό είναι ότι είστε μαζί.

Σημαντικό τουλάχιστον μέχρι να αντιληφθείς πόσο γρήγορα πέρασε η μέρα. Ότι από τα δεκάδες πράγματα που προγραμμάτιζες έκανες λιγότερα από τα μισά και πως το επόμενο ρεπό σας αργεί. Κάπου εκεί, που ο χρόνος σου έκανε πάλι τη φάρσα του και συνεστάλη για να σου μπει γυαλί-καρφί στο μάτι, το σημαντικό είναι να μη χάσεις την ψυχραιμία σου. Είναι σπουδαίο που είστε μαζί κι ερωτευμένοι αλλά όταν ο χρόνος τελειώνει η κρίση μας θολώνει από αγανάκτηση ή θυμό. Για να απολαύσεις το ρεπό σας μέχρι την τελευταία του στιγμή πρέπει να κοροϊδέψεις κι εσύ τον χρόνο. Γι’ αυτό μην κοιτάξεις καθόλου το ρολόι σου, να εστιάσεις στον άνθρωπό σου. Οι στιγμές τότε μετράνε διπλά.

ΥΓ: Η αναφορά στην συστολή και διαστολή του χρόνου είναι ρεαλιστική παρά τις αντιδράσεις των επιστημόνων της Φυσικής. Κι επειδή απόδειξη για μια θεωρία αποτελεί το πείραμα, ας κοιτάζουν το ρολόι στη δουλειά τους μέχρι να σχολάσουν και να μας πουν πόσο γρήγορα πέρασε η ώρα. Ποιος έχει δίκιο τώρα, ε;