Τους αναγνωρίζεις από το χαμόγελο στα χείλη που δε σβήνει. Είναι εκείνοι που πάντα βρίσκουν κάτι αστείο να πουν ή ακόμα και να κάνουν. Εκείνοι που ξέρεις πως αν έχουν λίγη όρεξη παραπάνω, θα περάσεις μαζί τους την καλύτερη βραδιά κι αν δεν έχουν τόση, θα τη βρουν στην πορεία γιατί το χιούμορ τους είναι πηγαίο. Ξέρεις για ποιους μιλάω, έτσι;
Εκείνους που την τελευταία φορά που ήπιατε ό,τι υπήρχε αποκτήσατε εν μία νυκτί τόσες ιστορίες να λέτε που δε θα έφτανε σε άλλους μια ζωή. Αυτούς που θα πάρεις τηλέφωνο για να πεις πόσο χάλια ήταν η μέρα σου γιατί ξέρεις πως, όσο σύντομο και να είναι το τηλεφώνημά σας, μόλις το κλείσεις θα έχεις γελάσει με την ψυχή σου κι όλα θα είναι καλύτερα. Σου μιλάω για εκείνους που τολμούν να τσαλακώσουν την εικόνα τους, να γίνουν ρεζίλι, να αυτοσαρκαστούν και να γίνουν τα πιο αξιολάτρευτα καραγκιοζάκια που είδες ποτέ, αρκεί να γελάσετε παρέα.
Θα τους βρεις να παίζουν σαν μικρά παιδιά, να τραγουδούν και να χορεύουν σαν να μην τους βλέπει κανείς. Θα εκστασιαστούν με το φαγητό, θα σου μιλήσουν κατενθουσιασμένοι για ένα μπαράκι που ξετρύπωσαν, θα μοιραστούν μαζί σου κάποια μικρολεπτομέρεια που τους έφτιαξε την μέρα, θα τρέξουν σαν έφηβοι για μια βουτιά στη θάλασσα και με τον ενθουσιασμό τους θα σε παρασύρουν. Αυτοί οι υπέροχοι άνθρωποι ξέρουν και μπορούν να γελούν με την ψυχή τους, όχι γιατί δεν έχουν έγνοιες, όχι γιατί είναι χαζοχαρούμενοι, αλλά γιατί διατηρούν ακόμα λίγη από την παιδικότητά τους.
Παρέμειναν παιδιά μέσα τους κι αυτό τους κάνει πιο δυνατούς και αιώνια νέους. Αντιμετωπίζουν τη ζωή σαν νήπια, τρέχοντας από εμπειρία σε εμπειρία χωρίς να τους σταματούν οι δυσάρεστες. Μέσα τους σιγοκαίει η χαρά της ανακάλυψης και μια αδηφάγος περιέργεια ενώ δε σταμάτησαν ποτέ να αγαπούν με έναν αθώο τρόπο: πολύ και με όλη τους τη δύναμη. Κι όσο δυνατά γελούν τόσο δυνατά έχουν κλάψει κάποια στιγμή κι ας μην στο λένε.
Δε συνηθίζουν να μιλούν για τους εαυτούς τους, εκτός κι αν εξιστορούν κάποια από τις εύθυμες περιπέτειές τους και δε θα τους πιάσεις να γκρινιάζουν ακατάπαυστα· ίσως να πιστεύεις κιόλας πως ποτέ δεν γκρινιάζουν γιατί δεν το συνηθίζουν. Τις δυσκολίες τους τις αντιμετωπίζουν με ένα σαρκαστικό αστείο, ίσως λίγο κυνισμό και άφθονο γέλιο. Άπαξ και βρουν τη δύναμη να γελάσουν όλα είναι καλύτερα και τις περισσότερες φορές δεν τους παίρνει πολύ χρόνο.
Λένε ότι οι άνθρωποι που χαμογελούν πολύ είναι εκείνοι που πονούν περισσότερο. Ίσως να είναι έτσι, ίσως πάλι να μην πονούν πια αλλά να έμαθαν με το δύσκολο τρόπο. Ίσως να πέρασαν από συμπληγάδες πέτρες και σαράντα κύματα και να είναι ευγνώμονες ακόμα και για τις πιο μικρές απολαύσεις. Όποια κι αν είναι η περίπτωση, έχουν βρει το μυστικό για μια καλύτερη ζωή και για να μείνουν πάντα νέοι: το γέλιο. Ξέρουν καλά πως να προσπεράσουν τα εμπόδια και να προχωρήσουν και μπορούν να βοηθήσουν κι εσένα να το κάνεις.
Αυτούς τους ανθρώπους κράτα τους στην ζωή σου πάση θυσία. Αυτοί θα σου δείξουν την όμορφη πλευρά της ζωής όταν τα βλέπεις μαύρα, θα σε βοηθήσουν να σηκωθείς όταν θα είσαι στα πατώματα, θα σε αγκαλιάσουν σφιχτά για να μη νιώθεις μόνος, θα σε κάνουν να γελάσεις κι ας έκλαιγες μερόνυχτα. Γιατί τίποτα δεν τους κάνει πιο ευτυχισμένους από τη χαρά των ανθρώπων που αγαπούν.
Αν τύχει και σε ερωτευτούν ετοιμάσου για το πιο όμορφο ταξίδι. Προσδέσου και απόλαυσε μια τρελή βόλτα γιατί θα βρεθείς με τόσα συναισθήματα να σε κατακλύζουν που θα νιώσεις πάλι έφηβος στις πρώτες του διακοπές χωρίς γονείς. Σαν να βουτάς σε πισίνα απύθμενης διασκέδασης, ελεύθερος να κάνεις ό,τι θέλεις χωρίς περιορισμούς και καθωσπρεπισμούς.
Μόνο να φροντίσεις κι εσύ με την σειρά σου να κρατήσεις αυτό τους το χαμόγελο στα χείλη και να μην τους βάλεις σε καλούπια ή σε χρυσά κλουβιά. Αυτά τα τόσο όμορφα πλάσματα πρέπει να τα κάνεις κι εσύ ευτυχισμένα κι αυτό δε γίνεται αν τους επιβάλλεις να είναι κάτι που δεν ήταν εξ’ αρχής. Αγάπησέ τα επειδή είναι αστείοι, επειδή είναι αειθαλείς και αεικίνητοι. Κερδισμένος θα ‘σαι, να το ξέρεις.
Συντάκτης: Σουζάνα Ντεζούκι
Επιμέλεια κειμένου: Κατερίνα Καλή
Επιμέλεια κειμένου: Κατερίνα Καλή
