Όσο αγκαλιάζονται δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν

Η γλώσσα του σώματος δεν ψεύδεται. Με τον τρόπο της φωνάζει τις αλήθειες της κι ενίοτε τις επιβάλλει κιόλας. Για παράδειγμα, αν δε θες να ‘σαι κάπου, ασυναίσθητα θα γέρνεις προς την έξοδο. Αν πάλι νιώθεις έλξη προς κάποιον, θα γέρνεις αυθόρμητα προς το μέρος του και θα τον αγγίζεις σχεδόν αντανακλαστικά. Αν κοιτάξεις προσεκτικά, οι κινήσεις μας προδίδουν τις επιθυμίες μας. Η αγκαλιά προδίδει στοργή, το άγγιγμα ανάγκη για επαφή και τα φιλιά μαρτυρούν πόθο.

Αν προσέξεις γύρω σου τα ζευγάρια που σε περιτριγυρίζουν, θα δεις πως κάποια από αυτά έχουν μεγαλύτερη φυσική επαφή από άλλα. Παρατηρώντας τα θα καταλάβεις ποια είναι στα μέλια τους –ακόμα κι αν η σχέση τους μετράει χρόνους– και ποια είναι συμβιβασμένα ή από συνήθεια μαζί. Δες ζευγάρια που ‘χουν περάσει τα 40, τα 50, τα 60. Δες πώς αλληλεπιδρούν, πώς συμπεριφέρονται ο ένας στον άλλον. Κάποιοι είναι πιο διαχυτικοί, κάποιοι πιο απόμακροι. Ποιοι λες να ‘ναι ακόμα ερωτευμένοι; Εγώ πάντως θα πόνταρα στους πρώτους.

Ίσως να μην είναι εύκολο να υποθέσουμε πως κάποιοι έχουν βρει το μυστικό για να κρατήσει ο έρωτάς τους -πώς να το υποθέσουμε κιόλας, όταν έχουμε τόσο εξοικειωθεί με τον έρωτα που εξατμίζεται; Όμως εκείνα τα ζευγάρια που παραμένουν τρυφερά, σίγουρα θα έχουν τη μυστική συνταγή για τον ατέρμονο έρωτα. Ενδεχομένως η συνταγή να μην είναι δα και τόσο «μυστική». Οι πιο σπουδαίες αλήθειες και τα μεγαλύτερα θαύματα είναι πάντα μπροστά στα μάτια μας κι εμείς τα αψηφάμε. Επηρεασμένοι απ’ την καθημερινότητα συχνά δεν τα βλέπουμε, αλλά είναι εκεί.

Αυτό το «μυστικό» για να κρατήσει ο έρωτας το ‘χουν εκείνα τα ζευγάρια που χαζεύεις ντροπαλά στον δρόμο. Αυτά που παρά το ώριμο της ηλικίας τους ακόμα κρατιούνται απ’ το χέρι. Αυτά που θα φιληθούν και θα αγκαλιαστούν σε ανύποπτο χρόνο, χωρίς προφανή λόγο. Το μυστικό τους μάλιστα είναι αυτό ακριβώς· θα αγκαλιαστούν και θα φιληθούν, γιατί έτσι, γιατί το νιώθουν.

Ναι, είναι ακριβώς αυτό που βλέπεις και θαυμάζεις, η αιτία και το ζητούμενο μαζί. Ο τρόπος για να κρατήσεις τον ερωτισμό ακμαίο είναι να διατηρήσετε την επαφή, την έλξη. Να μην πάψετε να αγκαλιάζεστε, να μη σταματήσετε να αγγίζεστε. Όσο δε σταματούν οι γλύκες και τα μέλια, όσο ο κόσμος σας περνά για φρέσκο ζευγαράκι ή και παράνομο ίσως, τόσο θα φωλιάζει ο έρωτας και δε θα φεύγει.

Ακούγεται περίεργο, αλλά για να μείνει κανείς για πάντα ερωτευμένος, μάλλον πρέπει να συμπεριφέρεται για πάντα ως ερωτευμένος. Πρέπει να συνεχίζεις να τον αγγίζεις τυχαία και να μη σταματά να σου κλέβει φιλιά. Πρέπει να αγκαλιάζεστε έτσι απρόσμενα στη μέση του δρόμου, απλά γιατί είχατε ώρα να το κάνετε. Πρέπει να ανταλλάζετε ερωτικά μηνύματα όσο είστε χώρια και να προσδοκάτε τη λήξη του οχτάωρου για να ξαναβρεθείτε. Πρέπει να θέλετε ο ένας τον άλλο, όχι γιατί εξαναγκαστήκατε, αλλά γιατί αυτή είναι η φυσική σας τάση. Η φυσική σας ροπή πρέπει να ‘ναι η ίδια σας η επιθυμία. Έτσι αντέχει ο έρωτας, έτσι μένει και ριζώνει. Έτσι μας ακολουθεί.

Δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ αγαπώ να χαζεύω συντρόφους μεγαλύτερης ηλικίας να ‘ναι τρυφεροί ο ένας με τον άλλο παρά τα χρόνια που πέρασαν. Αυτή η εικόνα με κάνει να πιστεύω στην ανθρωπότητα. Με κάνει να ‘χω κάτι να ελπίζω. Τους βλέπω έτσι αγαπημένους να εκφράζονται τρυφερά ή λιγάκι ανόητα σαν να μην έχουν επίγνωση της ηλικίας τους και τους καμαρώνω. Τους χαίρομαι που σε ένα βλέμμα ή μια μικρή χειρονομία καταφέρνουν να χωρέσουν χιλιάδες «σ’ αγαπώ». Τους κοιτάς να θωρούν ο ένας τον άλλο σαν να παρατηρούν πολύτιμο έργο τέχνης, σαν να λένε «είσαι ο άνθρωπός μου» ή «δεν ξέρω τι θα έκανα χωρίς εσένα» χωρίς καν να ανοίξουν το στόμα τους.

Αυτά τα ζευγάρια είναι τόσο ευτυχισμένα που κλέβω κι εγώ λίγη ευτυχία σαν τα κοιτάζω. Είναι τόσο ερωτευμένοι που με κάνουν να ξεχνώ τα άλλα ζευγάρια, εκείνα που κανείς δε θέλει να τους μοιάσει μεγαλώνοντας. Εκείνα τα ζευγάρια που έμειναν μαζί γιατί «έχουν παιδιά» ή γιατί «ποιος χωρίζει στα 40;». Εκείνα τα ζευγάρια που φωνάζουν πως έχουν βαρεθεί ο ένας τον άλλον, αλλά παραμένουν μαζί από συνήθεια. Εκείνες οι δυάδες που τις βλέπεις κι αναρωτιέσαι αν ερωτεύτηκαν ποτέ.

Λοιπόν, είμαι σε σχέση εδώ και χρόνια κι αν κάτι φοβάμαι είναι αυτό ακριβώς. Μήπως ξυπνήσω μια μέρα πλάι του και τον έχει σιχαθεί η ψυχή μου ή μήπως έρθει να κοιμηθεί στο κρεβάτι μας και σκεφτεί πως του πιάνω τον χώρο. Θέλω να ‘μαστε εκείνο το ζευγάρι που θα χαζεύει δειλά-δειλά κάποιος άλλος με τα μισά μας χρόνια και θα ονειρεύεται, θα ελπίζει, θα χαίρεται.

Γι’ αυτό λέω να μην παραιτηθούμε απ’ τις αγκαλιές, τα χάδια και τα φιλιά μας. Έτσι δε θα ‘χουμε τίποτα να φοβηθούμε για το μέλλον μας.