Reunion∙ ευχαριστώ, δε θα πάρω!

Λαμβάνεις μήνυμα στο messenger ότι σε έχουν προσθέσει σε ομάδα. Το όνομα αυτής: «reunion». Ακαριαία, υπολογίζεις τα χρόνια που πέρασαν –τρως και μια μίνι πίκρα– και ταυτόχρονα επεξεργάζεσαι το αν θα πας ή όχι. Έπειτα σκέφτεσαι πως για να είσαι σ’ αυτήν τη γαμωσυνομιλία κάποιος σε πρόσθεσε. Αυτόν τον κάποιο, απ’ τη μία τον σκέφτεσαι και χαίρεσαι που σε θυμήθηκε, κι από την άλλη σκέφτεσαι πώς μπορείς να ξεγλιστρήσεις χωρίς να φανείς κι αγενής απέναντί του.

Λοιπόν, είμαι εδώ για να σε βοηθήσω! Αν δε θες να πας, μην πας· απλά αποχώρησε απ’ τη συνομιλία. Πες όχι! Κάνε, ρε φίλε, ό,τι γουστάρεις. Δεν είσαι πια στο σχολείο. Δε θα τους ξαναδείς άμα δε γουστάρεις, γιατί να ψυχαναγκαστείς; Όχι! Ούτε ένα βράδυ, ούτε μια ώρα, ούτε λεπτό. Άντε γεια! Η ζωή είναι τραγικά μικρή για να κάθεσαι και να υποβάλλεις τον εαυτό σου σε οποιαδήποτε κοινωνική επιταγή -μικρή ή μεγάλη. Χαλάρωσε και πιστόλιασέ το!

Θες να δεις έναν, δύο, τρεις ανθρώπους; Πες τους το και βγες μαζί τους! Στείλε τους μήνυμα, ρώτα τους τι κάνουν, κανονίστε να βρεθείτε. Ενδιαφέρσου ουσιαστικά γι’ αυτούς κι όχι από περιέργεια ή από κατινιά, γιατί –να με συμπαθάτε, ρε παιδιά– στα μάτια μου αυτά τα reunion μου ακούγονται μεγάλες φούσκες. Θέλετε, δηλαδή, να με πείσετε πως όλοι όσοι θα πάνε, πηγαίνουν γιατί πεθύμησαν τους συμμαθητές τους και γιατί τίμια, αγνά κι αθώα θέλουν να δουν τι κάνουν και πώς τα πάνε στη ζωή τους;

Ακόμα κι αν υπάρχουν κάνα δυο τέτοιοι, οι υπόλοιποι μόνο αυτό δε σκέφτηκαν. Άλλοι λίγο κι άλλοι πολύ θέλουν να πάνε για να δουν ποιος παντρεύτηκε, ποια γκαστρώθηκε, ποιος πάχυνε, ποιος έκανε καράφλα και για να μη μακρηγορώ, ποιανού η ζωή είναι χειρότερη απ’ τη δική του. Θα σας τη σπάσω, όμως, γιατί είμαι και τζαναμπέτικο, το άτιμο! Κοίτα να δεις πώς θα πάει: θα μαζευτείτε, θα πείτε όλοι πόσο γαμάτη είναι η ζωή σας και πόσο καλά περνάτε, θα κρύψετε έτσι όσο πιο περίτεχνα μπορείτε αυτά που φοβάστε να ομολογήσετε ακόμα και στους ίδιους σας τους εαυτούς και θα γυρίσετε σπίτι.

Θα βγάλετε έπειτα τη μάσκα και θα μείνετε με τους εαυτούς σας. Ίσως σκεφτείτε εκείνα τα ψέματα που αναγνωρίσατε και νιώσετε καλύτερα με τον εαυτό σας, ίσως σκεφτείτε πως οι ζωές κάποιων άλλων είναι καλύτερες και νιώσετε χειρότερα, όμως, το μόνο βέβαιο είναι ότι για όση ώρα διαρκέσει το reunion λίγα πράγματα θα έχουν αλλάξει απ’ όταν πηγαίνατε μαζί σχολείο. Με τους ίδιους ανθρώπους κάτσατε, με τους ίδιους περίπου ανθρώπους ανταλλάξατε δυο κουβέντες παραπάνω παρότι ακόμα και μ’ αυτούς δεν είπατε πολλά διαφορετικά πράγματα, αλλά περίπου τα ίδια.

Δεν είναι reunion συμμαθητών. Déjà vu το λένε. Θες αλήθεια να το ζήσεις στη λούπα; «Bitch, please!», που λένε και στο χωριό μου. Ξαναζεσταμένο φαγητό είναι αυτές οι αναθερμάνσεις των σχέσεων. Τι είναι; Αν σε ενδιαφέρει ο άλλος μπορεί να μη βλέπεστε καθημερινά, μπορεί ούτε καν ετησίως, αλλά δυο κουβέντες θα τις έχετε ανταλλάξει μέσα σ’ αυτά τα 10 χρόνια που πέρασαν.

Κι ας πούμε μια ακόμα αλήθεια. Ποιος συμπάθησε όλους τους συμμαθητές του; Όλους όμως. Μηδενός εξαιρουμένου. Κανείς. Κάποια στιγμή όλο και με κάποιον τα τσούγκρισες, όλο και κάποιος σου την έδινε, όλο και κάποιος σου ήταν αντιπαθής. Γιατί; Γιατί έτσι. Ήσουν στην εφηβεία σου και σου την έδινε και το μπλουζάκι που φορούσες. Γιατί κάπως την είχες δει κι η κλίκα των δημοφιλών ή οι απουσιολόγοι ή τα (ντεμέκ) «κωλόπαιδα» σου προκαλούσαν ναυτία. Ε, και τώρα τι; Είσαι ώριμος; Λες να το παίξεις ανώτερος; Τι φάση;

Για τη νοσταλγία και τις ιστορίες του «θυμάσαι τότε που»; Άσε, θα βγάλω τις φωτογραφίες και θα τα θυμηθώ. Θα πάρω κι εκείνους τους ανθρώπους που πραγματικά μοιράστηκα στιγμές κι έχουν ακόμα θέση στην καρδιά μου και θα κάτσουμε να τα πούμε. Και μ’ αυτούς θα είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα. Γιατί στις κοινωνικές εκδηλώσεις πας ντυμένος στην πένα. Με παλιούς φίλους, όμως, πας γυμνός γιατί δεν έχεις ανάγκη από καμία κάλυψη.

Τα reunion μου θυμίζουν τους γάμους που πετυχαίνεις τη θεία Κούλα και χαίρεται που σε βλέπει, αλλά περισσότερο θα χαρεί να σου τονίσει ότι δεν έχεις παντρευτεί, ζεις ακόμα με τους γονείς σου κι έχεις πάρει μερικά κιλάκια απ’ την τελευταία φορά που σε είδε. Η διαφορά είναι ότι η θεία Κούλα στα λέει εκεί, στη μούρη σου. Στα reunion θα τα πουν σε κάποιον άλλο την επόμενη μέρα.

Εντάξει, εξυπακούεται πως δεν έχουν όλοι τη σκορδοκαΐλα σου. Για κάποιους μπορεί και να ήσουν αφανής ήρωας και να μην τους νοιάζει. Κάποιοι άλλοι μπορεί να είναι όντως καλοπροαίρετοι ή και να σε έχουν πεθυμήσει κάπως. Γενικά όμως, σε ένα reunion καλείσαι να εκθέσεις τον εαυτό σου πάλι σε ανθρώπους που δεν έχεις επιλέξει, ή που είχες ήδη απορρίψει. Το θες;